Tyle mamy nowych rzeczy,
wynalazków na miarę XXI wieku,
wież Babel, niknących w obłokach,
komputerów, robotów zamiast ludzi,
elektronicznych cudeniek od zadań specjalnych,
rakiet, przemierzających kosmos,
stacji orbitalnych, badających nieznane planety,
samochodów szybszych od wiatru,
efektów specjalnych na jawie,
skomplikowanych konstrukcji przyszłości,
a nie umiemy tego, co najprostsze.
Nie znamy ludzi wokół siebie,
nie potrafimy stworzyć lepszego świata,
nie rozumiemy tak naprawdę własnego ja,
nie pamiętamy najprostszych słów,
choć znamy setki obcych języków,
nie nauczyliśmy się dawać,
a tylko brać - od wszystkich,
nie nauczyliśmy się jeszcze kochać,
nie wiemy, co to przebaczenie,
zgubiliśmy najprostszą drogę do Nieba.