13 czerwca 1999 r. w Radzyminie na Cmentarzu Obrońców Ojczyzny. Piękny, słoneczny dzień. Wokół przybyłego Ojca Świętego, jak radosne gołębie ­ dzieci w strojach do Pierwszej Komunii. Wśród nich ­ staruszkowie, żołnierze ­ weterani Cudu nad Wisłą w 1920 r. W ich oczach łzy. Ojciec Święty mówi: "Chociaż na tym miejscu najbardziej wymowne jest milczenie, to przecież czasem potrzebne jest także słowo. I to słowo chcę tu pozostawić. Wiecie, że urodziłem się, kiedy bolszewicy szli na Warszawę i dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem. Tutaj, na tym cmentarzu, spoczywają ich doczesne szczątki. Przybywam tu z wielką wdzięcznością, jak gdyby spłacając dług za to, co od nich otrzymałem".
Uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej i Święto Żołnierza w rocznicę Cudu nad Wisłą 15 sierpnia 1920 r. 15 sierpnia ­ dzień najkrwawszych walk u bram Warszawy, pod Radzyminem. Straty polskie ­ 3 042 poległych, rannych i zaginionych. Polacy nie ulegli. O świcie 16 sierpnia na tyły wojsk rosyjskich uderzyła przygotowana przez Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego i przez niego dowodzona kontrofensywa Armii Polskiej. W ciągu paru dni nastąpił pogrom Czerwonej Armii Tuchaczewskiego. Polska zatrzymała pochód sowieckiego ludobójstwa na Europę.
W zmaganiach wojennych 1920 r. mieli swój udział polscy harcerze. O ich walce mówi Pieśń orląt, zaczerpnięta z lwowskiego śpiewnika Czuwaj, użyczonego mi przez Stefana Cebulskiego z Chorzowa. 14 sierpnia 1920 r. na przedpolach Warszawy, w bitwie pod Ossowem, poległ wraz z 300 swoimi wychowankami, harcerzami, bohaterski kapelan ­ ks. Ignacy Skorupka.
17 sierpnia 1920 r. na lwowskiej ziemi, pod Zadwórzem, mały Batalion Ochotniczy młodzieży, Lwowskich Orląt na kilkanaście godzin zatrzymał marsz na Lwów najsilniejszej sowieckiej jednostki ­ Armii Konnej Budionnego i ułatwił wojskom polskim zorganizowanie obrony miasta. Orlęta walczyły do ostatniego naboju. Poległo 318 obrońców. Ciężko rannych bolszewicy, okrutnie pastwiąc się nad nimi, dobili po bitwie. Budionny nie zdobył Lwowa i spóźnił się z odsieczą Tuchaczewskiemu, którego rozbita armia uciekała już spod Warszawy. Przypomnienie: przed Bitwą Warszawską, przydzielony przez rządy państw europejskich do pomocy polskiemu sztabowi, gen. Weygand zażądał oddania bolszewikom Lwowa. Wódz Naczelny, Józef Piłsudski odrzucił to żądanie. W miejscu bohaterskiej śmierci Lwowskich Orląt w Zadwórzu, przy drodze Lwów ­ Złoczów, wznosi się kurhan usypany przez lwowiaków w 1927 r., a na nim pomnik w kształcie wielkiego słupa granicznego, zwieńczonego krzyżem. Na pomniku ­ data: 17 sierpnia 1920 r. W 1928 r. na stoku kurhanu poświęcono tablicę głoszącą: "Orlętom poległym w walkach o całość ziem kresowych". Bitwa pod Zadwórzem otrzymała miano polskich Termopil.
18 czerwca 1983 r. w czasie Apelu Jasnogórskiego Ojciec Święty mówił wraz z młodzieżą: "Czuwam ­ to znaczy: czuję się odpowiedzialny za to wielkie wspólne dziedzictwo, któremu na imię Polska".