Jasna Góra była niedawno miejscem spotkania specjalistów z Krakowa, Łodzi, Sosnowca i Częstochowy, którzy podczas VI Ogólnopolskiej Sesji Popularnonaukowej debatowali nad wpływem degradacji środowiska na nasze zdrowie. W sesji uczestniczyło wielu znakomitych gości, wśród nich przewodniczący senackiej Komisji Ochrony Środowiska - Franciszek Bachleda-Księdzularz. Gospodarza miejsca - klasztor Ojców Paulinów na Jasnej Górze - reprezentował przeor - o. Izydor Matuszewski. Mszę św., która rozpoczęła sesję, celebrował w jasnogórskiej Bazylice metropolita częstochowski - abp Stanisław Nowak.
Ksiądz Arcybiskup w swojej homilii mówił o konieczności rozbudzenia szacunku dla przyrody. Przypomniał, że przyroda służy człowiekowi, co nie znaczy, że można ją nierozważnie eksploatować. Nakaz poszanowania dóbr, którymi obdarzył nas Stwórca, dotyczy w takim samym stopniu naukowców, ludzi pracujących w przemyśle i rolnictwie, jak i każdego człowieka, który powinien traktować przyrodę z miłością. Wspaniałym wzorem do naśladowania jest św. Franciszek z Asyżu, patron ekologów. Nakaz poszanowania przyrody wynika również z wypowiedzianych na krzyżu słów Chrystusa, który mówiąc do swojego ucznia: "oto Matka twoja!", uczynił Maryję Matką Kościoła, Matką każdego z nas oraz Matką wszystkiego, co zostało stworzone na ziemi.
Inicjatorem odbywających się na Jasnej Górze corocznych spotkań poświęconych zagrożeniom powodowanym przez człowieka w świecie przyrody był prof. dr hab. Bolesław Smyk, który zamierzał przekształcić je w spotkania międzynarodowe. Niestety, nie dożył tej chwili, zmarł na początku tego roku, dlatego jeden z referatów podczas tegorocznej sesji poświęcono bogatemu dorobkowi naukowemu Zmarłego.
Jednak dzieło Profesora trwa. Jednym z najważniejszych jego owoców jest uświadamianie odbiorcom zagrożeń, jakie w sferze przyrody może przynieść postęp techniczny. Masowe stosowanie konserwantów, chemizacja rolnictwa, produkcja opakowań z tworzyw sztucznych mogą odegrać we współczesnej cywilizacji rolę konia trojańskiego. Kumulacja tych czynników powoduje bowiem zanieczyszczenie środowiska, co w konsekwencji szkodzi ludzkiemu zdrowiu i przynosi rozwój chorób cywilizacyjnych. Medycyna nie jest w stanie im zapobiegać, jedyną możliwością jest poprawa stanu środowiska naturalnego. Według oszacowań naukowców, pojemność natury, w sensie możliwości tolerowania szkodliwej ingerencji człowieka w jej prawa, została już w 90% wyczerpana. Ten smutny spadek pozostawiło nam poprzednie pokolenie. Praca ekologów nie przyniesie poprawy w tej dziedzinie, jeżeli nie będą oni wspierani przez wychowawców, kapłanów, rodziców i wszystkich, którzy mają możliwość wychowywania młodego pokolenia w duchu poszanowania przyrody. Ratowanie środowiska naturalnego stało się jednym z najważniejszych zadań rodziny ludzkiej u progu trzeciego tysiąclecia.
Paradoksem jest, że mimo znakomitego rozwoju techniki wcale nie czujemy się szczęśliwsi. Pewne wyjaśnienie tego zjawiska przyniósł referat prof. dr. hab. Władysława Biedy z Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, który powiedział m.in.: "Technosfera, choć zmniejsza wysiłek mięśni, w miarę jak ogarnia coraz więcej dziedzin życia, stwarza warunki, w których związki między ludźmi zaczynają podlegać zależnościom wyłącznie ekonomicznym. Tak rodzi się aura psychiczna współczesnego świata, w którym dominuje interes własny i obojętność na los innych. Kierowanie się własnym interesem w zaspokajaniu własnych pragnień, często irracjonalnych, których pułapu człowiek często nie potrafi określić, powoduje zanikanie jednej z najpiękniejszych ludzkich cech - bezinteresowności".