Reklama

Wielki Post

Najświętsze miejsce na ziemi

Gdzie jest najświętsze miejsce na ziemi?
Mówi nam o tym Piąta Ewangelia…
Piąta Ewangelia? Przecież w Nowym Testamencie są tylko cztery!
- Tak, ale jest i piąta! Papież Paweł VI powiedział, że Ziemia Święta to Piąta Ewangelia. Potwierdził to również Jan Paweł II. Ta Ewangelia nie przeczy temu, co jest w poprzednich czterech, ale je uzupełnia. Św. Jan stwierdził, że gdyby szczegółowo spisać to wszystko, co Pan Jezus uczynił, to świat nie pomieściłby ksiąg (por. J 21, 25).

Niedziela Ogólnopolska 15/2007, str. 22-23

[ TEMATY ]

Ziemia Święta

Wielki Tydzień

Ela Linard

Panorama Jeruzalem

Panorama Jeruzalem

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Gdzie jest więc najświętsze miejsce na ziemi, co nam mówi Piąta Ewangelia?
- Ta Ewangelia, zapisana w tutejszej tradycji i przekazywana z pokolenia na pokolenie, jest bardzo jasna: centrum świata to Jerozolima. Żydzi mówią: „tāwek šel ´ôlam”, Arabowie „wast al-´ālam”, a my, łacinnicy - „ombelicus mundi”. Wszystkie te nazwy wskazują na to samo. Jerozolima to „środek ziemi” i tutaj jest centrum świata. Ale chcielibyśmy jeszcze wiedzieć dokładnie, w którym miejscu w Jerozolimie.

Gdzie był Eden?

Archeologicznie nie da się tego zbadać, ale tradycja żydowska z II wieku przed Chr. podaje, że w Jerozolimie był ogród Eden i tutaj też znajduje się grób Adama. Według niej, pierwszy człowiek został pogrzebany tam, gdzie Pan Bóg stworzył go z prochu ziemi, tzn. na miejscu, gdzie później stanęła Świątynia Jerozolimska. Co istotne, z tego właśnie miejsca Mesjasz miałby otworzyć Adamowi bramy raju („Bereshit Rabba”, 12, 6).
Pierwsi chrześcijanie żydowskiego pochodzenia kojarzyli grób Adama z Kalwarią, ponieważ to właśnie z tego miejsca Mesjasz zbawił świat i otworzył bramy raju Adamowi, a z nim całej ludzkości. W Ewangelii św. Jana mamy echo tej tradycji. Umiłowany uczeń podkreśla, że Maria Magdalena myślała, iż człowiek napotkany przy Grobie Pana Jezusa to ogrodnik. Wielu biblistów twierdzi, że ma to znaczenie alegoryczne, mające na celu nawiązanie do ogrodu Eden, umiejscawianego w Jerozolimie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dlaczego Golgota?

Św. Jan podkreśla hebrajską nazwę Kalwarii, która brzmi „Golgota”, czyli dosłownie „Miejsce Czaszki”. Ta nazwa ma przynajmniej dwa wytłumaczenia. Pierwsze nawiązuje do ukształtowania terenu, który przypominał czaszkę, a drugie jest odniesieniem do czaszki pierwszego człowieka, który miałby być tutaj pochowany. Według tradycji judeochrześcijańskiej, Chrystusa zaprowadzono na Miejsce Czaszki, czyli na Golgotę, to znaczy nad grób Adama. Krzyż Chrystusa miał więc stanąć nad grobem pierwszego człowieka.
W Ewangelii czytamy, że przy śmierci Pana Jezusa „ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać” (Mt 27, 51). Każdy pielgrzym, który był w Jerozolimie, z pewnością pamięta, że po wejściu do Bazyliki zaraz na prawo są schody, które prowadzą na górę Kalwarię. Tam, w miejscu, gdzie stał krzyż, również obecnie stoi krucyfiks. Pod nim widać skały. Po opuszczeniu Golgoty wchodzi się do kaplicy Adama, która jest dokładnie pod Kalwarią. W tej to kaplicy każdy może przekonać się o prawdziwości opisu Ewangelii i zobaczyć pękniętą skałę - z góry na dół, dokładnie spod krzyża aż do posadzki kaplicy Adama. Przewodnicy tłumaczą symbolikę tej pękniętej skały, mówiąc, że to właśnie krew Pana Jezusa miała przez to pęknięcie spływać na czaszkę Adama jako znak odkupienia ludzkości.
Echa tej tradycji nie trzeba daleko szukać. Zwróćmy uwagę, że i w naszych kościołach parafialnych często pod krzyżem malowana jest czaszka, na którą spływa zbawcza krew Chrystusa. To jest ikonograficzne przedstawienie tego, co znajduje się w Jerozolimie i o czym mówi nam Piąta Ewangelia: krzyż na Golgocie, a pod nim kaplica Adama.

Reklama

Boży Grób

W odległości ok. 50 m od Kalwarii jest Grób Pana Jezusa. Po jego stronie północnej pokazuje się do dziś dwa groby przyjaciół Chrystusa: Nikodema i Józefa z Arymatei, do którego należała ta posiadłość. Groby te archeolodzy datują na ok. 40 r. po Chr.
Sam zaś Grób Pana Jezusa obecnie jest wewnątrz kaplicy, która w ciągu wieków była przebudowywana cztery razy (IV, XI, XVI, XIX wiek). Składa się ona z dwóch części. Pierwsza z nich zwana jest kaplicą Anioła, ponieważ tam anioł rozmawiał z niewiastami. Znajduje się w niej fragment kamienia, którym - według tradycji - był zasunięty Grób Pana Jezusa. Druga część to już sam Grób Pana Jezusa.
Boży Grób jest bardzo mały. Może tu wejść cztery, pięć osób. W miejscu, gdzie złożono ciało Pana Jezusa, jest kamienna płyta. Codziennie rano - od 4.30 do 7.45 - są tutaj odprawiane Msze św. Następnie przez cały dzień modlą się w tym miejscu pielgrzymi przybywający z całego świata. Po zamknięciu Bazyliki o godz. 20.00 na modlitwie pozostają ojcowie franciszkanie oraz mnisi prawosławni, których konwenty przylegają do Bazyliki.
Osoby przybywające do tego miejsca mogą zobaczyć na własne oczy, tak jak apostołowie Piotr i Jan, że Grób jest pusty. „Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział” (Mt 28, 6).
Z pielgrzymami wchodzimy i my do tego niezwykłego miejsca… Ma ono niewypowiedzianą atmosferę. Człowiek zamyka oczy i zdaje sobie sprawę, że to właśnie tutaj był złożony Pan Jezus. To tutaj powstał z martwych. Tutaj pozostawił płótna, którymi był owinięty, i opaskę z głowy oddzielnie złożoną (por. J 20, 7). Klękając w tym najświętszym miejscu na ziemi, ze wzruszeniem całujemy kamienną płytę w miejscu Zmartwychwstania. Tulimy się do Grobu, z którego płynie głęboki pokój i niezwykła radość. Z radosnym biciem serca modlimy się za nasze rodziny i przyjaciół. A w naszych uszach jakby słychać szelest rozwijających się płócien, z których wychodzi do życia Chrystus, „Pan nasz i nadzieja - a miejscem spotkania będzie Galilea”, gdzie czeka na nas w Komunii św.

ZOBACZ GALERIĘ

2007-12-31 00:00

Ocena: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Niedziela Palmowa w Jerozolimie

[ TEMATY ]

Ziemia Święta

BOŻENA SZTAJNER

Od dziś przez cały najbliższy tydzień uwaga świata koncentruje się na Jerozolimie, bo to właśnie tam dokonały się zbawcze wydarzenia Wielkiego Tygodnia. Główną liturgię Niedzieli Palmowej jerozolimscy katolicy sprawowali w Bazylice Zmartwychwstania Pańskiego.

CZYTAJ DALEJ

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Palmowe warsztaty

2024-03-28 16:54

Wiktoria Stanek

W warsztatach uczestniczyło ponad 30 osób!.

W warsztatach uczestniczyło ponad 30 osób!.

    W parafii pw. św. Michała Archanioła w Pawlikowicach odbyły się etno-warsztaty robienia palm wielkanocnych.

    Inicjatorem wydarzenia było Stowarzyszenie „Od Przeszłości Ku Przyszłości”, którego celem jest kultywowanie tradycji i proekologiczna działalność, integrująca lokalną społeczność. Ponad 30 osób zgromadziło się w sobotę, 23 marca, by wspólnie tworzyć palmy, poznając przy tym znaczenie zawartych w nich elementów i symbolikę kolorów. Wielkanocne ozdoby powstały przy użyciu głównie naturalnych materiałów. Jak podkreśla przedstawicielka stowarzyszenia Małgorzata Przetaczek, celem organizowanych warsztatów jest wzmocnienie więzi wśród parafian. – Budowanie wzajemnych relacji jest spoiwem dla wspólnoty parafialnej – zaznacza.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję