Maria Fortuna-Sudor Już po oficjalnym rozdaniu nagród była okazja do krótkiej rozmowy
z bp. Andrzejem Czają. Od lewej stoją; Anna Kopeć, Magdalena
Bednarz Kopeć i Małgorzata Zięba
„Co robisz, gdy nie wiesz, dokąd zmierzać? Komu ciche sekrety powierzać? Gdy bez przerwy oskarżasz czyny swe, gdy nie wie, co czynić ma serce twe...” – napisała Ania Kopeć z Naprawy k/Jordanowa. Jej praca pt. „Nasz Król między poddanymi” zdobyła I miejsce w kategorii literackiej ogólnopolskiego konkursu „Jezus Chrystus naszym Królem”
Ania jest uczennicą kl. II b gimnazjalnej w SP nr 1 im. Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku, w Rabce-Zdroju. Po odbiór nagrody do krakowskich Łagiewnik, gdzie – w trakcie ogólnopolskiego spotkania czcicieli Chrystusa Króla w 1. rocznicę Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana – nastąpiło podsumowanie konkursu i ogłoszenie jego wyników, gimnazjalistka przyjechała wspólnie z mamą – Magdaleną Bednarz Kopeć i polonistką – Małgorzatą Ziębą.
Rękopis
Wszystko zaczęło się od poszukiwań. Małgorzata Zięba przyznaje, że o konkursie, zorganizowanym przez Stowarzyszenie „Róża” i Fundację Serca Jezusa, dowiedziała się od koleżanki, Karoliny Kowalcze, także polonistki, która przekazała jej wydruk regulaminu i zachęciła do zainteresowania się propozycją.
Laureatka wspomina: – O konkursie powiedziała nam pani polonistka na spotkaniu kółka literackiego. Zastanawiałam się, czy wziąć udział. Na początku nie miałam pomysłu. Potem pomyślałam, że powinnam napisać o tym, co obecnie czuję. Ania przyznaje, że stworzoną bohaterkę w dużej mierze obdarowała swoimi przeżyciami.
Reklama
Małgorzata Zięba podkreśla, że nagrodzona praca jest bardzo dojrzała, a wyróżnia ją m.in. umiejętne wykorzystanie różnych form wypowiedzi. Dodaje: – W zasadzie można powiedzieć, że jest to opowiadanie, ale z drugiej strony ta wypowiedź ma także elementy uczniowskiego eseju. Ania połączyła kilka różnych form literackich. Praca zawiera bardzo dojrzałe opisy przeżyć bohaterek, elementy charakterystyki, opisy przyrody, autorski wiersz…
Nagrodzona praca jest rękopisem. Stanowi 9 stron papieru kancelaryjnego zapisanych starannym, równym pismem. Aż trudno uwierzyć, że w erze komputerów komuś chce się pisać ręcznie. – Uznałyśmy, że taki zapis wypowiedzi jest bardziej osobisty – mówi polonistka.
Sukces
Przysłuchująca się naszej rozmowie przedstawicielka organizatorów konkursu, Barbara Pasternak (prezes Fundacji Serce Jezusa) także nie kryje uznania dla nagrodzonej wypowiedzi. Zaznacza: – Byłam w komisji oceniającej prace literackie. To, co nas urzekło w dziele Ani, to niesamowicie głębokie, dojrzałe opisy uważnego obserwatora, który potrafi dostrzec wnętrze drugiego człowieka, nakreślić je, przybliżyć. Wierzyć nam się nie chciało, że pracę napisała gimnazjalistka – przyznaje pani prezes i podkreśla: – Nie znając nazwiska autorki, bo prace były jedynie ponumerowane, jednogłośnie wszyscy pracujący w tej komisji właśnie tej literackiej wypowiedzi przyznali I miejsce.
A jak sukces odebrała rodzina? – dopytuję. Ania, uśmiechając się, wspomina: – Kiedy przeczytałam moją pracę mamie, to jej pierwszą reakcją był płacz. Potem zapytała, czy opisałam prawdziwe przeżycia, czy też są to historie zmyślone. Nastrój radości, gdy dowiedziałam się, że zostałam laureatką, bardzo nam się wszystkim udzielił. Magdalena Bednarz Kopeć przyznaje, że jest pod wrażeniem talentu córki. Stwierdza: – Nie wiedziałam, że Ania wykazuje zdolności literackie, które rozwija pod kierunkiem swej polonistki. Jestem wzruszona. Ania nie lubi o sobie mówić, więc po przeczytaniu jej pracy mogłam lepiej poznać córkę, jej przemyślenia, przeżycia, emocje.
To nie jedyne, obok nagrody, uznania i satysfakcji, plusy udziału w konkursie. Ania wyznaje: – Pisanie tej pracy przyniosło przede wszystkim utwierdzenie w wierze. Dało też nadzieję, która mi w tym czasie towarzyszyła. Pamiętam, że bardzo się wówczas na tej pracy skupiałam. I mimo wszystkich przeciwności, cały czas byłam przekonana, że to pisanie jest dla mnie ważne.
Korzyści
Małgorzata Zięba jest przekonana, że udział uczniów w konkursach ma wpływ na życie młodego człowieka. Stwarza okazję jego rozwoju, czasem – uświadomienia sobie talentu. Uczy też pracowitości i samodzielności. Odnosząc się do konkursu „Jezus Chrystus naszym Królem”, polonistka stwierdza: – Takie zmagania są jak najbardziej potrzebne. Idea również jest cenna. Przecież powinniśmy pamiętać, że należy bronić wiary chrześcijańskiej, w której zostaliśmy wychowani. Przyznaje, że chętnie zaprasza, zachęca uczniów do udziału w konkursach, ale nikogo do nich nie zmusza. I z satysfakcją dodaje: – Tak się szczęśliwie złożyło, że właśnie dwie uczennice z klasy II b wzięły udział w konkursie i obydwie znalazły się wśród najlepszych. Druga laureatka – Magdalena Kluska – zajęła III miejsce!
Oby sukcesy literackie zmotywowały gimnazjalistki do dalszej pracy nad rozwojem talentów, o istnieniu których już wiedzą!
22 listopada br. na scenie Ząbkowickiego Ośrodka Kultury już po raz trzynasty pojawią się postaci świętych, przedstawiane przez dzieci z przedszkoli i szkół podstawowych diecezji świdnickiej
Janusz Labok Uczestnicy konkursu Plejada Świętych – Wielkie Imieniny
Doroczna Plejada Świętych – Wielkie Imieniny organizowana jest przez proboszcza parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zwróconej ks. kan. Krzysztofa Ziobrowskiego oraz Szkołę Podstawową z Oddziałem Przedszkolnym w Zwróconej w powiecie ząbkowickim. To będzie finał laureatów szkolnego etapu konkursu. Honorowy patronat nad wydarzeniem objął bp Ignacy Dec.
Życie to podróż w jedną stronę – ku śmierci. Jednak gdyby śmierć miała być ostatecznym przeznaczeniem człowieka i absolutnym kresem, bylibyśmy – świadomi tego – najbardziej nieszczęśliwi ze wszystkich żyjących istot. Ale śmierć nie jest końcem, lecz bramą, a dzisiejsze czytania mszalne rzucają wiele światła na dwa fundamentalne pytania, które się z tym wiążą. Jedno dotyczy samej możliwości życia wiecznego, zaś drugie – tego, jak ono wygląda.
Siedmiu braci prześladowanych za wiarę w okresie wojen machabejskich, w połowie II wieku przed Chrystusem, daje niezłomne świadectwo swej wierności przepisom pokarmowym starotestamentowego Prawa. Odmawiając spożycia wieprzowiny, stają się świadkami jedynego Boga oraz stróżami ojczystej tradycji. W obliczu rychłej śmierci wyznają: „Król świata jednak nas, którzy umieramy za Jego prawa, wskrzesi i ożywi do życia wiecznego”. Niezłomnie dają wyraz przekonaniu, że ważniejsze od tego, jak przeżyć, jest – jak żyć. Takiego heroizmu nauczyła ich matka, dumna, że jej synowie odważnie potwierdzili, iż Bóg jest Panem życia.
Ten sam motyw pojawia się w epizodzie opisanym w Ewangelii według św. Łukasza. Jezus, nawiązując do powołania Mojżesza i płonącego krzewu, przypomina, że gdy objawił się Mojżeszowi, Bóg obwieścił, iż jest „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. W czasach Mojżesza ci trzej patriarchowie Izraela nie żyli już od ponad czterystu lat! Skoro Mojżesz słyszy o nich jako żyjących, to znaczy, że nie umarli bezpowrotnie, lecz ich los jest nadal w ręku Boga. Śmierć wyznacza kres doczesności, ale także otwiera bramy wieczności. Patriarchowie nie są wyjątkiem, „wszyscy bowiem dla Niego żyją”. Wzgląd na tę prawdę jest jednym z najważniejszych aspektów „wiecznego pocieszenia i dobrej nadziei”, o której mówi św. Paweł w Drugim Liście do Tesaloniczan. Stanowi również wielką zachętę do unikania złego oraz cierpliwej wytrwałości w obliczu trudów i przeciwności.
Lecz jak wygląda życie po śmierci? Nadal daje o sobie znać podejście starożytnych saduceuszy, którzy zaprzeczali możliwości życia wiecznego, bo wyobrażali je sobie jako niekończące się powielanie doczesności. Hołdowali takim wyobrażeniom i mnożyli niedorzeczne wątpliwości, odzwierciedlające logikę doczesności narzuconą na wieczność. Pułapką zastawioną na Jezusa miało być nawiązanie do prawa lewiratu, czyli szwagrostwa, które nakazywało bratu poślubienie jego bezdzietnej szwagierki. Jezus naprawił ich myślenie, odpowiedziawszy, że wieczność jest radykalnie odmienna niż porządek doczesności. Ci, którzy staną się uczestnikami zmartwychwstania, rozpoczną nowe życie, którego kształt jest znany tylko Bogu. Miejsce niedorzecznych dociekań powinna zająć modlitewna ufność: „Gdy zmartwychwstanę, będę widział Boga”.
Podobnie jak w 34 miastach w całej Polsce w Sandomierzu odbył się piknik „Służymy Niepodległej”.
Przez kilka godzin na terenie jednostki 3 Sandomierskiego Batalionu Radiotechnicznego na odwiedzających czekały liczne atrakcję. Można było obejrzeć wystawę stateczną sprzętu wojskowego, nie tylko ten którym dysponuje jednostka w Sandomierzu, ale również z Kielc i Niska. Na placu apelowym przygotowane zostały stoiska informacyjne m.in. Centrum Przygotowań do Misji Zagranicznych z Kielc, Żandarmeria Wojskowa, 3. Batalion Inżynieryjny z Niska oraz 10. Świętokrzyska Brygada Obrony Terytorialnej. - Mimo padającego deszczu wielu chętnych odwiedziło jednostkę wojskową w Sandomierzu. Dużym zainteresowaniem cieszyły się samochody wojskowe. Niektórzy pokonali wiele kilometrów, aby wziąć udział w pikniku. – Mimo deszczu dopisali pasjonaci wojskowości. Mamy występny artystyczne młodzieży z Sandomierza i Kielc. Można oglądać sprzęt wojskowy. Począwszy od stacji radiolokacyjnej, przygotowaną przez 3 Sandomierski Batalion Radiotechniczny. Mamy broń strzelecką, pojazdy transportowe, inżynieryjne. Przygotowany został także symulator strzelań, gdzie każdy może spróbować swoich sił – mówił kapitan Tomasz Wermiński.
O godzinie 15 została odśpiewana pieśń reprezentacyjna Wojska Polskiego. Jak mówi kapitan Tomasz Wermiński: - Pieśń Wojska Polskiego powstała na bazie marszu Pierwszej Brygady. Od roku 2007 została uznana za pieśń reprezentacyjną Wojska Polskiego. Śpiewana jest podczas uroczystości wojskowych, patriotycznych oraz apeli i zbiórek.
Na terenie jednostki wojskowej nie zabrakło również przedstawicieli Straży Pożarnej czy Ratowników Medycznych. Na pikniku do wstąpienia w swoje szeregi zapraszali żołnierze 102.batalionu lekkiej piechoty 10 Świętokrzyskiej Brygady Obrony Terytorialnej. Na swoim stoisku prezentowali broń, quada, a dzieci miały możliwość wykonania kamuflażu. Zainteresowani mogli zabrać materiały informacyjne dotyczące rekrutacji do WOT.
- Jest o nas takie ładne określenie: wiedza w głowie, broń w ręku, patriotyzm w sercu. Myślę, że ten patriotyzm jest w sercu każdego Polaka, zwłaszcza teraz, gdy świętujemy rocznicę odzyskania niepodległości - powiedziała szeregowy Marta Korzynek ze 102. Batalionu ŚBOT.
Po godzinie 17 rozpoczął się uroczysty capstrzyk dla Niepodległej, który rozpoczął uroczysty przemarsz na cmentarz pod pomnik 2 Pułku Piechoty Legionów i 4 Pułku Saperów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
