Umiłowani Diecezjanie,

W naszej archidiecezji na Jasnej Górze - 2 lutego, święto Matki Bożej Gromnicznej, już po raz 17. obchodzony był jako dzień wielkiej modlitwy za osoby żyjące w zakonach i innych instytutach życia całkowicie poświęconego Bogu. Od sześciu lat święto to zostało wyznaczone przez Ojca Świętego Jana Pawła II na obchód Światowego Dnia Życia Konsekrowanego. Z ogromną wdzięcznością przywodzimy w tym dniu na pamięć rzesze młodych i starszych sióstr a także ojców i braci zakonnych, oddanych bez reszty Bogu i bliźnim w Kościele Chrystusowym. Jesteśmy ich wielkimi dłużnikami. W cichych murach klasztorów kontemplacyjnych i pustelni, modlą się oni za nas i pokutują. Szczęśliwi jesteśmy z ich modlitwy wynagradzającej Bogu za grzechy całego świata. Setki sióstr i braci poświęca swój czas i talent katechizacji dzieci przedszkolnych i szkolnych a także młodzieży. Wiele oddaje się z macierzyńską miłością czuwaniu przy łóżku chorego, pracuje w domach opieki społecznej i pomaga znosić ciężką dolę ubogim i wydziedziczonym. Błogosławione są te nasze siostry dobroci i miłosierdzia chrześcijańskiego. Błogosławione w ich bardzo nieraz radykalnie pojętym życiu radami ewangelicznymi: ubogie wśród ubogich, przez czystość dziewiczą oddane ekspiacji za grzechy nieczystości, posłuszne aż do granic heroicznego pełnienia woli Bożej.

Z okazji Dnia Życia Konsekrowanego robimy rachunek sumienia z naszego podejścia do stanu zakonnego. Czy umiemy docenić pracę kapłanów zakonnych, braci i sióstr habitowych i bezhabitowych? Bardzo też módlmy się, aby nie brakło ojczyźnie i światu, a także naszej archidiecezji nowych zastępów sióstr i braci, gotowych iść za Chrystusem do końca Jego słów. Nasza archidiecezja, dzięki obecności na jej terenie wielkiego sanktuarium maryjnego, jest miejscem licznych zgromadzeń zakonnych. 76 różnych zakonów żeńskich i 19 męskich pracuje na terenie naszej archidiecezji, przede wszystkim w samej Częstochowie. Wypadałoby jednak, żeby nasza ziemia była też kolebką nowych powołań. Wychowujmy się więc w wierze, i dorastajmy do tego, by w naszych rodzinach wyrastały wciąż nowe powołania kapłańskie i zakonne.

W tym roku z okazji Światowego Dnia Życia Konsekrowanego zwracamy zaś szczególną uwagę wraz z całą Polską na życie konsekrowane ludzi żyjących w świecie. Tę formę życia nazywamy instytutami świeckimi. Ich historia jest krótsza od historii zakonów. Klasztory i pustelnie bowiem sięgają czasów pierwotnego Kościoła, instytuty świeckie natomiast powołał do życia Pius XII 55 lat temu. Członkowie instytutów świeckich, mężczyźni i kobiety - choć trzeba przyznać, że w zdecydowanej większości kobiety - nie oddzielają się od ludzi świeckich murami klasztornymi, habitem czy zewnętrznym stylem życia. Są w samym sercu świata i wyrażają swoją świętość przez doskonałe zaangażowanie się we wszystkie dziedziny życia: politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturowego. Członkowie i członkinie instytutów świeckich świadomi swojego szczególnego wybrania i powołania od Boga, łączą się z Nim przez profesję rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, które to rady praktykują gorliwie i konsekwent-nie, choć inaczej nieco niż osoby żyjące w zakonach czy stowarzyszeniach. Czasem żyją w małych wspólnotach, ale częściej samotnie, przy rodzinach, pracując wszędzie tam, gdzie tego potrzeba. W ten sposób należąc w całości do świata, całkowicie przynależą też do Boga i w pełni poświęcają się Jego służbie (por. Vita consecrata, 10). Prowadzą życie modlitewne, umacniają wzajemną więź duchową biorąc udział w regularnych spotkaniach, dniach skupienia i rekolekcjach. Spotkania wspólnotowe dają im okazję do ciągłego kontrolowania się w dziedzinie posiadania i używania rzeczy materialnych. Żyjąc skromnie, dzielą się zarobionym groszem z ubogimi i potrzebującymi. Odczuwają bowiem wewnętrzną potrzebę oddawania wspólnocie i drugim części dóbr materialnych zapracowanych i doświadczeń duchowych, talentów i pomysłów, a także ideałów apostolskich i posługi miłosierdzia (por. Vita consecrata, 42). Tak jak inni wierni żyjący w rodzinach, wykonując właściwe sobie zadania, kierowani duchem ewangelicznym przyczyniają się do uświęcenia świata, na kształt ewangelicznego zaczynu, od wewnątrz niejako, i w ten sposób przykładem swego życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazują innym Chrystusa. Szczególnym więc ich zadaniem jest tak rozświetlać wszystkie sprawy ziemskie, aby się one dokonywały i rozwijały po myśli Chrystusa ku chwale Boga (por. KK, 31).

Błogosławimy dziś Boga za istnienie tej formy życia konsekrowanego, za instytuty świeckie. Są one znakiem obecności Ducha Świętego w Kościele, który wciąż bogaci świat różnorakimi darami łaski Bożej i charyzmatami. 190 różnych instytutów świeckich działa już w Kościele. W Polsce jest ich trzydzieści. W naszej archidiecezji kilka. Wśród nich wyróżnia się liczbą członkiń i wielością podejmowanych zadań w Kościele w Polsce i w Kościele częstochowskim Instytut Świecki Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła, który z gorliwością pielęgnuje wielką myśl Sługi Bożego Prymasa Tysiąclecia, Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Są też inne instytuty. Miesiąc temu żegnaliśmy odchodzącą na wieczny spoczynek panią Janinę Orzech z Instytutu " Elianum", niezwykle gorliwą instruktorkę duszpasterstwa rodzin i doradczynię wielu narzeczonych i młodych małżeństw. Bardzo są nam potrzebne instytuty świeckie i dlatego gorąco chcemy się modlić, o nowe powołania do tego rodzaju życia.

W Ewangelii na święto Matki Bożej Gromnicznej spotkaliśmy Jezusa w Kafarnaum - małym, przygranicznym miasteczku nad Jeziorem Genezaret. Jezus, jako "wschodząca światłość" rozpoczyna swą publiczną działalność od wyszukiwania sobie pomocników. Obiecuje im, że uczyni ich "rybakami ludzi". Wezwani, odpowiadają wspaniałomyślnie na zaproszenie Chrystusa: "Natychmiast zostawili łódź i ojca, i poszli za Nim". Oby i dziś nie brakowało ludzi odważnych i mocnych wiarą, którzy gotowi są opuścić wszystko i pójść za głosem Chrystusa. Bóg we wszystkich czasach powołuje ludzi do siebie. Wzywa do kapłaństwa, do życia konsekrowanego, do życia w zakonach bardziej czynnych. Wzywa też do życia konsekracją w świecie. Nikomu nie godzi się pozostawać w bezczynności apostolskiej i obojętności wobec sprawy zbawienia innych. Nikomu nie wolno sprzeciwiać się głosowi Ducha Świętego, ale trzeba go dobrze rozpoznać i zdecydowanie na niego odpowiedzieć. Podstawą jednak do stałej odpowiedzi jest duch nawrócenia. "Nawracajcie się, albowiem bliskie jest Królestwo niebieskie" - mówi dziś do każdego z nas, do ciebie i do mnie, Jezus Chrystus. Im bardziej będziemy przejmować się głosem Bożym, zwróconym w naszą stronę z apelem o nawrócenie naszego serca, z tym większą odpowiedzialnością podejmować będziemy głos wezwania do poświęcenia się zupełnego Bogu w życiu zakonnym czy świeckim.

Wzywam do częstej modlitwy za osoby konsekrowane, a zwłaszcza w pierwsze czwartki i soboty miesiąca oraz w Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. (...) Zawierzam Maryi Gromnicznej wszystkie osoby konsekrowane żyjące w zakonach i instytutach świeckich i całą wielką sprawę ciągłych odpowiedzi na głos wołającego Chrystusa.

Z serca błogosławię Wam Wszystkim: w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego.

Częstochowa, dnia 23 stycznia 2002 r.