„Negacja prawa do życia jako prawa wrodzonego i reglamentacja tego prawa oznacza zniszczenie prawa i uznania za prawo antyprawa, bezprawia, co logika nazywa sprzecznością a język popularny absurdem” - powiedział ks. prof. Paweł Bortkiewicz TChr. Etyk wziął udział w konferencji „Prawo do życia czy prawo do aborcji?” zorganizowanej w Sejmie przez Parlamentarny Zespół na rzecz Życia i Rodziny oraz Koalicja dla Życia i Rodziny.
W wystąpieniu zatytułowanym „Prawo do życia prawem przyrodzonym czy nabytym?” ks. prof. Paweł Bortkiewicz stwierdził, że to pytanie wybrzmiewa retorycznie dla człowieka z minimum wrażliwości, gdyż przy uznaniu tego prawa za nabyte rodzi się retoryczne pytanie, kto może tego prawa udzielać, kto może je stanowić. Odnosząc się do złożonego wczoraj projektu ustawy o in vitro przekonywał, że świadczy to o możliwościach manipulacji prawem do życia w sposób cyniczny. „Cynizm wynika z manipulacji językowej stosowanej od lat - in vitro nazywane było na początku techniką sztucznej reprodukcji, potem sztucznej prokreacji, a dziś metodą wspomagania w leczeniu bezpłodności” - powiedział wskazując na wątpliwości moralne związane z eliminacją zarodków i instrumentalnym traktowaniem człowieka. „Mamy tu do czynienia z procesem rewolucji semantycznej” - dodał.
Wskazując na prawne podstawy wynikania stosunku do życia z prawa naturalnego chrystusowiec zwrócił uwagę na dyskusje, jakie miały miejsce po II wojnie światowej, owocujące Deklaracją Praw Człowieka, gdzie wprost odwołuje się do prawa naturalnego. Zauważył jednak, że dziś odchodzi się od takiego podejścia.
Odnosząc się do współczesnych dyskusji podkreślił, że nie można przeciwstawiać praw kobiet i innych prawu do życia, które jest prawem podstawowym.
– Prawo przeciw życiu to prawo do aborcji. To prawo ingeruje w najbardziej fundamentalne spośród wszystkich praw. Dotykamy tu jednego z głównych problemów współczesności, czyli dewastacji prawa naturalnego w kulturze prawnej - powiedział ks. Bortkiewicz, dodając, że koncepcja prawa naturalnego nie jest religijna, a ma korzenie w starożytnej refleksji filozoficznej i prawnej i jest koncepcją uniwersalną.
Zaznaczył, że prawo powinno być w służbie dobra wspólnego, co w pierwszym rzędzie wymaga ochrony życia ludzkiego, podstawowego dobra. „Negacja prawa do życia jako prawa wrodzonego i reglamentacja tego prawa oznacza zniszczenie prawa i uznania za prawo antyprawa, bezprawia, co logika nazywa sprzecznością a język popularny absurdem” - podkreślił etyk dodając, że uderzając w prawo do życia podważa się sens prawa i podstawy demokracji oraz porządek społeczny.
Lekarze i kliniki w Rosji nie będą w przyszłości mogli reklamować usług aborcyjnych. Rosyjski parlament - Duma w drugim i trzecim czytaniu przyjął 15 listopada projekt odpowiedniego prawa. Od 2011 r. reklamy aborcyjne muszą zawierać ostrzeżenie o ryzyku jakie niesie ze sobą usunięcie ciąży.
Wielu deputowanych domaga się również tego, aby aborcja nie była już bezpłatna. Jak donoszą rosyjskie media, przed kilkoma dniami w tej sprawie wpłynął projekt ustawy według którego usunięcie ciąży będzie bezpłatne tylko wtedy, gdy zagraża ona życiu matki.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Archidiecezja praska apeluje o modlitwę w intencji kard. Dominika Duki. Prymas senior od soboty jest w szpitalu. Jak dziś podano, jego stan jest poważny.
Kard. Duka 6 października przeszedł pilną operację w Centralnym Szpitalu Wojskowym w Pradze. Z tego powodu nie mógł przybyć do Gdańska na uroczystości 100-lecia diecezji, na które Leon XIV mianował go swoim legatem. 30 października został wypisany do domu. W sobotę ponownie trafił do szpitala. Dziś w południe praska archidiecezja podała, że stan prymasa seniora jest poważny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.