Słowa zawarte w tytule tego tekstu wypowiedziała służebnica Boża Anna de GuigneM, 11-letnia kandydatka na ołtarze, o której Jan Paweł II w dekrecie o heroiczności cnót, ogłoszonym 3 marca 1990 r., napisał, że jej życie ukazuje w zwięzły sposób cnoty teologiczne - tj. wiarę, nadzieję i miłość - oraz cnoty kardynalne: roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie i męstwo.
Należy dodać, że w swym pasterskim nauczaniu Jan Paweł II wiele pouczających i serdecznych słów kieruje pod adresem dzieci. Pyta: "Czyż Pan Jezus nie stawia dziecka za wzór także ludziom dorosłym? Jest coś takiego w dziecku, co powinno się odnaleźć we wszystkich ludziach, jeżeli mają wejść do królestwa niebieskiego (List Ojca Świętego do dzieci w Roku Rodziny - 10 grudnia 1984 r.).
Właśnie do grona takich dzieci, pełnych zawierzenia, dobroci i czystości w stopniu heroicznym, zaliczył Kościół małą Francuzkę - Annę de GuigneM. Urodziła się w Annecy-le Vieux 25 kwietnia 1911 r. w arystokratycznej rodzinie jako najstarsze z dzieci Jakuba de GuigneM i Antoinette de Charette de la Contrie. W pierwszych latach życia była trudnym dzieckiem, zarozumiałym, porywczym, zazdrosnym i nieposłusznym. Gdy 22 lipca 1915 r. zginął na wojnie ojciec Anny, poruszona tym tragicznym wydarzeniem i cierpieniem zadanym zwłaszcza matce, dziewczynka weszła na drogę prawdziwego nawrócenia, wkładając wiele wysiłku, by "być dobrą", jak ją matka prosiła. Siłę znajdowała w głębokiej zażyłości z Jezusem i wkrótce stała się łagodna, posłuszna i pokorna. W wieku 6 lat przystąpiła do Pierwszej Komunii św. Odtąd w ciągu pięciu lat osiągnęła taki stopień doskonałości, że jej bliscy zaczęli dostrzegać w niej świętość. Gdy została dotknięta ciężką chorobą (prawdopodobnie zapalenie mózgu), Bogu ofiarowała ogromne cierpienia, dając wszystkim godny podziwu przykład męstwa i wytrzymałości, cierpliwości i posłuszeństwa, nadziei i miłości. Zmarła 14 stycznia 1922 r., a sława jej świętości pozostaje do dzisiaj bardzo żywa.
Co ma nam do powiedzenia dzisiaj, po 80 latach, to niespełna 11-letnie dziecko? Oddajmy głos młodziutkiej służebnicy Bożej Annie, która przemawia do nas swymi serdecznymi złotymi myślami z kart dziecięcego pamiętnika. Prowadziła go z wielką starannością począwszy od ósmego roku życia. Może jej bogate duchowo dziecięce doświadczenia, znaczone przedwczesnym cierpieniem i przedwczesną śmiercią, pomogą nam, jej starszym siostrom i braciom w Chrystusie, kroczyć ufniej, pewniej i radośniej każdego dnia drogą ewangelicznej doskonałości?
"Wszystko, co jest prawdziwe, dobre i piękne - to wszystko, czego się nauczyłam na kolanach mamy". Do ciotki Joanny obawiającej się, że dziecku dłuży się czas na modlitwie w kościele, powie: "O nie, ciociu Joanno, ja rozmawiam z Jezusem!".
Zapytana w wigilię Pierwszej Komunii św., dlaczego ma chmurne czoło - odpowie: "Myślę, że taty nie będzie jutro". Ale gdy jej wyjaśniono, że ojciec wysoko z nieba będzie świadkiem jej szczęścia i będzie bardziej uczestniczył niż wszyscy inni, powiedziała: "Oh! Zatem jestem szczęśliwa". Mały liścik Anny do Pana Jezusa w związku z jej dniem Pierwszej Komunii św.: "Mój Jezu, ja Ciebie kocham i żeby się Tobie podobać, podejmuję postanowienie być zawsze posłuszną" .
Jej zapiski rekolekcyjne: "Chcę, aby Jezus żył i wzrastał we mnie. Jakie środki podjąć w tym celu? Zwalczać przeszkody: to, co może przeszkadzać Jezusowi wzrastać w moim sercu, moje wady, to upodobanie, tę skłonność do popełniania tego rodzaju grzechu, pychę, lenistwo itd. Zatem konieczność dla mnie walki codziennej... Chcę na końcu każdego dnia zaliczyć zwycięstwa... Trzeba być zawsze posłuszną... rano we wstawaniu, wieczorem w kładzeniu się do łóżka... Trzeba także dobrze odmawiać swoje modlitwy... Trzeba kochać swoich rodziców..." .
Pociesza swoją owdowiałą matkę następującymi słowami: " Mamo kochana, ja Ciebie kocham. Nie bądź taka smutna. Tato kochany jest nieskończenie szczęśliwy. On nas widzi, on nas kocha, a potem pewnego dnia pójdziemy razem. Nie płacz więcej, proszę Ciebie".
Słowa wypowiedziane do Germany - jej najlepszej przyjaciółki: " Jeśli umrę, z wysokości nieba pomogę Tobie".
Jej ostatnie słowa w godzinie agonii, wypowiedziane do czuwającej nad nią siostry zakonnej ze Zgromadzenia Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych: "Moja siostro, czy mogę iść z aniołami?".
Na kanwie wybranych i przytoczonych myśli czcigodnej służebnicy Bożej Anny de GuigneM łatwiej nam jest zrozumieć znane już słowa papieskiego Listu do dzieci w Roku Rodziny: "Niebo jest dla tych, którzy są tak prości jak dzieci, tak pełni zawierzenia jak one, tak pełni dobroci i czyści".
O łaskach otrzymanych za wstawiennictwem służebnicy Bożej Anny de GuigneM należy informować Księdza Biskupa diecezji Annecy, kierując korespondencję pod adresem: Eveche d´ Annecy, B.P. 41, 74001 Annecy Cedex, FRANCE.