W czerwcu br. obchodzono 125-lecie działalności Częstochowskiej Fabryki Zapałek. Ostatnią modernizację Zakładu przeprowadzono w latach 30. XX wieku. Od tamtego czasu maszyny są naprawiane i konserwowane przez mechaników, pracujących do dziś. Od 1997 r. Zakład, stanowiąc Pracowniczą Spółkę Akcyjną, zatrudnia 80 pracowników, wytwarza dobry, niestety coraz trudniej zbywalny produkt, a jako pracujące muzeum jest unikatem w skali światowej. W 2002 r. na bazie zakładu powstało w Częstochowie Muzeum Przemysłu Zapałczanego, cieszące się coraz większym zainteresowaniem turystów. Placówka produkuje zapałki bezpieczne, ekologiczne, zgodne z europejskimi normami. Któż nie zna pudełeczek z czarnym kotem, a także tych z wyższej półki, gabinetowych, sztormowych czy upominkowych. Jak mówi prezes Spółki Eugeniusz Kałamarz, zapałki są jak ludzie, rodzą się, spalają i gasną. Zostaje po nich pamięć światła, ciepła, a dla kolekcjonerów - etykiety, ciekawe graficznie, stanowiące nośnik reklamy.
Niestety, rynek zapałczany przeżywa kryzys i częstochowskim „Zapałkom” może zagrozić upadek. Ratunkiem byłaby reorganizacja Zakładu i współpraca partnersko-handlowa z pokrewną fabryką w Czechowicach. Do tego jednak są potrzebne środki, których brak i odpowiednie decyzje organów założycielskich. Nadzieję budzi fakt, że Częstochowskie Muzeum Produkcji Zapałek ma szansę znaleźć się na światowej liście zabytków techniki. Uczestnicy międzynarodowej konferencji w Zabrzu zdecydowali o utworzeniu w tym mieście centrum badań nad zabytkami techniki. Według słów Eugeniusza Kałamarza, który uczestniczył w konferencji, maszyny i urządzenia częstochowskiej fabryki umieszczone zostaną w pierwszej dziesiątce światowych zabytków techniki. Trzeba dodać, że oprócz sprzętu, największą wartością częstochowskiej zapałczarni są ludzie obsługujący maszyny, wkładając w pracę serce i doświadczenie.
Czy częstochowskie „Zapałki” związane z historią miasta przetrwają, zależy w pewnym sensie od nas, konsumentów, a także od dobrej woli i pomocy władz naszego miasta.