2020-06-17 11:47

W związku ze święceniami prezbiteratu oraz odejściem z urzędów kapłanów, którzy osiągnęli wiek emerytalny, a także aktualnymi potrzebami duszpasterskimi, w okresie przedwakacyjnym dokonywane są w archidiecezji lubelskiej tradycyjnie zmiany personalne. Tegoroczne zmiany personalne jakie nastąpią wraz z zakończeniem roku szkolnego w archidiecezji lubelskiej zostały ogłoszone w czwartek, 25 czerwca 2020 r.

W związku z sytuacją epidemiczną, doroczne spotkanie kapłanów archidiecezji związane z ogłoszeniem zmian ograniczone zostało do przekazania dekretów nominacyjnych zainteresowanym osobom. W minioną niedzielę informacje o nowych nominacjach zostały przekazane wspólnotom parafialnym, w których nastąpią zmiany.

W bieżącym roku jedenastu kapłanów przeszło na emeryturę, a zarazem jedenastu nowych księży podejmie odpowiedzialność za wspólnoty parafialne jako proboszczowie. Jednocześnie siedemnastu innych księży proboszczów zmieni miejsce posługiwania. Swoje pierwsze placówki, w których rozpoczną kapłańską posługę, poznało dziesięciu księży wyświęconych 30 maja br. Zmiany dotyczyć będą także 40 innych wikariuszy pracujących w parafiach naszej archidiecezji.

Szczególne słowa wdzięczności za lata kapłańskiej pracy Ksiądz Arcybiskup Stanisław Budzik przekazał księżom przechodzącym na emeryturę. W tym roku są to:

KSIĘŻA EMERYCI

Ks. kan. Grzegorz Franaszek – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Sobieskiej Woli i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Edward Kozyra – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. św. Mikołaja w Urzędowie i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Edward Łatka – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. Nawiedzenia NMP i św. Łukasza w Surhowie i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Stanisław Opiela – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. św. Marcina Lublinie i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Tadeusz Pawlas – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. MB Częstochowskiej w Żabiej Woli i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Marian Plichowiec – zwolniony stanowiska proboszcza parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Świdniku Dużym i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Wiesław Rosiński – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. Matki Bożej Bolesnej w Kraśniku i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Tadeusz Siwkiewicz – zwolniony z funkcji proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Starej Wsi, przeniesiony w stan emerytalny.

Ks. kan. dr Eugeniusz Szymański – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Lublinie i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Władysław Trubicki – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. św. Dominika w Turobinie i przeniesiony w stan emerytalny

Ks. kan. Stanisław Wójtowicz – zwolniony ze stanowiska proboszcza parafii pw. św. Kajetana w Orłowie i przeniesiony w stan emerytalny

PROBOSZCZOWIE

Nowi proboszczowie:

Ks. mgr Ryszard Dębowski – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Wojciecha BM w Wąwolnicy – mianowany proboszczem parafii pw. Niepokalanego Serca NMP w Syczynie

Ks. mgr Józef Domiński – zwolniony z wikariusza parafii pw. Rozesłania Apostołów w Chełmie – mianowany proboszczem parafii pw. św. Barbary w Turowcu

Ks. mgr Tomasz Dumański – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Dysie – mianowany proboszczem parafii pw. Nawiedzenia NMP i św. Łukasza w Surhowie

Ks. dr Józef Hałabis – zwolniony z wikariusza parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Lublinie – mianowany proboszczem parafii pw. Narodzenia NMP w Księżomierzy

Ks. mgr lic. Wojciech Iwanicki – zwolniony z rektora kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Lublinie – mianowany proboszczem parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Lublinie

Ks. mgr lic. Franciszek Kliza – zwolniony z wikariusza parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lubartowie – mianowany proboszczem parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Olchowcu k. Żółkiewki

Ks. mgr Cezary Kowalski – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Mikołaja w Lublinie – mianowany proboszczem parafii pw. Nawrócenia św. Pawła w Lublinie

Ks. mgr Witold Kuś – zwolniony z wikariusza parafii pw. NMP Częstochowskiej w Siedliszczu – mianowany proboszczem parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Rakołupach

Ks. mgr Przemysław Kuśmierz – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Lublinie – mianowany proboszczem parafii pw. św. Stanisława Kostki w Wolicy

Ks. dr Mariusz Salach – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Lublinie – mianowany proboszczem parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Świdniku Dużym

Ks. mgr Andrzej Szałęga – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Wawrzyńca w Żółkiewce – mianowany proboszczem parafii pw. Krzyża Świętego w Rzeczycy Księżej

Zmiany proboszczowskie:

Ks. kan. Krzysztof Adamowski – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Gorzkowie – na urząd proboszcza parafii pw. św. Dominika w Turobinie

Ks. mgr Piotr Chibowski – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Stanisława Kostki w Wolicy – na urząd proboszcza parafii pw. św. Tomasza Apostoła i św. Stanisława BM w Piotrawinie

Ks. mgr lic. Hubert Czarnecki – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Wawrzyńca w Czerniejowie – na urząd proboszcza parafii pw. Matki Bożej Bolesnej w Kraśniku

Ks. dr Stanisław Dworniczak – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Olchowcu k. Żółkiewki – na urząd proboszcza parafii pw. św. Kajetana w Orłowie

Ks. kan. Zbigniew Fidut – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Klemensa i św. Małgorzaty w Klementowicach – na urząd proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Sobieskiej Woli

Ks. mgr Henryk Jargiło – przeniesiony z proboszcza parafii pw. Krzyża Świętego w Rzeczycy Księżej – na urząd proboszcza parafii pw. św. Jana Vianney w Polichnie

Ks. kan. Jan Karaś – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Bartłomieja Apostoła w Niedrzwicy Kościelnej – na urząd proboszcza parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Pusznie

Ks. kan. Zbigniew Karbowniczek – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Barbary w Turowcu – na urząd proboszcza parafii pw. św. Marii Magdaleny w Sernikach

Ks. kan. Edward Kuś – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Pusznie – na urząd proboszcza parafii pw. św. Bartłomieja Apostoła w Niedrzwicy Kościelnej

Ks. kan. Adam Lemieszek – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Tomasza Apostoła i św. Stanisława BM w Piotrawinie – na urząd proboszcza parafii pw. św. Klemensa i św. Małgorzaty w Klementowicach

Ks. kan. Mirosław Łysko – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Marii Magdaleny w Sernikach – na urząd proboszcza parafii pw. św. Wawrzyńca w Czerniejowie

Ks. mgr Mirosław Matuszny – przeniesiony z proboszcza parafii pw. Nawrócenia św. Pawła w Lublinie – na urząd proboszcza parafii pw. bł. Karoliny Kózkówny w Snopkowie

Ks. kan. Krzysztof Piskorski – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Jana Vianney w Polichnie – na urząd proboszcza parafii pw. MB Częstochowskiej w Żabiej Woli

Ks. mgr Piotr Raszyński – przeniesiony z proboszcza parafii pw. Niepokalanego Serca NMP w Syczynie – na urząd proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Starej Wsi

Ks. mgr Andrzej Szulej – przeniesiony z proboszcza parafii pw. bł. Karoliny Kózkówny w Snopkowie – na urząd proboszcza parafii pw. św. Józefa w Lublinie

Ks. kan. dr Andrzej Woch – przeniesiony z proboszcza parafii pw. Narodzenia NMP w Księżomierzy – na urząd proboszcza parafii pw. św. Mikołaja w Urzędowie

Ks. mgr Andrzej Wołoszyn – przeniesiony z proboszcza parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Rakołupach – na urząd proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Gorzkowie

WIKARIUSZE

Neoprezbiterzy

Ks. mgr Adam Blicharz – mianowany wikariuszem parafii pw. NMP Matki Kościoła w Świdniku

Ks. mgr Piotr Flis – mianowany wikariuszem parafii pw. Rozesłania Apostołów w Chełmie

Ks. mgr Robert Jabcoń – mianowany wikariuszem parafii pw. Rozesłania Apostołów w Chełmie

Ks. mgr Kacper Małek – mianowany wikariuszem parafii pw. NMP Matki Kościoła w Świdniku

Ks. mgr Michał Myśliwiecki – mianowany wikariuszem parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Lubartowie

Ks. mgr Marek Kuś – mianowany wikariuszem parafii pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Lubartowie

Ks. mgr Rafał Rechnio – mianowany wikariuszem parafii pw. Nawrócenia św. Pawła Ap. w Bełżycach

Ks. mgr Paweł Saran – mianowany wikariuszem parafii pw. św. Franciszka Ksawerego w Krasnymstawie

Ks. mgr Jakub Szajner – mianowany wikariuszem parafii pw. św. Józefa Opiekuna Rodzin w Łęcznej

Ks. mgr Mateusz Wójcik – mianowany wikariuszem parafii pw. Narodzenia NMP w Chełmie

Zmiany wikariuszowskie

Ks. mgr Michał Bijak – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kaniem – na wikariusza parafii pw. Świętej Rodziny w Lublinie

Ks. mgr Łukasz Boguta – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Świerżach – na wikariusza parafii pw. św. Michała Archanioła w Wojsławicach

Ks. mgr Adam Breś – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Milejowie – na wikariusza parafii pw. św. Wojciecha BM w Wąwolnicy

Ks. mgr Albert Chaciewicz – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Świętej Rodziny w Puławach – na wikariusza parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Suchowoli

Ks. dr Daniel Chomątowski – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP (garnizonowy) w Lublinie – na wikariusza parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Lublinie

Ks. mgr Jerzy Czępiński – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Marii Magdaleny w Sernikach – na wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim

Ks. mgr Jakub Filipowicz – przeniesiony z wikariusza parafii pw. NMP Matki Kościoła w Świdniku – na wikariusza parafii pw. Świętego Krzyża w Lublinie

Ks. mgr Marcin Flasiński – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Kraśniku – na wikariusza parafii pw. św. Mikołaja w Urzędowie

Ks. mgr Paweł Grzebalski – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie – na wikariusza parafii pw. św. Barbary w Łęcznej

Ks. mgr Adam Janczara – mianowany wikariuszem parafii pw. Trójcy Świętej i Narodzenia NMP w Chodlu

Ks. mgr Piotr Jasiński – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Świętej Rodziny w Puławach – na wikariusza parafii pw. św. Bartłomieja w Łopienniku

Ks. mgr Karol Jędrusiak – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego i św. Andrzeja Apostoła w Końskowoli – na wikariusza parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Lublinie

Ks. mgr Krzysztof Klepka – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Chrystusa Pana Zbawiciela w Podgórzu – na wikariusza parafii pw. Trójcy Przenajświętszej i Matki Bożej Częstochowskiej w Stróży

Ks. mgr Michał Kłysz – przeniesiony z wikariusza parafii pw. MB Różańcowej w Puławach – na wikariusza parafii pw. Świętej Rodziny w Puławach

Ks. mgr Tomasz Koma – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Chrystusa Odkupiciela w Świdniku – na wikariusza parafii pw. św. Floriana i św. Katarzyny w Gołębiu

Ks. mgr Adrian Komorowski – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Rozesłania Apostołów w Chełmie – na wikariusza parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Piaskach

Ks. mgr Łukasz Kukier – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Nawrócenia św. Pawła Ap. w Bełżycach – na wikariusza parafii pw. św. Jana Kantego w Lublinie

Ks. mgr Piotr Latoch – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Mikołaja w Urzędowie – na wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Kraśniku

Ks. mgr Przemysław Lemieszek – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim – na wikariusza parafii pw. św. Mikołaja w Lublinie

Ks. mgr Karol Madejek – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Barbary w Łęcznej – na wikariusza parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Lublinie

Ks. mgr Andrzej Magier – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Świętego Krzyża w Lublinie – na wikariusza parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Lublinie

Ks. mgr lic. Wojciech Mazur – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Józefa Robotnika w Kraśniku – na wikariusza parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP (garnizonowy) w Lublinie

Ks. mgr Piotr Mendel – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Lublinie – na wikariusza parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego i św. Andrzeja Apostoła w Końskowoli

Ks. mgr Tomasz Milo – mianowany wikariuszem parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kaniem

Ks. mgr Andrzej Narojczyk – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Suchowoli – na wikariusza parafii pw. św. Marii Magdaleny w Sernikach

Ks. mgr Piotr Niedziela – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Piaskach – na wikariusza parafii pw. św. Dominika w Turobinie

Ks. mgr Dawid Nowicki – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Stanisława BM i Niepokalanego Serca NMP w Rudzie Hucie – na wikariusza parafii pw. Chrystusa Odkupiciela w Świdniku

Ks. mgr Mariusz Olszka – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Trójcy Przenajświętszej i Matki Bożej Częstochowskiej w Stróży – na wikariusza parafii pw. św. Stanisława BM i Niepokalanego Serca NMP w Rudzie Hucie

Ks. mgr Marcin Pawelczak – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim oraz kapelana Zakładu Karnego w Opolu Lubelskim – na wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Krzczonowie

Ks. mgr Mirosław Piątek – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Mikołaja w Zakrzówku – na wikariusza parafii pw. św. Marii Magdaleny w Sernikach

Ks. mgr Wojciech Piłat – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Krzczonowie – na wikariusza parafii pw. Świętej Rodziny w Puławach

Ks. mgr Kamil Pszenniak – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Baranowie – na wikariusza parafii pw. NMP Częstochowskiej w Siedliszczu

Ks. mgr Marcin Smalec – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Stanisława BM w Gorzkowie – na wikariusz parafii pw. św. Jana Nepomucena w Fajsławicach

Ks. mgr Marcin Szymańczuk – mianowany wikariuszem parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Lublinie

Ks. mgr Łukasz Waś – zwolniony z kapelana Puławskiego Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum” – mianowany wikariuszem parafii pw. MB Różańcowej w Puławach

Ks. mgr Mariusz Wiracki – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Trójcy Świętej i Narodzenia NMP w Chodlu – na wikariusza parafii pw. św. Józefa Robotnika w Kraśniku

Ks. mgr Piotr Wojtysiak – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Lublinie – na wikariusza parafii pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie

Ks. mgr Mariusz Wójcik – przeniesiony z wikariusza parafii pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Lubartowie – na wikariusza parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Baranowie

Ks. mgr Marcin Wójtowicz – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Floriana i św. Katarzyny w Gołębiu – na wikariusza parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Dysie

Ks. mgr Marcin Zieliński – przeniesiony z wikariusza parafii pw. św. Michała Archanioła w Wojsławicach – na wikariusza parafii pw. Chrystusa Pana Zbawiciela w Podgórzu

INNE NOMINACJE

Ks. mgr Michał Gałus – mianowany kapelanem Samodzielnego Państwowego Szpitala Klinicznego Nr 1 (PSK1) w Lublinie

Ks. mgr Dawid Gawin – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Józefa Opiekuna Rodzin w Łęcznej – skierowany na studia specjalistyczne w Rzymie

Ks. mgr Andrzej Gęba – zwolniony z wikariusza parafii pw. Nawrócenia św. Pawła w Lublinie – mianowany notariuszem Sądu Metropolitalnego w Lublinie

Ks. mgr Czesław Kolasa – skierowany do pomocy duszpasterskiej w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Kraśniku

Ks. mgr Arkadiusz Kot – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Bartłomieja w Łopienniku – udzielono urlopu

Ks. mgr Piotr Kot – zwolniony z wikariusza parafii pw. Świętej Rodziny w Lublinie – udzielono urlopu

Ks. mgr Przemysław Lemieszek – zwolniony z wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim – skierowany na studia specjalistyczne w KUL

Ks. mgr Maciej Molicki – zwolniony z wikariusza parafii pw. NMP Matki Kościoła w Świdniku – mianowany kapelanem Zakładu Karnego w Opolu Lubelskim

Ks. mgr lic. Piotr Ochal – zwolniony z wikariusza parafii pw. św. Józefa w Lublinie – mianowany duszpasterzem akademickim (KUL-Poczekajka)

Ks. mgr Leszek Tałanda – zwolniony z wikariusza parafii pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Żyrzynie – mianowany kapelanem Puławskiego Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum”

Ks. mgr Józef Wierzchowski – zwolniony z wikariusza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Kraśniku – zezwolono na zamieszkanie i pomoc duszpasterską w parafii Świerże

CZYTAJ DALEJ

“Kluczowe znaczenie miał (...) upadek obyczajów i kryzys wartości.” [ROZMOWA]

2020-07-12 08:00

ks. Łukasz Romańczuk

www.fotolia.com

Europa Zachodnia przeszła długą drogę. Od pogaństwa do katolicyzmu, by dziś coraz bardziej kierować się ku pozbyciu się swoich chrześcijańskich korzeni. Mimo, że w wielu krajach jest coraz mniej osób wierzących w Chrystusa, przeszłość bycia Kościoła w przestrzeni publicznej jest obecna. O Patronie Europy, św. Benedykcie z Nursji, Europie jego czasów, problemach współczesnej Europy - rozmawiamy z Jakubem Jóźwiakiem - dziennikarzem Radia Maryja oraz Wojciechem Grzywaczem - politologiem.

ks. Łukasz Romańczuk: Wspominaliśmy wczoraj św. Benedykta z Nursji. Żył on na przełomie V i VI wieku. Jaka była wtedy Europa?

Wojciech Grzywacz: To była Europa tuż po upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego. Koniec tego wielkiego imperium miał drastyczny wpływ na ówczesny porządek społeczno-polityczny, to był dla żyjących wówczas ludzi szok, bo nie znali oni innego świata niż ten pod panowaniem Rzymian. Przede wszystkim wykształciły się nowe państwa bliższe temu, co nazywamy państwami narodowymi. Jednocześnie na znaczeniu zyskiwało Cesarstwo Bizantyjskie. Chrześcijaństwo już wiek wcześniej stało się religią narodową Imperium Zachodniorzymskiego i mimo jego upadku nie przestało się rozprzestrzeniać.

Jakub Jóźwiak: Zgadzam się z tym, co mówi Wojtek. Warto zauważyć, że na terenach dawnego Cesarstwa Zachodniorzymskiego osadzają się liczne plemiona barbarzyńskie. Mamy np. Longobardów na północnej Italii, Franków we Francji oraz Wizygotów w Hiszpanii. Na Bałkanach pojawiają się Awarowie oraz Słowianie. Wszystkie te ludy są pogańskie i niektóre z nich przez długi czas stawiały opór chrystianizacji. Z resztą same chrześcijaństwo wydaje się przeżywać wewnętrzny kryzys w postaci licznych herezji. Co prawda te najbardziej znane, czyli arianizm, nestorianizm i monofizytyzm istnieją już od kilku wieków i zostały potępione, jednak ciągle mają rzesze wyznawców. Mimo to, Kościół zyskuje coraz więcej wyznawców.

ks. Ł.R.: Mówimy, że współczesna Europa boryka się z wieloma problemami. A z czym musieli się zmierzyć europejczycy VI wieku?

W.G.: Musieli się zmierzyć przede wszystkim z poukładaniem na nowo porządku w Europie po upadku Rzymu. Zarazem Europa wciąż borykała się z tym, co wpłynęło na upadek Cesarstwa, a więc wędrówkami ludów i najazdami barbarzyńców. Europejczycy zamieszkujący tereny Imperium musieli także pogodzić się z gorszymi warunkami życia na skutek tak istotnych zmian geopolitycznych. Jednak kluczowe znaczenie miał, podobnie jak dzisiaj, upadek obyczajów i kryzys wartości.

J.J.:. Ponadto mamy również kryzys kulturowy, ponieważ religie germańskie bardzo się różniły od wiary chrześcijan. Z jednej strony mamy krwawe rytuały, ofiary z ludzi, rozpustę itd a z drugiej strony mamy naukę o miłości wobec bliźniego, nawracaniu się i głoszeniu Ewangelii.

ks. Ł.R.: Są to czasy krótko po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Europa zrobiła wtedy kilka kroków wstecz?

W.G. Wskazałbym tutaj na dwie rozmaite postawy świętych tamtych czasów. Z jednej strony św. Hieronim, który rozpaczał, że nadchodzi koniec świata, a z drugiej św. Augustyn, który zdawał sobie sprawę z przemijalności rzeczy doczesnych. Biskup Hippony właśnie ukazuje, aby nie przywiązywać się zbytnio do postaci tego świata, bo nasz ostateczny cel nie jest na ziemi. Nie da się zbudować idealnego państwa, bowiem dzieła ludzkie upadają, gdyż ludzie skażeni są grzechem pierworodnym – mówił św. Augustyn. Wydawało się przecież, że upadek Cesarstwa to tragedia, koniec świata, a przecież ostatecznie okazało się, że chrześcjaństwo zaczęło się jeszcze bardziej rozprzestrzeniać. To właśnie w średniowieczu, które rozpoczęło się upadkiem Cesarstwa chrześcijaństwo było najsilniejsze i przez to również ten okres nie był, jak to się dzisiaj mówi, „wiekami ciemnymi”, ale czasem wielkiego rozkwitu. Zatem ja spojrzałbym na to w pozytywnym kontekście. Boża Opatrzność działa i nawet na gruzach może powstać coś dobrego.

ks. Ł.R.: W 1964 roku, papież Paweł VI mianował św. Benedykta z Nursji Patronem Europy. Jak ten święty może dziś wskazywać drogę współczesnym Europejczykom?

W.G. Św. Benedykt może nas nauczyć przede wszystkim wielkiej pokory, która jest zaprzeczeniem, moim zdaniem, jednego z największych współczesnych grzechów, czyli pychy. Od przyjęcia postawy pokory zaczyna się nawrócenie. Jak wspomniał na jednej ze swych katechez papież Benedykt XVI, patron jego pontyfikatu musiał się zmierzyć z 3 podstawowymi pokusami: autoafirmacji, zmysłowości oraz gniewu i zemsty. Ojciec święty mówi, że dopiero po uporządkowaniu tych spraw św. Benedykt mógł głosić innym Słowo Boże. Myślę, że pośród wielu inspirujących cech patrona Europy na dzisiejsze czasy niezwykle aktualna jest właśnie ta postawa „uporządkowania” samego siebie.

ks. Ł.R.: Gdy św. Benedykt został Patronem Europy mapa chrześcijaństwa europejskiego wyglądała zupełnie inaczej. Co spowodowało, że Europa, zwłaszcza zachodnia odeszła od swoich korzeni?

J.J.: Przyczyn jest wiele. Najlepiej tę sprawę opisał prof. Grzegorz Kucharczyk w książce: “Chrystianofobia. 500 lat nienawiści do Jezusa i Kościoła”. Pierwszą oznaką, że Europa odchodzi od korzeni to zapoczątkowana przez Marcina Lutra reformacja, czyli oficjalne wystąpienie przeciwko Papieżowi. Można powiedzieć, że Luter zniszczył pewną jedność wśród mieszkańców Europy Zachodniej – czyli wspólny mianownik jakim był katolicyzm. Następną przyczyną był cały okres oświecenia, gdzie rodzą się m.in nurty deistyczne oraz ateistyczne. Coraz więcej osób odrzuca naukę Kościoła uznając ją za przestarzałą, “nieatrakcyjną”, dominuje racjonalizm, czyli przekonanie, że wszystko można pojąć ludzkim rozumem a że Boga nie jesteśmy w stanie pojąć to uznajemy, że Go po prostu nie ma. To czas, kiedy rodzi się masoneria, którą potępiali papieże począwszy od Klemensa XII, który w konstytucji In Eminenti podkreślił, że stanowi ona niebezpieczeństwo dla bezpieczeństwa wewnętrznego państwa a także zagroził katolikom, pod groźbą ekskomuniki, przynależności do lóż masońskich. Ponadto pod koniec XVIII w. mamy rewolucję francuską, czyli bunt mas kierowanych przez jakobinów z Maximillienem de Robespierrem na czele przeciwko królowi, ale także przeciwko Kościołowi - najlepszym dowodem jest rzeź ludności z Wandei, która jest przemilczaną zbrodnią, nie zawaham się użyć słowa “ludobójstwo”, wszak to co spotkało tych mieszkańców najlepiej pokazuje, do czego człowiek jest w stanie się dopuścić kiedy odrzuca wiarę i moralność. Następnie mamy niebezpieczne filozofie głoszone przez Fryderyka Nietschego, Fryderyka Engelsa oraz Karola Marksa, które zostaną potem “wcielone” m.in przez Włodzimierza Lenina, Józefa Stalina czy Adolfa Hitlera. Natomiast “najświeższą” przyczyną to niewątpliwie rewolucja seksualna z 1968 r. w tym narzucanie edukacji seksualnej oraz ideologii LGBT.

ks. Ł.R.: Możemy mówić o europejskim kroku wstecz jeżeli chodzi o świadomość wiary?

J.J.: To nie jest tylko jeden krok, ale kilka kroków. Moim zdaniem, mentalnie wróciliśmy do czasów pogan z Cesarstwa Rzymskiego, z tym że jest pewna różnica. Wtedy ludzie byli prześladowani za swą wiarę, jednak nie wstydzili się jej. Obecnie mamy inny rodzaj “prześladowania”. Mianowicie, często my, jako katolicy, chrześcijanie, jesteśmy uważani m.in za ludzi “zacofanych” i to sprawia, że boimy się przyznać do Boga w obawie przed reakcją innych. To smutne, że kiedyś ludzie nie wstydzili się swej wiary, byli gotów za nią nawet umrzeć i wiele wycierpieć aby nie wyprzeć się Chrystusa a obecnie boimy się manifestować swoją wiarę bo “co powiedzą o mnie inni?” lub żeby nie daj Panie Boże kogoś urazić swoimi wartościami. To źle świadczy o naszej kondycji duchowej, jak i mentalnej.

ks. Ł.R.: Św. Benedykt był znany z dyscypliny i szacunku do człowieka, a jak te dwie cechy są realizowane przez europejczyków XXI wieku?

W.G.: Dyscyplinę zastąpił hedonizm, a szacunek do człowieka przybiera formę błędnie pojmowanej tolerancji. Taka jest smutna rzeczywistość. Skrajny indywidualizm spod hasła „Róbta co chceta” nie sprzyja zdrowej dyscyplinie promowanej przez św. Benedykta. Dyscyplina bowiem wymaga wysiłku nie tylko cielesnego, z którym dzisiaj nie jest tak źle, ale również duchowego. Szacunek natomiast często przepełniony hipokryzją, bo nie przysługuje każdemu, ale tylko tym, w przypadku których nam to „leży”. Bardzo często szacunku brakuje w stosunku do katolików, a jednocześnie przybiera on formę aprobaty nawet dla niemoralnych czynów u wszystkich innych. Krótko mówiąc, szacunek przynależny każdemu człowiekowi traktowany jest przez europejczyków XXI w. często w sposób wybiórczy.

J.J.: Myślę że u wielu osób słowo “dyscyplina” jest słowem obcym. Staliśmy się leniwi o czym mówił Ojciec Święty Franciszek w 2016 r. w Krakowie podczas Światowych Dni Młodzieży. Co do “szacunku do człowieka”? Cóż, z jednej strony tyle się mówi, by szanować czyjeś poglądy, orientację itd. a często jest tak, że jedna grupa narzuca drugiej swoje przekonania i trzeba się z nimi pogodzić w przeciwnym razie możemy liczyć się z wykluczeniem społecznym.

ks. Ł.R.: Dużo w mediach mówi się o tolerancji, akceptacji, a mimo to pojawia się dużo nienawiści. Skąd to się bierze? Może sama tolerancja i akceptacja są zbyt płytkimi pojęciami, bo patrząc nawet z perspektywy chrześcijaństwa, miłość, godność, szacunek to o wiele większe wartości.

W.G.: Problem w tym, że dzisiaj pojęcia tolerancji i akceptacji stosowane są zamiennie, a przecież wcale nie są synonimami. Tolerancja pochodzi od łacińskiego czasownika tolerare, który oznacza znosić, wytrzymywać. Jest to zatem postawa naszej wyrozumiałości i cierpliwości wobec czegoś, z czym się nie zgadzamy. Akceptacja jest natomiast pojęciem idącym dalej, bo oznacza ona aprobatę dla danych działań. Można wyróżnić jeszcze coś takiego jak afirmacja, która jest wręcz promowaniem określonych postaw. Obserwujemy dzisiaj olbrzymi zamęt w kwestii wymienionych pojęć, które są napełniane określoną treścią w zależności od potrzeb. Pełnią one rolę wytrychów. Natomiast przytoczone przez księdza chrześcijańskie pojęcia pochodzą kolokwialnie mówiąc z innej ligi i mają w sobie pewien element nadprzyrodzony. Być może dzięki temu one jeszcze się w miarę ostały, chociaż próbuje się je także przeformatować dla doraźnych potrzeb różnych środowisk.

ks. Ł.R: Dużo mówi się o integracji europejskiej. Patrząc z perspektywy Roberta Schumana czy Karola Adenauera, którzy zapoczątkowali ten ruch, chcieli oni budować na fundamencie chrześcijańskim. Mija ponad 50 lat i okazuje się, że niewiele pozostało z ich ideałów? Jak to możliwe?

W.G.: Niebagatelny wpływ na to miał komunizm, który oczarował swego czasu wielu tzw. intelektualistów i innych wpływowych ludzi. I ten zachwyt trwa nadal, może nie jest on wyrażany wprost, ale jednak. Myślę, że jednym z czynników, które wpłynęły na zarzucenie chrześcijańskich ideałów ojców założycieli była także zwyczajna nienawiść do Kościoła. Nie jest żadną tajemnicą, że taka jest rzeczywistość. Nasza religia jest po prostu zbyt wymagająca – wystarczy wspomnieć chociażby całkowite odrzucenie tak rozpowszechnionej w polityce zasady, iż cel uświęca środki. Budowanie na innych ideałach niż chrześcijańskie jest prostsze, jednak tylko w krótkoterminowej perspektywie, bo przecież patrząc dalej na szali stawiamy nasze zbawienie.

J.J.: Ponieważ obecne unijne elity realizują inną koncepcję integracji europejskiej. Opiera się ona na “Manifeście z Ventotene”, którego autorami są m.in komunista Altiero Spinelli oraz Ernesto Rossi. Tam jest napisane wprost, że należy zniszczyć państwa narodowe oraz zwalczać Kościół Katolicki. A jak działają dzisiejsi kluczowi politycy UE, każdy widzi. Co ciekawe, ponieważ przez moment byłem na stażu w Parlamencie Europejskim w Brukseli, chciałbym zwrócić uwagę, że główny budynek parlamentu nosi nazwę Altiero Spinelliego, który coraz częściej jest uznawany za jeden z ojców UE. Jeżeli takie osoby, jak wspomniany przed chwilą Spinelli, mają być wzorcem dla “nowej Europy”, to ja takiej Europie podziękuję. To smutne, że tak szybko zrezygnowano z chrześcijańskiej koncepcji integracji europejskiej według Roberta Schumana i Karola Adenauera na rzecz ateistycznej, “nowoczesnej” Europy autorstwa Altiero Spinelliego i Ernesto Rossiego. Z resztą te zagadnienia są poruszane w najnowszym cyklu reportaży “Demaskowanie Integracji Europejskiej”, którego reżyserami są moi koledzy Robert Zawadzki i Damian Krzal. Odcinki te ukazują się w piątki na antenie Telewizji Trwam o godz. 17:30, można je również odnaleźć na YouTubie, na kanale Antykultura.

ks. Ł.R.: Dużo mówi się o ideologiach, które budują na neomarksizmie. Skąd takie zamiłowanie w tym nurcie?

W.G.: To nurt tak samo szkodliwy jak marksizm, jednak bardziej skuteczny w realizacji swoich założeń. Wielka popularność neomarksizmu wiąże się z tym, że jego metody są niezwykle wyrafinowane i pozbawione przemocy. Jednym z narzędzi jest obserwowana przez nas redefinicja podstawowych pojęć, chociażby wspomnianej już tolerancji. Ponadto neomarksizm jest także niezwykle wygodnym prądem, gdyż zakłada totalną wolność pozbawioną wszelkiej odpowiedzialności – są tylko prawa, a brakuje obowiązków.

ks. Ł.R.: Epidemia COVID-19 sprawiła, że w wielu krajach pozamykano kościoły, mimo że centra handlowe w tych państwach były pootwierane. Co mogło być powodem, że tak łatwo uznano, że miejsca modlitewne są niepotrzebne?

W.G.: Wiąże się to przede wszystkim z uznaniem niekonieczności Boga we współczesnym świecie. To człowiek ma być w centrum, a religia jest zepchnięta na dobrowolny margines. Nie zmienia to faktu, że człowiek jest z natury istotą religijną. Widać to doskonale chociażby po popularności różnego rodzaju wróżbiarstwa, duchowości wschodniej i innych tego typu niebezpiecznych praktyk na zachodzie. Bóg został zapomniany, ale tę pustkę trzeba było czymś zapełnić. To dlatego centra handlowe pozostały otwarte, bo one są współczesnymi świątyniami – świątyniami bożka pieniądza.

ks. Ł.R.: A może to stworzy pewnego rodzaju precedens. Raz udało nam się zamknąć to może w sytuacjach kryzysowych ponownie takie decyzje zapadną?

W.G.: Trafił ksiądz w samo sedno. Z całą pewnością mogę stwierdzić, że świat nie ma dzisiaj większego wroga niż Kościół, bo jest on dla niego wyrzutem sumienia, który chce się za wszelką cenę uciszyć. Dlatego każdy pretekst jest dobry, aby w jakiś sposób właśnie Kościołowi zaszkodzić. Myślę też, że gdyby nasza postawa - świeckich, ale także duchownych, była bardziej odważna, moglibyśmy uniknąć takiej sytuacji. To może być dla nas przestroga na przyszłość.

ks. Ł.R: Co Europa powinna zrobić, aby całkowicie nie zatracić korzeni chrześcijańskich?

W.G.: Potrzeba przede wszystkim wielkiej aktywności wśród nas, chrześcijan i wszystkich ludzi dobrej woli, którzy uznają, że cywilizacja łacińska jest bezcennym skarbem Europy. Wszelkie zło może się panoszyć dopiero wtedy, kiedy dobrzy ludzie siedzą z założonymi rękoma i nie reagują. Musimy zatem odważnie prezentować nasze wartości i nie pozwolić sobie zamknąć ust. Nie możemy zredukować naszej wiary jedynie do sfery prywatnej, ale także być świadkiem Chrystusa dla wszystkich wokół. Bardzo prawdopodobne, że już nie powrócimy do tego, co było kiedyś, jednak nie możemy się poddawać. Chrześcijanin to człowiek nadziei.

J.J.: Przede wszystkim musi, tak jak powiedział Ojciec Święty Franciszek w Krakowie podczas Światowych Dni Młodzieży w 2016 r. “wstać z kanapy”. Następnie uznać swą słabość oraz fakt, że bez Boga nie jesteśmy w stanie sobie poradzić. Co najważniejsze, i to pomijają protestanci, powinniśmy zwrócić się o pomoc do naszej najlepszej orędowniczki, jaką jest Najświętsza Maryja Panna. Ona jest naszą Matką, która uprasza wiele łask u Boga. Powinniśmy się modlić za jej przyczyną. Co zrobili dwaj najbardziej znani hierarchowie w Polsce: św. Jan Paweł II oraz ks. Kard. Stefan Wyszyński? Obaj zaufali w pełni Maryi: Papież-Polak przecież za swoją dewizę obrał słowa Totus Tuus, czyli Cały Twój natomiast Prymas Tysiąclecia nie raz mówił, że wszystko postawił na Maryję. I my powinniśmy tak uczynić. Reasumując, “wstać z kanapy”, uznać naszą słabość, przeprosić Boga za naszą zarozumiałość oraz brak wiary i modlić się do Niego za przyczyną Bogurodzicy Dziewicy Maryi.

ks. Ł.R.: Gdyby św. Benedykt z Nursji popatrzył na współczesną Europę to…..

W.G.: Niewątpliwie św. Benedykt zintensyfikowałby swoje wysiłki wokół hasła ora et labora – jeszcze bardziej pracowałby przede wszystkim nad naszą kondycją moralną i jeszcze bardziej modliłby się o nową wiosnę wiary w Europie. Jednak humorystycznie mówiąc nie wiem, czy w przypadku św. Benedykta dałoby się jeszcze bardziej...

CZYTAJ DALEJ

Zakończyło się głosowanie w drugiej turze wyborów prezydenckich

2020-07-12 21:03

PAP

Adobe.Stock.pl

O godzinie 21 w niedzielę zakończyło się głosowanie w drugiej turze wyborów prezydenckich. Od godz. 7 wyborcy mogli oddać głos na Andrzeja Dudę lub Rafała Trzaskowskiego.

Wybory prezydenckie odbywały się w formie mieszanej – tradycyjnie w lokalach wyborczych oraz korespondencyjnie dla chętnych lub osób przebywających na kwarantannie. W lokalach wyborczych obowiązywały specjalne zasady sanitarne.

Państwowa Komisja Wyborcza informowała w piątek, że zakładając scenariusz optymistyczny oficjalne wyniki wyborów prezydenckich poznamy w poniedziałek wieczorem, może w nocy z poniedziałku na wtorek. W wersji pesymistycznej będzie to wtorek godz. 23.(PAP)

reb/ mhr/

CZYTAJ DALEJ