Początki Odnowy w Polsce sięgają 1975 r. Propagatorami ruchu byli: ks. Marian Piątkowski (Poznań), ks. Bronisław Dembowski (Warszawa), o. Adam Schulz SJ, ks. Andrzej Grefkowicz (Warszawa), o. Józef Kozłowski SJ (Łódź) i ks. Franciszek Płonka (Kraków). W 1977 r. w Warszawie tworzą się pierwsze grupy modlitewne pod opieką ks. Bronisława Dembowskiego. Początkowo koncentrowano się głównie na charyzmatach, używając nazwy Odnowy Charyzmatycznej. Dużo ważniejszy jest jednak sam ich Dawca – Duch Święty – i stąd częściej mówimy o Odnowie w Duchu Świętym. Charakterystyczne dla wspólnoty jest to, że jej członkowie są tylko narzędziami Ducha Świętego, który inspiruje, zachęca, prowadzi i dokonuje wielu dzieł.
W jednym Duchu
Domeną Odnowy jest ewangelizacja. Wspólnoty organizują różne formy rekolekcji, spotkań formacyjnych i uwielbieniowych. Prowadzą działalność wydawniczą. Jedną z głównych form ewangelizacji są Seminaria Odnowy w Duchu Świętym i Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy, które kończą się chrztem w Duchu Świętym. Odnowa wnosi zatem do współczesnego Kościoła radosną dynamikę Ducha Świętego. Jak po zimie przychodzi wiosna, która przemienia absolutnie wszystko, tak dzieje się wtedy, gdy zstępuje Duch Święty. Wszystko staje się nowe – odnawia On serca, nawraca, uzdrawia, daje pokój i odczucie Bożej miłości, buduje jedność. Życie w Duchu zawiera w sobie nowy rodzaj doświadczenia – życia wspólnotowego – dla bliźniego i z bliźnim. Duch jest nam dany bowiem po to, byśmy wszyscy stali się jednym Ciałem w Chrystusie.
W służbie bliźniemu
Głoszeniu Dobrej Nowiny towarzyszy charyzmatyczne działanie Ducha Świętego, które służy zbudowaniu wspólnoty Kościoła katolickiego. Św. Paweł podkreśla, że największym charyzmatem Ducha Świętego jest miłość. To z miłości do służby drugiemu wypływają i rozwijają się wszystkie inne dary. „Nie ma duchowego rozwoju, uzdrowienia i postępu w wierze bez służby drugiemu człowiekowi. Nie ma charyzmatyka, który nie służy” – mówi o duchowości charyzmatyka ks. dr Artur Szymczyk. Członkowie Odnowy w Duchu Świętym nie zatrzymują otrzymanych darów dla siebie. Na prośbę Jezusa „darmo otrzymali, darmo dają”, służą m.in. modlitwą wstawienniczą z nałożeniem rąk, a także pełnią posługę na Mszach św. połączonych z modlitwą o uzdrowienie.
Reklama
Uwielbienie i Słowo Boże
„To, co wyróżnia Odnowę spośród innych ruchów, to modlitwa uwielbienia. Uwielbienie nie może schodzić z ust charyzmatyka. Jest to modlitwa bezinteresowna, która najskuteczniej rozbija działanie złego ducha oraz pomaga w przeżyciu trudnych sytuacji” – mówi ks. dr Artur Szymczyk. Odnowa stawia akcent na Jezusa i do Niego prowadzi. Podstawą funkcjonowania grup jest nieustanne karmienie się Pismem Świętym. „Charyzmatyk codziennie rozważa Słowo Boże. Słucha, przyjmuje i wprowadza w życie, tak jak robiła to Maryja” – podkreśla kapłan i zwraca uwagę na to, iż charyzmatyk powinien wieść pogłębione życie duchowe i kontemplacyjne.
Wspólnoty w diecezji
Diecezja toruńska liczy 13 wspólnot Odnowy w Duchu Świętym, gromadząc ok. 300 członków. Pierwszą grupą założoną na ziemi toruńskiej była wspólnota Betania, która powstała w 1983 r. przy parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Obecnie w Toruniu działa 8 wspólnot (Dobry Pasterz, Maryja, Posłanie, Góra Syjon, Fiat, Magnificat, Pragnienie, Pojednanie), 2 wspólnoty w Grudziądzu (Effatha, Woda Życia), 1 wspólnota posługująca w Lubawie (Miłosierdzia Bożego) i Łasinie (Źródło) oraz najmłodsza działająca w Chełmnie (Imienia Dzieciątka Jezus). Spotkania grup odbywają się raz w tygodniu przy parafiach, w których działają poszczególne wspólnoty. W drugi czwartek miesiąca wszystkie grupy Odnowy gromadzą się na wspólnej Eucharystii w kaplicy przy Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu. Koordynatorem Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Toruńskiej jest Regina Dubiel ze wspólnoty Pragnienie, a asystentem kościelnym – ks. Andrzej Kowalski.
