Zastanawiam się, jak to możliwe, żeby w cywilizowanym kraju w środku Europy, kraju katolickim, w telewizji nadającej dla milionów widzów, ktoś mógł bezkarnie powiedzieć o bardzo szanowanych duchownych, w tym o biskupach, że są pedofilami. Przecież w ten sposób można zarzucić najcięższą zbrodnię każdemu z nas! A jednak miało to miejsce w TVN24, w programie p. Moniki Olejnik. Oczywiście, nie ona była autorką tego oszczerczego pomówienia, ale znany ekscentryczny polityk, twórca partii Twój Ruch. I tutaj zaczyna się problem – polski problem. W demokratycznym państwie każdy ma prawo głosić swoje poglądy. Ale trzeba brać odpowiedzialność za to, co się mówi. Muszą więc być jakieś granice dla mówienia tego, „co ślina na język przyniesie”, zwłaszcza kiedy są to ciężkie pomówienia albo idiotyzmy, które niszczą dobre imię ludzi i całej wspólnoty Kościoła.

Niestety, tendencje do rugowania chrześcijaństwa (w różnej formie) widzimy dziś w całej Europie. Z jednej strony jest pragnienie, by kontynent europejski się scalał, by ludzie dokonywali pewnych wyborów i działali wspólnie, bo tak jest bezpieczniej, korzystniej i łatwiej, ale z drugiej – zatraca nam się powoli to, co stanowiło kiedyś o tożsamości tego kontynentu, co tworzyło jego kulturę i w sposób niezwykły wyróżniało go w świecie.

Od 2 tysięcy lat na ważnym miejscu w Europie był krzyż – znak Jezusa Chrystusa, znak, do którego Europa miała wielki szacunek, na którym się opierała i na którym z pewnością się nie zawiodła. Kultura europejska bez krzyża i bez wartości, które przyniósł on ze sobą, nie miałaby ani takiego znaczenia, ani takich osiągnięć. Wiele zła czynią więc ci, którzy walcząc z krzyżem i chrześcijaństwem, chcą stworzyć nową Europę, bez odniesienia do Boga. Trzeba zobaczyć, że wszystko, co Europa osiągnęła – a jest tego bardzo wiele – zawdzięcza Dekalogowi i filozofii krzyża: miłości Boga i bliźniego. Jest to najlepszy fundament dla życia jednostek, narodów i państw. Bez kultury chrześcijańskiej, wyrażającej się w architekturze, sztuce, literaturze, nauce etc., Europa nie byłaby sobą. Kultura ta jest wewnętrznie piękna, bo ma pięknego, szlachetnego ducha – ducha założyciela chrześcijaństwa Jezusa Chrystusa. Taką Europą się zachwycamy. Mamy nadzieję, że otworzy ona oczy i nie da się ograbić z wartości, które stanowią o jej wyjątkowości. To są elementy tożsamości europejskiej.

Nasza Ojczyzna, Polska, jest niejako zakodowana, zakorzeniona w myśli i kulturze europejskiej. Dzięki Kościołowi ponad tysiąc lat temu zostaliśmy przyjęci do wspólnoty narodów Europy jako jej pełnoprawni członkowie, bo chrześcijaństwo niesie z sobą miłość i braterstwo. Dobrze wiemy, że otworzyło nam to oczy na świat, ucywilizowało nas i wpłynęło na naszą kulturę, która została w sposób niezwykły zhumanizowana. Musimy pamiętać, że wypływa ona z ducha Ewangelii i z krzyża Chrystusa.

Teraz tak niefrasobliwie, ale też z tak wielką siłą chce się zniszczyć chrześcijańską tożsamość Europy, a także naszej Ojczyzny. Nie możemy pozwolić na to, żeby ludzie nieodpowiedzialni, którym zależy na własnym rozgłosie i czynieniu zamętu, uprawiali medialne hucpy, ubliżając tym, którzy są dla narodu autorytetami. Janusza Palikota można byłoby po prostu zignorować – bo to, co mówi, to brednie zaprawione bezczelnością i cynizmem, gdyby nie jego wystąpienia w programach, które mają dużą oglądalność. Jemu bardzo zależy na obecności w takich programach, ale – komu jeszcze, skoro daje mu się możliwość publicznego obrażania osób ważnych dla narodu i postponowania wartości, które są dla nas najwyższym odniesieniem?

Zwracam się zatem także do Telewizji, która działa na podstawie przyznanej przez państwo koncesji. Dlaczego tolerują Państwo chuligaństwo w mediach, reklamując nieprzyzwoitość na polskiej scenie politycznej? Może ktoś nie czuć sympatii do któregoś z biskupów czy do innego człowieka, ale nie wolno pozwalać na takie zachowania, jakich świadkami jesteśmy jakże często w tzw. debatach telewizyjnych czy audycjach w rodzaju wyżej wspomnianej. Telewizja i radio mają podnosić poziom kultury, a nie obniżać ją do poziomu rynsztoku.

Uważamy, że trzeba stworzyć odpowiednie mechanizmy prawne, które będą karać wszystkich nadużywających słowa w mediach niszczących naszą tożsamość lub dobre imię szanowanych i zacnych osób. Upominamy się więc dziś u tych wszystkich, którzy są odpowiedzialni za media i za porządek zwyczajnego życia społecznego, o nasze prawa i o podstawowe prawa tych osób, których reputacja w sposób wręcz barbarzyński jest niszczona.