Uroczystościom pogrzebowym w parafii, gdzie pracował ks. Robert, przewodniczył bp Jan Wątroba. Natomiast metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak odprawi Mszę św. pogrzebową w rodzinnej parafii w Parzymiechach. W uroczystościach żałobnych wzięła udział rodzina ks. Roberta, 190 kapłanów, pracownicy Tygodnika Katolickiego "Niedziela" z redaktorem naczelnym ks. infułatem Ireneuszem Skubisiem, pracownicy Kurii Metropolitalnej z ks. inf. Marianem Mikołajczykiem, przedstawiciele Sądu Metropolitalnego z wiceoficjałem ks. Czesławem Mendakiewiczem, Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie z rektorem ks. dr. Włodzimierzem Kowalikiem, koledzy kursowi Zmarłego - neoprezbiterzy roku 2001, Ojcowie Paulini, siostry zakonne oraz parafianie Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa z proboszczem ks. kan. Andrzejem Sobotą i wspólnoty Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Parzymiechach z proboszczem ks. kan. Tadeuszem Klimowiczem.
W skierowanej do zebranych homilii bp Jan Wątroba, w kościele Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa w Częstochowie, przytoczył słowa prośby ks. Roberta o udzielenie mu święceń prezbiteratu - prośbę tę Kościół spełnił z radością udzielając diakonowi Robertowi święceń kapłańskich w dniu 2 czerwca 2001 r. Rozważał tajemnicę Bożego planu, z którym po ludzku tak trudno nam się zgodzić. "Na próżno jednak pytać dziś, dlaczego tak krótko mógł ks. Robert realizować w Kościele pragnienie swego serca. Dlaczego tylko siedem miesięcy. Kiedyś to będziemy wiedzieć. Dziś tylko chylimy czoła przed tajemnicą tej nieoczekiwanej śmierci i wobec Bożych myśli i dróg, które nie są myślami naszymi" . Bp Jan podkreślił następnie wielką dojrzałość wiary ks. Roberta, będącą owocem pierwszego posiewu, który rozpoczął się w domu rodzinnym, pełnym atmosfery wiary, pobożności i wrażliwości na głos Kościoła, jak też owocem pasterskiej miłości i mądrości proboszcza ks. kan. Tadeusza, który przez cały szkolny czas ks. Roberta był dla niego wzorem kapłańskiego posługiwania. Dojrzałość ta była też owocem czasu wzrastania w Seminarium, który ks. Robert dobrze wykorzystał. Wszędzie tam, gdzie ks. Robert pracował, tak w redakcji "Niedzieli", jak wśród parafian czynił to z gorliwością realizując pragnienie, by żyć i pracować po to, by zbawić siebie i tych, do których zostanie posłany.
Pełne ciepła słowa o zmarłym wygłosił ks. inf. Ireneusz Skubiś, redaktor naczelny "Niedzieli, w której ks. Robert pracował. " Kiedy po święceniach został skierowany do pracy w "Niedzieli" przyjęty był bardzo dobrze, ponieważ długo z nią współpracował jako kleryk. Warsztat dziennikarski znał, to była jego druga miłość - praca nad słowem... Zrozumienie słowa, zrozumienie mediów jest kluczową sprawą dla wszystkich kapłanów, dla wszystkich, którzy chcą ewangelizować. Nie tylko ambona, ale i gazeta, telewizja, radio, Internet - to wszystko jest bardzo ważne, bo można być misjonarzem świata przez nowoczesne środki przekazu. Ks. Robert to robił, robił to cicho i szybko. Czasem nie wiedziało się nawet gdzie on jest, a on odwiedzał parafie, przeprowadzał wywiady, pisał reportaże i przynosił gotowy materiał. Jednocześnie umiał pogodzić pracę redakcyjną z pracą parafialną. Przed kilkunastoma dniami zapytał, co ma robić, bo jest kolęda w parafii. Został mu przydzielony urlop do 11 stycznia, by mógł więcej pracować w parafii. Poszedł na wieczny urlop do Boga. Jesteśmy mu wdzięczni za to, co zrobił w redakcji. Osobiście także jestem wdzięczny. Gdy głosiłem kazanie na jego Mszy św. prymicyjnej tyle było radości, teraz się smucimy, ale jesteśmy przecież pełni wiary... Ks. Robert odkrywa teraz Boga...Ten czas jest dla niego czasem wielkich odkryć, odkrycia wieczności, nieskończoności Boga, wtapiania się w życie Boga... Dlatego nie płaczmy, on jest szczęśliwszy niż my wszyscy".

Szczególnie wzruszające było pożegnanie śp. ks. Roberta przez wiernych parafii Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa oraz proboszcza tej wspólnoty ks. kan. Andrzeja Sobotę. "Chciałem podziękować i ucałować matczyne ręce Mamy ks. Roberta, ucałować Tatę i Brata. To był drugi dom ks. Roberta, dlatego ten dom będzie zawsze otwarty dla Was. Dziękuję Wam za syna, przyjaciela, za kapłana". Ksiądz Proboszcz przypomniał wspólną z ks. Robertem podróż z pomocą na Ukrainę i radość ks. Roberta, że może nieść tę pomoc. Przypomniał jego piękną i pełną oddania pracę w parafii, za roztropność i uwagę, za to, że czynił wszystko tak jak należy.
Następnie kondukt pogrzebowy przejechał do Parzymiech, rodzinnej miejscowości zmarłego Kapłana, gdzie w kościele parafialnym Mszy św. pogrzebowej przewodniczył metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak. Proboszcz rodzinnej parafii ks. Roberta, ks. kan. Tadeusz Klimowicz, przyrównał piękne, choć krótkie życie swego wychowanka do błysku gwiazdy betlejemskiej, prowadzącej ludzi do Boga.
Metropolita Częstochowski w homilii opartej na Ewangelii o wskrzeszeniu Łazarza podkreślił, że śmierć ks. Roberta, która napełniła nas bólem objawia plany Boże. "Człowiek może w krótkim czasie przeżyć czasu wiele, jeśli osiągnie doskonałość. Ta śmierć na drodze, śmierć XXI w. miała miejsce w Uroczystość Objawienia Pańskiego. Ona coś objawia. Mamy prawo płakać, ale płacząc rozpoznajemy plany tej śmierci. Patrząc na całe życie ks. Roberta odczytujemy te plany. Ks. Robert bardzo ambitnie otwierał się na życie. Możemy powiedzieć, że był człowiekiem świętej ambicji". Ksiądz Arcybiskup wskazał na pragnienie czynienia dobra, jakie charakteryzowało zmarłego Kapłana, na jego przekonanie, że bez Boga nie da się ludziom dać wszystkiego. "Gdy Bóg zatrzymuje młode życie, chce powiedzieć, że te pierwsze dobre czyny są bardzo ważne... Ks. Robert z zapałem podjął pracę, dlatego jest dla nas znakiem, że angażować się trzeba całym swoim życiem, że swemu powołaniu trzeba oddać całą duszę. Był księdzem, który odczytywał znaki czasu" - kończąc homilię metropolita częstochowski podziękował za tę piękną pracę młodego Kapłana, wyrażając nadzieję, że miłosierny Bóg otrze łzy bolejących nad tą śmiercią a ks. Roberta zaprowadzi do nieba, do świętych kapłanów.