Troska o Kościół partykularny w wymiarze parafialnym, a nade wszystko diecezjalnym, stała się wyjątkowo bliska ks. inf. Stanisławowi Szwajkoszowi. Ksiądz Infułat, mimo że urodził się w diecezji tarnowskiej, to jednak całe życie poświęcił Kościołowi nad Odrą i Bałtykiem.
Ks. inf. Szwajkosz przyszedł na świat 5 października 1932 r. we wsi Nieczajna, pow. Dąbrowa Tarnowska, woj. małopolskie, jako syn Antoniego i Marii zd. Kijowska. Rodzice ks. Stanisława w okresie międzywojennym (przez 12) lat byli we Francji. Tam też urodziły się jego starsze siostry. Rodzice mieli sześcioro dzieci. Dwoje zmarło jako niemowlęta. W 1938 r. trzynastoletnią siostrę zabił piorun. W 1939 r. zmarł ojciec, a w 1966 r. matka. Młodszy brat zmarł w 2000 r., zostawiając czworo dzieci. Najstarsza siostra urodziła i wychowała dziewięcioro dzieci. Mieszka w rodzinnej miejscowości przy najmłodszej córce.
Ksiądz Infułat do Szkoły Podstawowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości, gdzie w 1947 r. ukończył 7 klas. Naukę w szkole średniej rozpoczął w 1950 r. w Krakowie, uczęszczając do klasy VIII i IX, a do następnych dwóch - X i XI - w Liceum Ogólnokształcącym w Słupsku. Egzamin maturalny zdał w 1954 r. W tym też roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Gościkowie-Paradyżu.
Jak wspomina, na jego powołanie wpłynęła przede wszystkim atmosfera domu rodzinnego: wspólna rodzinna modlitwa, śpiew Godzinek, a w marcu śpiew pieśni do św. Józefa, a także postawa dobrych kapłanów, którzy pojawili się na jego drodze. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 maja 1959 r. w Gorzowie Wlkp.
Pierwszą placówką duszpasterską ks. Szwajkosza była parafia pw. św. Mikołaja w Sulęcinie, gdzie przez dwa lata był wikariuszem (1959-61). Kolejnymi wikariatami były parafie w: Starej Dąbrowie k. Stargardu Szczecińskiego (1961-62), Bledzewie k. Skwierzyny (1962-65), Zieleniewie k. Choszczna (1965-66) i pw. św. Stanisława Kostki w Szczecinie (1966-71).
Ze Szczecina bp Jerzy Stroba skierował ks. Stanisława Szwajkosza do Świnoujścia, do parafii Matki Bożej Gwiazdy Morza na stanowisko wikariusza, z troską o dzielnicę Warszów. W międzyczasie ks. Szwajkosz zajął się również organizacją parafii w Przytorze. Tam zakupił dom (gdzie obecnie mieszkają Siostry Uczennice Krzyża) i tam też zamieszkał. Mieszkał zaledwie kilka miesięcy. W świnoujskiej parafii Ksiądz Infułat podejmował w porozumieniu z ówczesnym proboszczem ks. kan. Józefem Anczarskim wiele inicjatyw związanych z troską o dzielnicę Warszów. Odprawiał po domach Msze św. nie tylko w niedziele, ale i w dni powszednie. Za poświęcenie pokarmów w Wielką Sobotę 1974 r. wytoczono mu cztery kolegia (dwa w Świnoujściu i dwa w Szczecinie). Nasyłano na ks. Szwajkosza pracowników Służby Bezpieczeństwa i podejmowano różne akcje, żeby mu „wybić z głowy” starania o pozwolenie na budowę kościoła na Warszowie.
W 1973 r. z parafii Matki Bożej Gwiazdy Morza została wydzielona parafia Chrystusa Króla, gdzie ks. Szwajkosz został pierwszym proboszczem. Do starań o budowę nowego kościoła na Warszowie doszło zadanie budowy plebanii przy kościele Chrystusa Króla. Starania, uporczywe i trudne, zostały uwieńczone powodzeniem. Prawie równocześnie Ksiądz Infułat otrzymał pozwolenie na budowę plebanii przy parafii Chrystusa Króla i kościoła na Warszowie. Budowa plebanii trwała bardzo krótko. Jej surowy stan był wykonany w ciągu czterech miesięcy. Także budowa kościoła posuwała się w dobrym tempie - kaplica i sale obok. Wykonano je w ciągu siedmiu miesięcy.
Bp Majdański, widząc ofiarną pracę Księdza Infułata, powołał go do budowy seminarium. Pod koniec czerwca 1981 r., po 10 latach pracy w Świnoujściu, został przeniesiony do Szczecina, do parafii św. Stanisława Kostki z zadaniem podjęcia prac przy budowie Wyższego Seminarium Duchownego. Przez 10 lat był bardzo intensywnie zaangażowany w budowę seminarium, pełniąc równocześnie funkcję proboszcza parafii św. Stanisława Kostki w Szczecinie, która w pewnym okresie liczyła nawet 37 tys. mieszkańców. Obecnie po czterokrotnej reorganizacji liczy 13 810 wiernych.
Powtórny powrót ks. Szwajkosza do Szczecina rozpoczął się bardzo pracowicie. Były już rozpoczęte - przez jego poprzednika ks. kan. Jerzego Sosnę - prace przy odbudowie dachu kościoła (Należy tutaj zauważyć, że kościół, ceglany, neogotycki, powstały w latach 1888-1890, podczas II wojny światowej był zniszczony w 74%). Po jego odbudowie Ksiądz Infułat podjął starania związane z budową domu katechetycznego. Budowa trwała zaledwie dwa lata (1983-85). Z chwilą przejścia religii do szkoły w domu tym mieszkają księża wikariusze i rezydenci oraz siostry zakonne. Jedno skrzydło budynku służy celom diecezjalnym (Radio VOX i apteka). Budowa domu katechetycznego była konieczna, gdyż w przeciwnym razie nie byłaby możliwa renowacja zniszczonych w czasie wojny sklepień kościoła. Prace przy odbudowie sklepień były bardzo trudne, wykonała je ekipa fachowców z Tarnowa i z rodzinnych stron Księdza Infułata.
Po ukończeniu podstawowych prac konserwatorsko-budowlanych kościoła, wystroju wnętrza podjął się Czesław Dźwigaj, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wszystkie elementy wystroju wykonane są w brązie. W międzyczasie zostały wykonane: posadzka, nowe ławki i witraże. 13 maja 1989 r. bp Majdański dokonał konsekracji kościoła po jego całościowym odnowieniu. Na jubileusz 50-lecia erygowania parafii (1951-20 V - 2001) został odbudowany hełm wieży kościoła.
Obok osiągnięć materialnych, również duchowe są imponujące. Świadczy o tym dobrze prowadzone duszpasterstwo. Nie sposób tutaj jednak je omawiać. Należy zaś mocno podkreślić specyfikę tej wspólnoty parafialnej. Przede wszystkim jest to parafia ludzi pracy i stoczniowców. Stąd też 31 marca 2009 r. do parafii, jako pierwszej w archidiecezji, przybył abp Andrzej Dzięga, by odprawić Mszę św. i modlić się za ludzi pracy i stoczniowców, a także w intencji całej archidiecezji. Arcybiskup Metropolita tutaj właśnie zaapelował o codzienny Różaniec we wspomnianych intencjach. Należy również mocno wyakcentować fakt, że za czasów pełnienia posługi kapłańskiej Księdza Infułata z parafii wyszło 16 kapłanów i 5 sióstr zakonnych. Z pewnością jest to też owoc nieustannej modlitwy parafian w pierwszą niedzielę miesiąca, zw. niedzielą adoracyjną, w intencji powołań. Nie sposób również, w dobie kryzysu rodzin, nie zauważyć permanentnie prowadzonego duszpasterstwa rodzin. Od ponad 20 lat w parafii corocznie od połowy lutego do końca kwietnia jest prowadzony kurs przedmałżeński. To również ta parafia jest świadkiem wizyt ważnych gości zagranicznych, m.in.: abp. Luigiego Poggi, kard. Joachima Meissnera z Kolonii, a z polskich hierarchów, biskupów: Jerzego Ablewicza, Ignacego Tokarczuka, Tadeusza Gocłowskiego i sekretarza Episkopatu Polski - Bronisława Dąbrowskiego.
W parafii gościli także: Ojcowie Dominikanie (1,5 roku) oraz Siostry Uczennice Krzyża. Niezapomnianą datą pozostanie również 10 czerwca 1987 r. Tego dnia do Szczecina przybyła Matka Teresa z Kalkuty wraz z Siostrami Misjonarkami Miłości, które tu zamieszkały i rozpoczęły swą misję wśród najbiedniejszych z biednych. Siostry mieszkały tutaj 2 lata.
Praca Księdza Infułata została doceniona przez Kościół. W 1980 r. bp Kazimierz Majdański mianował ks. Stanisława Szwajkosza kanonikiem (ze względu na pełnione funkcje w kapitule przysługiwał mu tytuł prałata) Kamieńskiej Kapituły Kolegiackiej, w której w latach 1980-1997 był jej promotorem, a w kolejnych (1997-2008) - prepozytem. Natomiast 14 listopada 1985 r. został mianowany przez Stolicę Apostolską prałatem honorowym Jego Świątobliwości, a 9 października 1996 r. - protonotariuszem apostolskim (infułatem).
Ksiądz Infułat przez prawie 25 lat pełnił ważne funkcje kurialne w diecezji. W latach 1984-2000 był wikariuszem generalnym, a od 2000 r. - wikariuszem biskupim ds. budownictwa sakralnego. 31 marca 2009 r. abp Andrzej Dzięga mianował Księdza Infułata wikariuszem biskupim.
W imieniu Redakcji „Kościoła nad Odrą i Bałtykiem” życzę Księdzu Infułatowi dalszych tak twórczych działań na rzecz naszego Kościoła partykularnego i wielu darów Ducha Świętego.