Kończy się rok 2001, ogłoszony w Polsce Rokiem Stefana Kardynała Wyszyńskiego z racji setnej rocznicy jego urodzin. Zasługi Księdza Prymasa są przeogromne, rzutują na wydarzenia obecne, ale i przyszłe.

Wiadomo mi z opowiadań kolegów, którzy zostali kapłanami tuż przed zakończeniem II wojny światowej i wkrótce po jej zakończeniu, ile dobrego zawdzięczali staraniom ks. dr. Stefana Wyszyńskiego, zarówno w sferze materialnej, jak i formalnoprawnej, związanej z przyjęciem ich do różnych seminariów duchownych. Jest to fakt niezbitej pewności, zbyt rzadko chyba przypominany.

Gdy zakończyła się wojna, ks. dr Stefan Wyszyński powrócił do diecezji włocławskiej, by kontynuować działalność dla jej dobra. Mianowany rektorem Seminarium Duchownego, niezwłocznie przystąpił do pracy nad jego organizowaniem. Gmach Seminarium włocławskiego był w takim stanie, że nie było możliwe prowadzenie w nim wykładów. Ksiądz dziekan Stanisław Tywonek zaproponował tymczasowe urządzenie Seminarium w budynku plebanii w Lubrańcu, zapewnił też wyżywienie tym, którzy tam zamieszkali.

Należałem do grona kleryków przyjętych przez ks. dr. Wyszyńskiego - pierwszego rektora w powojennej historii Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Było to w połowie lipca 1945 r. Gdy od jednego z kapłanów pracujących w Kutnie usłyszałem, że w Lubrańcu otwarto Seminarium Duchowne, natychmiast udałem się tam kolejką wąskotorową (innego środka komunikacji nie było). Chciałem dowiedzieć się, jakie są warunki wstąpienia do Seminarium. Przywitał mnie młody kapłan - ks. dr Stefan Wyszyński. Przedstawiłem cel swego przybycia. Życzliwie odpowiadał i wyjaśniał wszystkie wątpliwości. Gdy po tygodniu wróciłem z potrzebnymi dokumentami, Ksiądz Rektor oświadczył, iż mogę uważać się za przyjętego do Seminarium. Radość moja była ogromna.

Msze św., modlitwy i rozmyślania odbywały się w kościele parafialnym w Lubrańcu wczesnym rankiem. Po śniadaniu rozpoczynały się wykłady. Tak było do marca 1946 r., kiedy WSD wznowiło działalność we Włocławku, w gmachu, który w międzyczasie został prawie całkowicie doprowadzony do porządku. Wkrótce do dziesięciu "lubranieckich" kleryków dołączyli "nowi"...

Rok 1946 miał być pamiętny i przełomowy w życiu włocławskiego Seminarium: w tym bowiem roku, 4 marca, ks. dr Stefan Wyszyński został mianowany przez papieża Piusa XII biskupem lubelskim. W dwa tygodnie po otrzymaniu sakry biskupiej przyjechał do Włocławka. Odwiedził Seminarium i swych wychowanków. Otoczyliśmy go kołem, a on przygarniał każdego z nas serdecznym gestem, obdarzał dobrym słowem i uśmiechem. Nie przeczuwaliśmy jeszcze, jakie czasy nadchodzą, jak potoczą się losy naszego Księdza Rektora. Wiedzieliśmy jednak, że diecezja lubelska będzie miała w jego osobie najlepszego z najlepszych pasterzy.