2019-06-04 13:09

Agnieszka Dziarmaga
Edycja kielecka 23/2019, str. 1, 3

Maleńkie Zagórzyce, zaledwie kilkadziesiąt domów, gmina Kazimierza Wielka, parafia Kazimierza Mała. Teren spektakularnych odkryć archeologicznych. 19 maja tamtejsza Ochotnicza Straż Pożarna świętowała jubileusz stulecia. Jak podkreślił burmistrz Adam Bodzioch, to sto lat absolutnego zaufania mieszkańców do druhów w mundurach, trwających – niezależnie od okoliczności politycznych – w czasach pokoju i wojny, na posterunku. Gotowych służyć i bronić.

A sam jubileusz szybko przerodził się w akcje ratownicze – niedzielna ulewa rozpoczęła gwałtowne opady i podtopienia w rejonach Kazimierzy Wielkiej, strażacy przez kolejne tygodnie ofiarnie ratowali ludzi i ich dobytek. 24 maja Andrzej Nowak, sołtys z Zagórzyc mówił o ogromnych stratach. Przelał się tam wiejski staw. Całkowicie została podmyta też droga powiatowa. – Na głębokości około 3 metrów powstała wyrwa. Droga powiatowa w kierunku Wymysłowa jest całkowicie zamknięta – mówi sołtys. OSP pracowała tam non stop.

Siła tradycji

Bartek Rusiecki ma zaledwie 9 lat – jest najmłodszym uczestnikiem Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej OSP Zagórzyce. – Mój tata jest strażakiem, a ja od dawna jeździłem na zawody strażackie np. do Kazimierzy Wielkiej. Spodobało mi się, fajnie jest na zbiórkach, na ćwiczeniach do zawodów, zawsze jest coś ciekawego do zrobienia. Czy bałbym się jechać do pożaru? Nie, na pewno nie – mówi. Jego starsi koledzy mówią o dyscyplinie, nauce odpowiedzialności, służbie dla lokalnej społeczności. Dużo się uczą – jest to praktyczne przygotowanie do akcji, ale i do podejmowania dorosłych decyzji. W młodzieżówce strażackiej w Zagórzycach jest 7 chłopców do 16. roku życia. Adam Rusiecki, tata Bartka wspomina czasy drużyny żeńskiej. – To była bardzo dobra drużyna, jeszcze sprzed wojny, babcia była w niej do lat 70. XX wieku – mówi. Kto wie, może uda się reaktywować żeńską formację w Zagórzycach.

Andrzej Nowak jest członkiem OSP Zagórzyce od 30 lat, szlify otrzymał już w młodzieżowej drużynie pożarniczej. Co go tak naprawdę wciągnęło? Idea służby dla ludzi. Do pożarów, do powodzi, do zdarzeń losowych – wylicza. Ostatnio, wiosną, były to wyjazdy do pożarów traw, aż 23 razy w tym roku. – Wezwań jest dużo; Zagórzyce są tak położone, że leżą w granicach kilku gmin, także Czarnocina i Bejsc, wspomagamy się nawzajem, nasza zagórzycka jednostka jest bardzo poważana – uważa. Z wielu wydarzeń związanych ze swą osobistą przygodą z OSP najbardziej bodaj zapadły w pamięć strażackie zawody wojewódzkie w 2000 r., gdy strażacy z Zagórzyc wywalczyli pierwsze miejsce, a potem krajowe – tam na 53 uczestniczące jednostki zyskali 12 lokatę, co do dzisiaj stanowi powód do dumy. Byli dobrze przygotowani, solidnie wyszkoleni. Andrzej Nowak także odziedziczył strażackie tradycje, strażakiem był jego ojciec Tadeusz Nowak, pośmiertnie odznaczony medalem im. Bolesława Chomicza. – Ojciec brał udział w budowie tej remizy, przed którą stoimy – mówi.

Dziękczynienie za sto lat

Mszy św. polowej z tej okazji przewodniczył ks. Krzysztof Balcer, proboszcz w Kazimierzy Małej, a homilię wygłosił ks. kan. Marian Fatyga – dziekan skalbmierski i powiatowy kapelan strażackiej braci, jednostek PSP i OSP. W homilii ks. Fatyga nawiązał do znaczenia małych ojczyzn, a szczególnie tej w Zagórzycach, gdzie więź i poczucie tożsamości budowały cztery pokolenia mieszkańców. Mówił także o wartości lokalnych liderów – sołtysów, strażaków, działaczy społecznych, którzy podtrzymują ducha i nadają charakter małym społecznościom. W nawiązaniu do Ewangelii ks. M. Fatyga przypomniał, że znakiem rozpoznawczym chrześcijan ma być miłosierdzie i przebaczenie – zaapelował o sąsiedzkie zrozumienie, zasypywanie podziałów, przebaczanie uraz, aby godnie kontynuować tę spuściznę stu lat.

Odznaczenia, medale

OSP w Zagórzycach powstała w 1919 r. – Jej założycielem był Roman Zawiliński. Został on wówczas prezesem – mówił Andrzej Chałon – obecny prezes miejscowej jednostki.– Jednostka szkoliła się bardzo dynamicznie. Sprzęt był, ale nie było gdzie go przechowywać. Przez długi okres służyła do tego szopa na prywatnej posesji. Na zebraniu wiejskim podjęto uchwałę o budowie skromnej remizy strażackiej. Mieszkańcom bardzo szybko udało się ją wybudować. Została przekazana do użytku w 1937 r. – przypominał, prezentując rys historyczny jednostki, Andrzej Chałon.

Z okazji jubileuszu jednostka została odznaczona Złotym Znakiem Związku OSP Rzeczypospolitej Polskiej. Również zasłużonym druhnom i druhom zostały wręczone medale i odznaczenia. Złotym Znakiem Związku OSP RP został odznaczony Jan Nowak. Medalem honorowym im. Bolesława Chomicza pośmiertnie został odznaczony wspomniany już Tadeusz Nowak.

Gościem honorowym wydarzenia był starszy kapitan Maciej Nowak, na co dzień dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej w Dzierżoniowie na Dolnym Śląsku. Jednostka OSP w Zagórzycach, to jego macierz i szkoła służby. – Miałem przyjemność uczestniczyć w największych sukcesach tej jednostki. Dziś poczułem się doceniony – zostałem wyróżniony złotym medalem Związku OSP – mówi.

Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” otrzymało dziewięciu druhów, w tym: Andrzej Chałon, Michał Bryła, Piotr Curlej, Mirosław Fryśkiewicz, Dariusz Kobus, Sławomir Kulig, Łukasz Nowak, Maciej Nowak oraz Albin Walczak.Srebrnym medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa” został odznaczony Grzegorz Wójcik, zaś brązowy otrzymali: Artur Bryła oraz Mateusz Klimczyk.Siedmiu druhów otrzymało odznakę „Strażak wzorowy”. Również siedmiu dostało brązową odznaką „Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza”.

Rocznicowe oficjalne uroczystości zakończyła defilada pocztów sztandarowych i jednostek OSP z terenu gminy. Był piknik okolicznościowy, występy artystyczne, zabawa taneczna.

W stuleciu

Pierwszą inicjatywą powstałej w 1919 r. jednostki była zbiórka na skromny, aczkolwiek niezbędny sprzęt: sikawkę i węże, potem dokupiono bosaki i mundury bojowe, przestrzegając, by nosili je tylko najlepsi. Ogromny był wkład mieszkańców w budowę pierwszej remizy oddanej do użytku w 1937 r. W tamtym okresie powstała także sekcja żeńska, na której czele stała Franciszka Tomasik. Zawieszona na czas II wojny światowej działalność, została wznowiona w 1945 r. Pomimo biedy w kraju, jednostkę doposażano w sprzęt, a w latach 1963-68 zbudowano nowoczesną na tamte czasy, murowaną remizę. Od 1978 r. OSP w Zagórzycach ma sztandar. Zaopatrzona w nowe motopompy i samochody, jednostka odnosi sukcesy na szczeblu ogólnopolskim. Życzymy dalszych – na kolejne sto lat.

* * *

Czy wiesz, że...

• Zagórzyce to bardzo ciekawa miejscowość. W 2008 r. archeolodzy z Uniwersytetu Jagiellońskiego, prowadzący badania na miejscowym terenie od 2001 w ramach tzw. „Ekspedycji Ponidzie”, kierując się wskazówkami rolnika, odkopali na jego polu uprawnym niemal kompletny piec garncarski sprzed 2 tys. lat – jeden z najlepiej zachowanych obiektów tego rodzaju na ziemiach polskich. Najprawdopodobniej służył do wypalania wysokiej jakości ceramiki stołowej. Zdaniem archeologów piec jest dziełem tzw. kultury przeworskiej, pochodzi z okresu wpływów rzymskich i można go datować na czas od końca II w. do przełomu IV/V w. naszej ery. Archeolodzy (UJ) odnaleźli ślady osadnictwa pradziejowego z przestrzeni minionych kilku tysięcy lat – od okresu wczesnego neolitu schyłek okresu wczesnego średniowiecza; wyróżnili co najmniej osiem faz osadnictwa na tym terenie. Przerwy między kolejnymi osiedleniami trwały niekiedy tysiąc i więcej lat. Pierwsze datowane ślady pochodzą z osady powstałej w VI tysiącleciu p.n.e. Najmłodsze to ślady średniowiecznego osadnictwa z XII wieku.

2019-08-21 16:00

Włodzimierz Rędzioch

Jej nazwisko prawie nikomu nic nie mówi, nawet we Włoszech, gdzie się urodziła, działała i zmarła nagle w wieku 76 lat, 9 sierpnia w Brindisi, gdzie spędzała wakacje. A Paola Bonzi była jedną z najwspanialszych postaci ruchu obrońców życia.

Od kiedy założyła jesienią 1984 r. pierwszy Ośrodek Pomocy Życiu (Centro di Aiuto alla Vita – CAV)) w mediolańskiej klinice Mangiagalli, wraz z wieloma wolontariuszami uratowała od aborcji 22 702 dzieci. Aborcja została zalegalizowana we Włoszech w 1978 r., kilka miesięcy przed wyborem na papieża kard. Karola Wojtyły, co doprowadziło do wielkiego rozłamu w społeczeństwie i licznych kontrowersji. W maju 1981 r. prawo, które przeszło do historii jako „Legge 194” zostało poddane pod głosowanie w referendum, które obrońcy życie przegrali. Jednak „Prawo 194” dawało pewne możliwości obrony życia. Przede wszystkim podkreślało, że dobrowolne przerwanie ciąży „nie jest środkiem kontroli urodzeń”. Państwo, regiony i władze lokalne, w ramach swoich funkcji i kompetencji powinny „promować i rozwijać usługi socjalne i zdrowotne, a także inne niezbędne inicjatywy mające na celu zapobiegania aborcji jako środka kontroli urodzeń”. Prawo to nakładało na doradców rodzinnych „zadanie aktywnego wspierania kobiety znajdującej się w trudnej sytuacji z powodu ciąży, aby ograniczyć przyczyny, które mogą skłonić kobietę do podjęcia decyzji o aborcji”.

Biura doradztwa rodzinnego miały możliwości korzystania ze współpracy z „dobrowolnymi stowarzyszeniami, które mogą również pomóc w trudnym macierzyństwie po porodzie”. I to otwierało drogę do współpracy z ruchami broniącymi życia i zorganizowanymi w Ośrodkach Pomocy Życiu. Tak jak inny, wybitny działacz ruchu „pro-life”, Carlo Casini, pracował na polu kultury i polityki, tak Bonzi poświęciła się codziennej pracy z kobietami. A były to osoby przeżywające dramatyczne chwile swojego życia – kobiety, które zaszły w ciążę w wyniku gwałtu lub przypadkowego raportu seksualnego, kobiety samotne, bez stałego partnera, kobiety w trudnej sytuacji ekonomicznej, ale przede wszystkim kobiety zagubione i przestraszone. I to takim kobietom Paola Bonzi pomagała przez 35 lat. W młodości straciła wzrok, co sprawiło, że potrzebowała w kontaktach z innymi bliskości i osobistego ciepła. Ale to samo potrafiła dać innym. Dlatego kobiety, które w większości były pod presją społeczną i kulturalną namawiającą je do aborcji, otwierały się przed nią, zwierzały, wyrażały wątpliwości prosząc o pomoc. Potrafiła być delikatna, dyskretna i wyrozumiała, nigdy nikogo nie krytykowała ani nie potępiała. Zawsze powtarzała, że dzieci rodzą się dzięki ich matkom, ponieważ to w sercu kobiety kryje się „tak” dla życia. Dlatego aby urodziło się dziecko, najpierw musi „urodzić się” matka, a Paola potrafiła wzbudzać w kobietach pragnienie macieżyństwa. Nie wystarczą prawa ograniczające czy zakazujące aborcję. Możnaby powiedzieć, że Bonzi była prawdziwą feministką – broniła kobiet pomagając im zrobić najpięknięjszą rzecz w życiu – wydać na świat dziecko. Często powtarzała, że „nigdy nie poznała kobiety, która żałowała tego, że urodziła dziecko” a jednocześnie „spotkała wiele kobiet, które przez całe życie cierpiały i płakały, ponieważ dokonały aborcji”.

Oczywiście aby pomagać trzeba było najpierw zdobyć środki na pomoc kobietom. Bonzi potrafiła przekonać przedsiębiorców i znaleźć benefaktorów, którzy gotowi byli dawać oferty Ośrodkom Pomocy Życiu, bo mieli pewność, że ich pieniądze służą ratowaniu życia. Aby zbierać fundusze Paola organizowała między innymi specjalne wieczory galowe – w tym roku też przygotowała taki wieczór, który miał być też okazją do świętowania 35° rocznicy założenia pierwszego Ośrodka CAV. Nie dożyła tej chwili ale pozostał po niej ten wielki spadek jakim jest 22702 dzieci (dzisiaj niektórzy mają już ponad 30 lat) i tyleż kobiet, które zostały matkami dzięki jej pomocy i wsparciu. Była świadkiem godności i świętości ludzkiego życia, ponieważ uważała, że obrona życia jest fundamentem każdego cywilizowanego społeczeństwa.

2019-08-25 18:51

Zofia Białas

Tegoroczne trudne żniwa zakończone. Nadszedł dzień radosnego świętowania i dziękczynienia Bogu, Gospodarzowi Świata, za tegoroczne plony.

Uroczystości dożynkowe odbyły się 25 sierpnia. Rozpoczęły się przed Domem Ludowo – Strażackim gdzie uformował się korowód dożynkowy. W korowodzie dożynkowym członkinie Koła Gospodyń Wiejskich z pięknym, własnoręcznie wykonanym wieńcem dożynkowym, starostowie dożynek z bochenkiem chleba upieczonym z tegorocznego ziarna oraz koszem tegorocznych owoców i warzyw, orkiestra dęta z Ożarowa, przedstawiciele Ochotniczej Straży Pożarnej w Ożarowie, poczty sztandarowe Koła Gospodyń Wiejskich, Ochotniczej Straży Pożarnej, Zespołu Szkoły i Przedszkola w Ożarowie. Na miejsce formowania się korowodu przybył ksiądz proboszcz, organista i ministranci. Tu, przed przejściem do kościoła, ksiądz proboszcz pobłogosławił wieniec dożynkowy, chleb i owoce, dając tym aktem sygnał do radosnego świętowania.

Korowód dożynkowy wraz z księdzem proboszczem udał się do kościoła, gdzie w intencji rolników, ogrodników, sadowników i ich rodzin była sprawowana Eucharystia dziękczynna za szczęśliwe żniwa. Przed ołtarzem wieniec dożynkowy, na stole ofiarnym chleb i owoce.

W homilii nawiązującej do Ewangelii wg św. Łukasza o królestwie Bożym i drodze do zbawienia, rozważając słowa: ”Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam będzie chciało wejść, a nie zdołają…”, ksiądz Sylwester mówił o poszanowaniu Bożego Prawa i nie obieraniu drogi prowadzącej do zbawienia na skróty (szeroka brama). Od chwili chrztu świętego, który włączył nas do królestwa Bożego, kontynuował, mamy obowiązek wobec Boga i bliźnich – mamy wydawać owoce wiary i miłości, strzec się niesprawiedliwości i nie pozwolić by współczesny świat przesłonił nam nasze powołanie do zbawienia.

Po homilii nastąpiło uroczyste poświęcenie wieńca dożynkowego, chleba i owoców - symboli zakończonych żniw.

Dziękując Bogu za udane żniwa, zapowiedź tego, że nikomu nie zabraknie „ chleba powszedniego”, o którym mówimy w codziennej modlitwie „Ojcze nasz…” rolnicy prosili o Boże błogosławieństwo na zbliżający się czas siewu.