WACŁAW GRZYBOWSKI: - W 1994 r. obchodziliście kolejną rocznicę - 56-lecie Waszej wadowickiej matury. Świętowaliście ją w Castel Gandolfo...

EUGENIUSZ MRÓZ: - Wygodnym samolotem LOT-u, boeingiem 737. wystartowaliśmy z lotniska w Krakowie-Balicach - 15 kolegów oraz 7 koleżanek rówieśniczek - maturzystek Żeńskiego Gimnazjum w Wadowicach z 1938 r. Zamieszkaliśmy u stóp wzgórza Castel Gandolfo w uroczym, położonym wśród palm, agaw, pinii i rododendronów pensjonacie " Casa Nostra" przy via delle Mole. Dołączyli do nas: Rudek Kogler z Toronto i Jurek Kluger z Rzymu.
Castel Gandolfo znane jest dziś na świecie jako letnia rezydencja papieży i chociaż nie należy do Watykanu, stanowi bowiem część Włoch, posiada jednak status eksterytorialności. Papież czuje się tu więc jak u siebie w domu, a 30-kilometrową trasę do Watykanu pokonuje helikopterem. Jest to miejsce niepowtarzalne. Leży 400 m nad krawędzią jeziora Albano, w historycznej krainie Lacjum, przylegającej do morza Tyrreńskiego. Chłodniej tu niż w Rzymie, a powietrze zdrowe i czyste. Samo miasteczko w okresie pobytu Papieża żyje swoim normalnym życiem codziennym. Jego mieszkańcy uprawiają oliwki i winogrona. Tylko wzmocnione posterunki karabinierów przy wjeździe do miasteczka i na rogu placu przed papieską rezydencją przypominają, że mieszka tu Czcigodny Gość. Przed bramą stoi tylko dwóch Szwajcarów z halabardami w renesansowych strojach projektowanych przez Michała Anioła.
Jan Paweł II, który część lata spędza w Alpach włoskich, jest stałym gościem rezydencji nad Jeziorem Albańskim. Papież łączy elementy odpoczynku (spacery po ogrodzie) z intensywną jak zawsze pracą - przyjmuje gości, udziela audiencji, przygotowuje dokumenty, uczestniczy w sympozjach. Właśnie w Castel Gandolfo w atmosferze na wpół wiejskiej, a także nasyconej w sposób oryginalny i jedyny reminiscencjami legendy, historii i zadumy, rodzą się papieskie koncepcje, plany, zarysy adhortacji i encyklik. Wypoczywa najlepiej w czasie długich, samotnych spacerów. Często siada na ławce z różańcem na rozmyślania i modlitwę. Jeszcze jako biskup krakowski twierdził, że aby odpocząć, "człowiek musi odnaleźć siebie, odbudować siebie, odzyskać siebie".
Ojciec Święty tuż po wyborze na biskupa Rzymu zjawił się w miasteczku, obiecał co prawda jego mieszkańcom, że będzie porządnym obywatelem, ale bardzo szybko zorientowali się oni, że latem Papież woli góry. Umiłowanie do gór pozostało Ojcu Świętemu już na zawsze. Tęskni do Beskidów, Pienin, Tatr. W sierpniu w masywie Adamello, na którego grani biegnie granica między dwoma regionami Włoch: Lombardią a Trydentem, na szczycie (na wysokości 3278 m n.p.m.) wzniesiono monumentalny granitowy krzyż. Waży kilka ton, ma ok. 5 m wysokości, a na jego bazie widnieje herb Jana Pawła II i napis: "Jubilaeum A.D. 2000". Od tego czasu nazwa szczytu została zmieniona na Cresta Croce Giovanni Paolo II. Góry te stały się przez to także bliższe Polakom.
Z dyrektorem "Corda Cordi" - o. Konradem Hejmo zwiedzaliśmy rozległe ogrody wokół pałacu papieskiego, pełnego rzeźb, fontann, wykopalisk - przeważnie z dawnego pałacu cesarza Domicjana. Znajdują się tam klasztory sióstr bazylianek i klarysek.
Z o. Janem Piekarskim, redemptorystą, znakomitym przewodnikiem, zaprzyjaźnionym z nami w czasie poprzednich spotkań, udaliśmy się nad niewielkie jezioro Lago di Nemi. W drodze powrotnej zanurzyliśmy nogi w Morzu Tyrreńskim na plaży Lido di Ostia, które przez wiele lat było największym kąpieliskiem antycznego Rzymu.
27 sierpnia o godz. 19.15 Ojciec Święty powrócił z Valle d´ Aosta do Castel Gandolfo. Następnego dnia - 28 sierpnia 1994 r. udaliśmy się do Lolka, by w jego kaplicy papieskiej Mszą św. rozpocząć kilkudniowy zjazd koleżeński w 56. rocznicę matury w wadowickim gimnazjum.

CDN.