Eutanazja to pozbawienie życia niewinnego człowieka. Eutanazja zawsze jest zabójstwem, czynem złym, którego nie mogą usprawiedliwić żadne okoliczności. Jest również zaprzeczeniem miłości, ponieważ przeciwstawia się miłości Bożej.
Zwolennicy eutanazji, by się usprawiedliwić, podkreślają, że dokonuje się jej na "żądanie" cierpiącego człowieka, z litości i współczucia. Czy tak uwalnia się człowieka od cierpień? Czy "żądanie" eutanazji przez chorego jest rzeczywiście pragnieniem śmierci?
Eutanazja nie jest wyrazem litości i współczucia. Chrystus uczy tego w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie (por. Łk 10, 30-37), który ulżył w cierpieniu, opatrując rany i otaczając miłością. Nie szczędził czasu, wysiłku i pieniędzy, czyniąc z siebie bezinteresowny dar. Taka winna być postawa człowieka, zwłaszcza lekarza, wobec cierpiącego bliźniego. Służba życiu, a nie śmierci!
Czy cierpiący, ciężko chory człowiek jest w stanie podjąć decyzję o życiu? Jego świadomość i wola są ograniczone przez chorobę, środki przeciwbólowe, nasenne i narkotyczne. Ból fizyczny i cierpienie egzystencjalne są często przyczyną depresji. Sporą rolę odgrywa niekiedy presja otoczenia i propaganda w mediach. "Żądanie" eutanazji jest sprzeczne z wrodzonym instynktem samozachowawczym, nakierowanym na życie. Dlaczego więc cierpiący człowiek "żąda" pozbawienia go życia? Czy naprawdę woli on umrzeć, niż żyć?
"Żąda" śmierci wbrew naturze i wrodzonemu instynktowi w sytuacji ograniczenia świadomości i/lub wolności woli. Nie może dłużej znosić cierpienia. Wołanie chorego o eutanazję jest prośbą o ulżenie w cierpieniach, o otoczenie go miłością, błaganiem o życie.
Opieka hospicyjna może być przeciwwagą dla eutanazji, która nie tylko nie rozwiązuje problemu cierpienia, ale go pogłębia, bo wymierzona jest przeciw człowiekowi - zarówno ofierze, jak i zabójcy.
Ludziom, zwłaszcza chorym, trzeba ukazywać sens cierpienia, o czym naucza Ojciec Święty Jan Paweł II w liście apostolskim Salvifici doloris - o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia. Jest ono wyrazem nieskończonej miłości Boga do człowieka, wezwaniem do udziału w cierpieniach Chrystusa i w Jego Zmartwychwstaniu, szansą realizacji przykazania miłości bliźniego.
Cierpienie człowieka odnajduje swój najgłębszy sens w Krzyżu Chrystusa.