Gorzkie żale” to podniosłe i uroczyste nabożeństwo ku czci Męki Pańskiej. Wspaniałe dzieło, zawierające w sobie piękno poetyckie i muzyczne. Jego muzyka stanowi duszę poezji i narracji. „Gorzkie żale” to rdzennie polskie nabożeństwo paraliturgiczne, mające charakter prywatny i nieobowiązkowy, ale bardzo znaczący dla życia religijnego.
Autorem „Gorzkich żali”, ułożonych na sposób Jutrzni, był prawdopodobnie ks. Wawrzyniec Stanisław Benik (Boenig) ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Warszawie przy Kościele Świętego Krzyża. Autor po raz pierwszy wydał drukiem „Gorzkie żale” w 1707 r. pt. „Snopek mirry”. Twórca tego wspaniałego dzieła wzorował się na średniowiecznych hymnach gregoriańskich. Sposób odprawiania nabożeństwa „Gorzkich żali” został ustalony przez autora. Odprawiano je w okresie Wielkiego Postu po Sumie lub Nieszporach. Po skończonym nabożeństwie głoszono kazanie, a potem odbywała się procesja ze świecami. Wkrótce „Gorzkie żale” były znane już na całym terytorium dawnej Rzeczypospolitej. W księdze protokołów Bractwa św. Rocha, pod datą 16 i 23 stycznia 1848 r., czytamy: „Nie masz bowiem kościoła, gdzie tylko język polski zasięga, aby odprawiane nie było nabożeństwo «Gorzkie żale»”. W ciągu prawie trzystu lat dokonywano licznych zmian w pierwotnej linii melodycznej „Gorzkich żali”. Pionierskiej próby uzgodnienia tekstu i melodii z oryginałem dokonał ks. Józef Surzyński (1851-1919). Znane są też liczne tłumaczenia tekstu na języki obce.
„Gorzkie żale” były niegdyś ulubionym nabożeństwem rycerstwa, a później Wojska Polskiego. Wpisując się w tę piękną tradycję, album audio „Gorzkie żale” został nagrany przez chór Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego pod dyrekcją Andrzeja Banasiewicza i wydany na CD i kasetach magnetofonowych nakładem Caritas Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego.
Adres do kontaktu w sprawie płyty:
Pomóż w rozwoju naszego portalu
