„Ewangelia Judasza” powstała prawdopodobnie w gnostyckim odłamie Kainitów. Sekta ta bowiem, jedyna w starożytności, usiłowała pozytywnie przedstawiać Judasza. Wynika to z relacji przypisanej Tertulianowi, która podaje o Kainitach: „Zwolennicy tej herezji czczą także Judasza, zdrajcę, uważając, że był on wspaniały i wielki dzięki korzyściom, jakie przyniósł rodzajowi ludzkiemu. Z tego powodu uważają niektórzy z nich, że należy oddawać cześć Judaszowi” (Pseudo-Tertulian, Przeciw wszystkim herezjom 2).
Kainici głosili idee typowe dla wszystkich odłamów gnozy II wieku: że świat stworzony jest zły i że także ciało jest złe i stanowi więzienie dla duszy; że Chrystus nie przyszedł uwolnić ludzi od grzechu przez krzyż i inne zbawcze czyny, ale objawiał tylko poznanie (gnosis), niezbędne do zbawienia.
Gnostycy ci zdecydowanie natomiast odrzucali Boga Starego Testamentu jako stwórcę świata i czcili postacie, które w Biblii miały rolę negatywną: Kaina, sodomitow, Judasza, itd.
Dlatego w omawianej Ewangelii, powstałej w środowisku Kainitów, właśnie Judasz jest przedstawiony jako wzór ucznia i najlepszego gnostyka. Nie jest on najgorszym wrogiem Jezusa, ale Jego przyjacielem. Jest najbardziej wtajemniczony w naukę Pana i najlepiej ją rozumie. Jezus przeciwstawia go innym Apostołom, którzy nie mogą zrozumieć gnostyckich idei, jakie im prezentuje.
Kainici nigdy nie zdobyli wielu zwolenników. Ten zupełnie marginalny odłam gnostyków był znany ze wzmianek w różnych źródłach. Obecnie odkrycie pozwala poznać niemal w całości jego główny tekst propagandowy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu