Lubomierska parafia 14 września przeżywała podwójną uroczystość – odpust w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego oraz wspomnienie św. Maternusa – biskupa i męczennika, który jest patronem miasta Lubomierz, parafii oraz współpatronem parafialnego kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Maternusa
Inicjatorką obchodów była dyrektor Zespołu Szkół w Lubomierzu Joanna Paśko-Sikora. Pomysł ten podjęło (istniejące od lutego 2014 r.) Stowarzyszenie „Klasztor Lubomierz” i przez kilka miesięcy opracowywano scenariusz obchodów 1. Dnia św. Maternusa w Lubomierzu.
Krzyż uczy, krzyż łączy
Świętowanie rozpoczęło się Eucharystią w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego pod przewodnictwem ks. Piotra Sikorskiego w koncelebrze z proboszczem ks. Erwinem Jaworskim i ks. Piotrem Olszówką. Nawiązując do życia św. Maternusa, w homilii ks. Piotr Sikorski powiedział: – Może warto w dzisiejsze święto Podwyższenia Krzyża popatrzeć na mój osobisty stosunek do krzyża, do tego znaku, którego tak naprawdę nie da się usunąć z historii człowieka. – Nawet z naszym dzisiejszym patronem nikt nie walczył z tego powodu, że był księdzem i biskupem, ale dlatego, że głosił krzyż... i za to zginął. Dzisiaj oddajemy mu cześć jako męczennikowi. Ten krzyż jest jakimś znakiem, który boli tych, którzy nie chcą żyć uczciwie. Krzyż uczy miłości, sprawiedliwości i pokoju. Krzyż łączy drugiego człowieka, jest oznaką ratowania życia ludzkiego – podkreślał.
Po Mszy św. w średniowiecznym klimacie spod kościoła wyruszył barwny korowód, w którym wzięli udział przedstawiciele władz miasta i gminy z burmistrzem na czele, zaproszeni goście, radni, przedstawiciele przedszkola i szkoły oraz mieszkańcy Lubomierza. Przy dźwiękach średniowiecznej muzyki i w strojach oddających ducha epoki średniowiecza, które przywdziały dzieci, młodzież i nauczyciele, korowód ulicami miasta przeszedł na plac kościelny. Tam, burmistrz Wiesław Ziółkowski, prezes Stowarzyszenia „Klasztor Lubomierz” Marek Chrabąszcz oraz proboszcz ks. Erwin Jaworski zasadzili krzew winorośli. Natomiast młodzież licealna w kilku odsłonach przybliżyła postać św. Maternusa. Po pierwszej z nich młodzi aktorzy ze śpiewem na ustach wprowadzili korowód do parafialnego kościoła, gdzie przedstawili kolejny etap życia świętego. Natomiast część trzecia inscenizacji odbyła się w sali teatralnej zespołu szkół. W ten sposób młodzież licealna pod opieką Olgi Błażejowskiej przybliżyła uczestnikom uroczystości postać mało znanego ogółowi wiernych św. Maternusa, który jest wpisany w herb Lubomierza, a jego figura znajduje się w ołtarzu głównym kościoła, tuż nad wejściem do świątyni oraz na zwieńczeniu kolumny barokowej fontanny, która stoi od 1717 r. na lubomierskim rynku. Fakty z jego życia przeplatają się z legendą; w zapisach hagiograficznych spotyka się historycznie potwierdzonego św. Maternusa – biskupa Kolonii, Trier i Tongen, który należał do bliskich powierników cesarza Konstantyna Wielkiego i w 313 r. znajdował się na liście uczestników synodu w Rzymie. Przedstawiany jest z trzema infułami (jedna na głowie, a dwie na księdze) lub z kościołem z trzema wieżyczkami albo z kielichem i krucyfiksem. Jest szczególnym orędownikiem w gorączce i chorobach zakaźnych, pomocnikiem w braku wody oraz wspomaga bujny wzrost winorośli.
Kult zwyczajów i tradycji
Na zakończenie przedstawienia burmistrz Lubomierza podziękował wszystkim za uczestnictwo i wspaniałe zaangażowanie w obchody święta; wyraził też nadzieję, że Dzień św. Maternusa stanie się tradycją, którą będzie podtrzymywało stowarzyszenie; wszak dbałość o kultywowanie zwyczajów i tradycji polskich oraz dziedzictwa kulturowego, a także prowadzenie edukacji kulturalnej i wychowywania przez sztukę dzieci, młodzieży i dorosłych jest jednym z jego statutowych zadań.
Znany historyk i pisarz Jarosław Pelikan w książce „Jezus przez wieki” stwierdza: „Gdyby szukać, która z postaci w historii na przestrzeni 2 tys., lat najpełniej wyraziła ideał Ewangelii i nauczania Jezusa Chrystusa, to trzeba by wskazać z całą pewnością na Świętego z Asyżu”. Zaś Ewa Szelburg-Zarębina pisarka, która nie kłaniała się komunistycznej władzy i ideologii – mówi: „Kiedy w głębi duszy pytam siebie, kim być powinnam, coraz częściej przychodzi mi na myśl św. Franciszek z Asyżu”. Jest on tym świętym w Kościele, który z niezwykłą łatwością unieważnia swą odległość czasową wobec każdej kolejnej epoki i każdego pokolenia, stając się przedziwnie bliskim ludziom każdego czasu. Mówi się o nim, że jest Świętym, który nie ma żadnych przeciwników ani pośród innych konfesji chrześcijańskich, ani wśród innych religii. Dzięki jego świętości i czynom oblicze Kościoła zyskało nowy, radosny rys franciszkanizmu powodujący czy niosący entuzjazm wiary i dynamikę działania.
Wpływ św. Franciszka na dzieje Kościoła i ludzkości jest po dziś dzień tak wielki, iż nie ma on równego sobie wśród świętych katolickich. Można bez przesady za Janem Rostworowskim powiedzieć, że wielkość św. Franciszka stanęła w poprzek biegu dziejów świata tak, iż każdopokoleniowy nurt historii otrzymuje coś z bogactwa Franciszkowego charyzmatu. Widać to i to w naszym pokoleniu XXI wieku, gdy szukamy natchnienia do właściwego odniesienia się do świata natury, dbałości o ekologię i przyjazny stosunek do świata roślin i zwierząt oraz wartości życia jako takiego. To też stanowi powód jawienia się współcześnie różnych wspólnot i grup duchowości czerpiących z ducha świętości św. Franciszka. Taki jest też powód, że wiele wspólnot parafialnych sięga po jego imię i jego patronat. Parafia nasza istnieje już 40 lat ciesząc się Jego duchową bliskością i patronatem.
Być ludźmi św. Franciszka, podjąć jego ideały i wartości to nadrzędny cel duszpasterstwa, radosnego entuzjazmu wiary i podążania drogą zbawienia w Franciszkowym stylu za Jezusem. Franciszkowy styl staje się bardziej dostępny i łatwiej go naśladować bo jest sprzymierzony z szarym, codziennym życiem człowieka, wraz z wszystkimi jego niespodziankami i problemami. Wszystko w nim staje się okazją do służenia Bogu i bliźnim w miłości. Chodzi przecież o całożyciową odpowiedź na miłość największą, jaką Bóg okazuje nam w Jezusie Chrystusie. Stąd wołanie Franciszka, aby Miłość była miłowana. Otwieranie się wierzących na tę Miłość jest zasadniczym pragnieniem chrześcijaństwa i największą potrzebą naszych czasów, o czym przypomina Ojciec Święty Benedykt XVI w encyklice „Caritas in Veritate”. Pytajmy za św. Franciszkiem czy Miłość jest miłowana, czy Chrystus jest miłością naszych ochrzczonych serc, czy jest przedmiotem miłości i wierności serca naszej Świętofranciszkowej wspólnoty.
Wiemy, że w ciągu 40 lat dzięki oddaniu i ofiarności mieszkańców parafii wyrosła jej struktura materialna i duszpasterska. Cieszy nas piękna od strony architektonicznej bryła kościoła, jego wyposażenie i wnętrze, a także właściwe oddalenie od hałaśliwej jezdni z ekranem zieleni. Wszystko to zostało ukształtowane rękami, ofiarnością, pracą i groszem dwu pokoleń wierzących.
Każdy kościół parafialny, zamieszkujący w nim sakramentalnie i działający przez duszpasterzy Chrystus, chce być duchowym domem naszego życia i zbawczego spełnienia. Duszpasterze swą troską pragną objąć w sposób szczególny chorych i starszych wiekiem, a także dzieci i młodzież. W programie wyjścia duszpasterskiego ku młodym zostało u nas otwarte boisko do piłki ręcznej i nożnej. Formuje się parafialna drużyna sportowa, jak również wspólnota KSM-u. Całą wspólnotę chórem modlitwy czyni wspaniały nasz chór „Cantilena”. W ramach obchodów 40-lecia odbył się radosny festyn parafialny, a do samej uroczystości liturgicznej przygotowały nas rekolekcje prowadzone przez ks. dr. Mariana Szymonika. 4 października miała miejsce centralna uroczystość 40-lecia istnienia parafii, której przewodniczył bp Antoni Długosz. Ksiądz Biskup w swoim wystąpieniu przypomniał franciszkański program życia.
Parafia chce być dynamiczną wspólnotą entuzjazmu i życia dla Chrystusa pod patronatem Wielkiego Świętego z Asyżu do którego modlimy się słowami bł. Jana Pawła II: „Ty, który tak bardzo przybliżyłeś Chrystusa Twojej epoce, pomóż nam przybliżyć Chrystusa naszej epoce i naszym trudnym, krytycznym czasom. Wspieraj nas”.
Dzieje narodzin Maryi zwracają naszą uwagę na naszą kruchość fizyczną, psychiczną i duchową, której doświadczamy razem z Chrystusem. Każdy z was może powiedzieć: Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Nasza choroba, cierpienie i śmierć są wszczepione w Chrystusa i w Nim odnajdują swój ostateczny sens - mówił w Lubaszu abp Stanisław Gądecki.
Emerytowany metropolita poznański w sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin przewodniczył Mszy św. z udziałem chorych i osób starszych, w jubileuszowym roku 25-lecia koronacji cudownego obrazu.
Pod Zamościem (woj. lubelskie) rozbił się dron „nienoszący żadnych cech wojskowych” - poinformował PAP w sobotę rzecznik prasowy resortu obrony Janusz Sejmej. Dodał, że jest to najprawdopodobniej dron przemytniczy.
Rzecznik lubelskiej policji podinsp. Andrzej Fijołek poinformował PAP, że w sobotę ok. godz. 17.40 policja tomaszowska otrzymała zgłoszenie za pośrednictwem Centrum Powiadamiania Ratunkowego dotyczące znalezienia szczątków niezidentyfikowanego obiektu w miejscowości Majdan-Sielec (gmina Krynice).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
