Zewnętrzne ściany kaplicy, pierwotnie posiadające bogatą ornamentykę kamienną, podczas przebudowy oblicowano cegłą formowaną maszynowo - półklinkierem. Opisuje to ks. Chodyński: "Gdy czas zniszczył ozdoby kamienne, wyłożono ścianę małemi cegiełkami. Pozostałe, nieliczne szczątki pięknych marmurowych ozdób zewnętrznych tej kaplicy umieściłem w murze ogrodu seminaryjnego w 1899 r.". (W 1954 r. stwierdzono, że ta część ogrodzenia, gdzie znajdowały się resztki wystroju zewnętrznego kaplicy, uratowana przez ks. Chodyńskiego, została rozebrana i zrabowana przez hitlerowskiego najeźdźcę).

W trakcie przebudowy zmieniono także zdobniczy podział powierzchni ścian, obecnie podział ten tworzą proste opaski. Fryz ozdobiony został sześcioma kamiennymi różycami, co odpowiada ich ilości przed przebudową. Różyce, wykonane z pińczowskiego marmuru, pochodzą z dawnego wystroju kaplicy. Kanelowane narożne pilastry zostały zastąpione pasami boniowań. Nad boniami, w narożach fryzu ozdobionego różycami, umieszczone są fantastyczne maszkary, "postacie głów ptasich", również pochodzące z dawniejszej fasady kaplicy. Zostały one ponownie umieszczone w narożnikach nowego, podniesionego gzymsu. Na elewacji południowej, na której znajdował się zegar słoneczny, wykonano w technice sgraffito, po zachodniej stronie kolistego okna, drugą płycinę przedstawiającą mapę z granicami diecezji. Zegar słoneczny pozostawiono w tym samym miejscu, w którym był wykonany przed laty, zmieniono natomiast umiejscowienie sentencji powtarzającej dawny tekst Kopernika. Znajduje się ona nad tarczą zegara. Regotyzację kaplicy, rozpoczętą w 1891, zakończono w 1901 r. W tym samym czasie dokonywano także przebudowy katedry.



cdn.