Ks. Tomasz Nowak Figura Matki Bożej Niepokalanej z 1898 r. przy rondzie
im. abp. I. Tokarczuka w Rzeszowie
W kościele wygaszonym przed Mszą św. roratnią, jedynym jasnym punktem jest świeca – symbol Maryi. W rozpoczynającym się 3 grudnia Adwencie, z większą niż zwykle uwagą będziemy patrzeć na Matkę Bożą, która przyniosła światło Jezusa Chrystusa. Z kolei cały nowy rok, z racji programów i patronów, skieruje naszą uwagę na Ducha Świętego, św. Stanisława Kostkę i abp. Ignacego Tokarczuka. Jak co roku mamy nadzieję na jak najlepsze wykorzystanie czasu danego nam od Pana Boga.
Duch Święty i miłość
W pierwszą niedzielę Adwentu, kiedy rozpoczniemy nowy rok kościelny, wejdzie w życie nowy program duszpasterski dla Kościoła katolickiego w Polsce pod hasłem „Duch, który umacnia miłość”. Po czteroletnim cyklu poświęconym tematyce chrzcielnej biskupi zdecydowali, aby w następnych dwóch latach rozwinąć tematykę sakramentu bierzmowania. Autorzy programu zachęcają, aby na nowo spojrzeć na ten sakrament, nie tylko w związku z przygotowaniem do jego przyjęcia młodzieży. Niezależnie od wieku bardzo potrzebujemy świadomej pobożności ukierunkowanej na Ducha Świętego. To Duch Święty jest tym, kto otwiera człowieka na miłość. Z jednej strony pozwala doświadczać, że jesteśmy przez Boga akceptowani i kochani, a z drugiej – poszerza nasze serca, uzdalniając do obdarowywania miłością bliźnich. Adwent przypomina nam o wyjątkowej współpracy z Duchem Świętym Matki Bożej. Dzięki temu, że Maryja poczęła za sprawą Ducha Świętego i urodziła Jezusa Chrystusa, przekonaliśmy się, jako ludzkość, do jakiego stopnia Bóg umiłował świat.
Reklama
Św. Stanisław Kostka i wierność
Biskupi zdecydowali, że patronem nowego roku liturgicznego będzie św. Stanisław Kostka. Wybór Stanisława Kostki motywowany jest przypadającą 450. rocznicą śmierci jezuity z Rostkowa (zmarł 15 sierpnia 1568 r.). Patron młodzieży dobrze koresponduje z synodem biskupów na temat „Młodzież, wiara i rozeznawanie powołania”, który odbędzie się w październiku 2018 r. w Watykanie. Kościół powszechny wiąże z tym synodem wiele nadziei. Można powiedzieć, że rok 2018 będzie należał do młodzieży także i z tego powodu, iż tysiące młodych ludzi będzie się przygotowywać do Światowych Dni Młodzieży w Panamie w styczniu 2019 r. Życie św. Stanisława Kostki może inspirować także współczesną młodzież. Święty wskazuje, jak być wiernym powołaniu wobec wielu przeciwności. Niemniej niedoścignionym przykładem wierności powołaniu pozostaje Matka Boża. W adwentowym czasie myślimy o Jej konsekwentnym i wiernym powtarzaniu, od zwiastowania po wniebowzięcie: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego”.
Abp Ignacy Tokarczuk i wolność
Obok inicjatyw kościelnych warto w osobistym programie duchowym uwzględnić decyzję władz państwowych. Posłowie Rzeczpospolitej zdecydowali, że rok 2018 będzie przebiegał pod patronatem abp. Ignacego Tokarczuka i Ireny Sendlerowej (2018 będzie także rokiem jubileuszu 250-lecia konfederacji barskiej oraz praw kobiet). Jako mieszkańcy Podkarpacia powinniśmy szczególnie pamiętać o abp. Ignacym Tokarczuku. W 2018 r. przypada 100. rocznica urodzin metropolity przemyskiego (urodził się 1 lutego 1918 r. w Łubiankach Wyższych). Abp Tokarczuk przez 27 lat kierował diecezją, a później metropolią przemyską, która, do nowego podziału administracyjnego Kościoła w Polsce w 1992 r., obejmowała większą część terenów obecnej diecezji rzeszowskiej. Urodziny Arcybiskupa zbiegają się z jubileuszem odzyskania przez Polskę niepodległości. Choć w innych realiach, abp Tokarczuk, podobnie jak Piłsudski, był przywódcą zmagań narodu polskiego o wolność Ojczyzny. Nade wszystko przywódczynią prowadzącą do wolności jest Matka Boża. W adwentowym czasie będziemy przeżywać uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, która pokazuje Maryję wolną od grzechu pierworodnego. Zmagając się z różnymi własnymi ograniczeniami i zniewoleniami, prośmy o wsparcie Tę, która jest Matką wszelkiej wolności.
Mystagogia Benedicti to nowa książka, która zbiera w jedną pozycję rozproszone teksty papieża Benedykta XVI, dotyczące tajemnic roku liturgicznego, zaczynając od Adwentu. Wydawcą jest benedyktyńska fundacja „Ordo et Pax” we współpracy z ks. dr. Andrzejem Demitrowem, pasjonatem myśli Benedykta XVI.
List do wydawców książki skierował papież senior. „Jest to dla mnie zachęta i radość, że wydaniem tekstów, które przedstawiłem chrześcijanom jako biskup Rzymu, możecie pomóc ludziom w Waszym kraju w czytaniu i zrozumieniu Pisma Świętego” – napisał.
„Pomimo upływu lat, wspomniane wypowiedzi papieża-seniora nie straciły nic ze swej głębi i aktualności – pisze we wstępie redaktor serii, ks. Andrzej Demitrow. Tym bardziej dziwi fakt, że te rozważania papieskie nie zostały dotychczas wydane całościowo”.
I dalej wyjaśnia, według jakiego klucza dokonał wyboru tekstów: „W pierwszej części adwentowego tomu zamieściliśmy rozważania papieskie wygłoszone przed południową modlitwą Anioł Pański w kolejne niedziele Adwentu i w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, przez wszystkie lata pontyfikatu. W drugiej części zebraliśmy homilie, które Benedykt XVI wygłosił podczas celebracji nieszporów adwentowych i podczas spotkań ze środowiskami uniwersyteckimi Rzymu. W części trzeciej tego tomu zamieściliśmy katechezy z audiencji generalnych, które były poświęcone bezpośredniemu przygotowaniu do Świąt Bożego Narodzenia. Choć ich charakter jest już wyraźnie świąteczny, to jednak decydujący kontekst pozostaje wciąż adwentowy, zwłaszcza w głębokich nawiązaniach do tekstów liturgicznych ostatnich dni Adwentu”.
Planowane są kolejne pozycje dotyczące Bożego Narodzenia i Wielkanocy.
20 października w parafii pw. św. Wawrzyńca w Wilkszynie, 25 małżeństw, w tym 6 z 50-letnim stażem, odnowiło ślubne przyrzeczenia!
Anna Majowicz Ślubne przyrzeczenia odnowiło 25 małżeństw
Eucharystii przewodniczył o bp. Jacek Kiciński, który w homilii pięknie mówił o istocie małżeństwa:
Dziękując Panu Bogu za małżeństwo, dziękujemy przede wszystkim za dar wiary. Bo przecież gdyby nie wiara wiele małżeństw nie wytrwałoby w wierności. Zresztą podczas przysięgi małżeńskiej, gdy stajemy na ślubnym kobiercu, ślubujemy sobie na pierwszym miejscu miłość, potem wierność, uczciwość małżeńską oraz że nie opuścimy małżonka aż do śmierci. Na końcu prosimy: ,,tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i wszyscy święci”. Zobaczcie, całe niebo jest zaangażowane w to, żeby małżonkowie wytrwali ze sobą. Dlatego dziękujemy Panu Bogu za dar wiary.
Chciałbym dzisiaj zwrócić waszą uwagę na modlitwę. Ona pomaga nam w realizacji naszego powołania. Modlitwa kształtuje nasze życie, nasz sposób patrzenia i myślenia. Często jest tak, że problemy w małżeństwie pojawiają się wtedy, gdy człowiek odchodzi od Boga. Bo jeśli odchodzi od Boga, to i od drugiego człowieka. Tak było w raju. Pierwsi rodzice sięgając po zakazany owoc, odwrócili się od Boga. Gdy trzeba było przyznać się do winy Adam powiedział: ,,to nie ja Panie”, a Ewa: ,,wąż mnie zwiódł”. Gdy człowiek odejdzie od Pana Boga, przestaje szukać winy w sobie, a widzi ją w drugim człowieku. Dlatego pierwszą przestrzenią naszego życia jest budowanie więzi z Bogiem, który posyła nas do drugiego człowieka. Małżeństwo jest szkołą miłości i miłosierdzia. Święta Faustyna Kowalska w jednym ze swoich objawień usłyszała od Pana Jezusa takie słowa: ,,są trzy sposoby czynienia miłosierdzia: czyn, słowo i modlitwa”. I tak samo jest w życiu małżeńskim. Czynienie miłosierdzia, postawa miłości, najpierw objawia się w czynie.
Co znaczy w małżeństwie konkretny czyn? Ojciec Święty Franciszek powiedział, że dzisiaj szczytem miłosierdzia Bożego wobec drugiego człowieka jest obecność. Poświęcenie swojego czasu. Zobaczmy, że my bardzo często jesteśmy zabiegani i brakuje nam czasu na rozmowę. Miłosierdzie Boże w czynie, to jest obecność w codzienności. Wtedy, gdy człowiek jest obecny, zaczyna dostrzegać potrzeby drugiego człowieka, małżonka, rodziny. Zaczyna więcej widzieć i więcej słyszeć. Dzisiaj moi drodzy miłosierdzie w czynie polega nie tylko na wzajemnej pomocy, ale wydobywaniu dobra z drugiego człowieka.
Małżeństwo jest szkołą przemiany swojego życia i codziennego wydobywania dobra z serca drugiego człowieka.
Na drugim miejscu jest miłosierdzie Boże w słowie. Wiemy doskonale, że słowo może zbudować, ale słowem można także zniszczyć. Prawda, która nie jest ogrzana sercem może zabić. Dlatego, jak weźmiemy księgę Pisma Świętego do ręki, przeczytamy tam piękne słowa. ,,Na słowo Boże wszystko się stało, a co się stało było dobre”. Małżeństwo jest szkołą kontynuacji słowa Bożego. Pan Bóg dał nam dar mowy, żeby błogosławić, a nie przeklinać. Żeby dobrze życzyć, a nie złorzeczyć. Dlatego w małżeństwie bardzo ważne jest to, by czuć się odpowiedzialnym za wypowiadanie słów. Jeśli słowo jest wypowiedziane z miłością, służy dobru. Jeśli jest wypowiedziane ze złością, to nigdy nie buduje, ale rujnuje. Nawet najtrudniejsza prawda musi być ogrzana sercem. To jest właśnie wartość słowa.
I jeszcze miłosierdzie Boże w modlitwie.
W ruchu oazowym, w Domowym Kościele jest taki piękny zwyczaj modlitwy małżeńskiej. Jest wiele małżeństw, które wspólnie klękają do modlitwy. I dziś chciałbym was wszystkich do tego zachęcić. Na czym ma polegać modlitwa małżeńska?
Proponuję taki schemat: najpierw dziękczynienie, potem przeproszenie i na końcu prośba. Jakby to miało wyglądać w praktyce? Otóż modlitwę zaczynamy podziękowaniem. Mąż powie ,,Panie Jezu pragnę Ci podziękować za dzisiejszy dzień, ale w sposób szczególny dziękuję za moją żonę, za to dobro, które dokonało się dzisiaj za jej przyczyną. Dziękuję Ci, za jej obecność, uśmiech i dobroć”. Potem żona podziękuje za męża. A po dziękczynieniu, przepraszajmy: ,,Panie Jezu pragnę przeprosić moją żonę/męża za to, że byłem niedobry/a..”. Na końcu jest prośba: ,,Proszę Panie Jezu daj siłę mojej żonie, aby nadal była tak wspaniałą kobietą, jak jest dzisiaj/ Panie Jezu daj moc mojemu mężowi, aby wciąż był tak wspaniałym człowiekiem, jakim jest teraz”. To jest modlitwa małżeńska. Zobaczcie, ona może trwać kilka minut, ale to oczyszczenie naszego małżeństwa i umocnienie wiary. To jest właśnie miłosierdzie Boże w modlitwie. Modlę się, widzę dobro, przepraszam za to, co było złe i proszę, aby Pan Bóg umocnił nas na drodze powołania. Istotą małżeństwa, jest okazywanie sobie miłosierdzia Bożego w czynie, słowie i modlitwie.
Jeśli będziemy mieli ręce wzniesione do Pana Boga, to Pan Bóg nigdy nie pozwoli, żebyśmy przegrali nasze małżeństwo, naszą rodzinę. Dlatego potrzeba nam nieustannie wracać do źródła, do sakramentu. A żeby do niego wrócić, trzeba popłynąć pod prąd, przeciwstawiać się presji społecznej.
Wrócić do źródła, to wrócić do pierwszej miłości. Dlatego życzę Wam, aby wasze małżeństwa były szkołami miłości i miłosierdzia. Żeby miłość i miłosierdzie objawiały się w czynie, słowie i modlitwie. Niech dobry Bóg Was błogosławi, a Maryja Matka nasza otacza blaskiem swej opieki.
Biały motocykl - „papieski” Harley-Davidson został sprzedany 20 października na aukcji w brytyjskim Stafford za 48 300 funtów (niemal 250 tys. zł). Poinformował o tym na swojej stronie internetowej dom aukcyjny Bonhams.
pixabay.com
Pobłogosławiony i sygnowany przez papieża Franciszka w Rzymie motocykl, przygotowany specjalnie dla niego, jest darem grupy motocyklistów „Jesus Biker International” z siedzibą w Schaafheimie w niemieckiej Hesji. Ten wyjątkowy egzemplarz przekazał papieżowi w maju dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych w Austrii ks. Karl Wallner. Dochód ze sprzedaży Harleya jest przeznaczony na pomoc dla prowadzonego przez austriacką „Missio” domu sierot w Ugandzie.
Wystawiając „papieskiego” Harleya na aukcję „Jesus Biker” oczekiwali, że przyniesie to co najmniej 300 tys. euro – tyle bowiem potrzeba na budowę planowanego domu sierot. Teraz fani Harleya są „bardzo rozczarowani”, napisała lokalna gazeta niemiecka „Main-Post”.
Papież już wcześniej, bo w czerwcu 2013 r., otrzymał innego Harleya - od producenta. Maszyna, opatrzona zdaniem „Niegdyś własność Jego Świątobliwości Papieża Franciszka” z imieniem „Francisco” na baku została sprzedana na aukcji w Paryżu za 241 500 euro, a zysk ze sprzedaży przeznaczono na schronisko Caritas dla bezdomnych na rzymskim dworcu głównym Termini.
Harley od motocyklistów dla Franciszka nawiązuje do Ameryki Południowej – rodzinnych stron papieża. Jest to maszyna w stylu „chicano”, a więc z wysoko ustawioną kierownicą i szerokim błotnikiem na tylnych kołach. Na błotniku jest widoczny krzyż. Motocykl jest utrzymany w kolorze łamanej bieli i – według ofiarodawców – zawiera wiele specyficznych szczegółów. Samo tylko wykonanie siodełka zajęło około miesiąca.
„Jesus Biker” w Würzburgu istnieje od 2014 r., obecnie liczy około 40 kobiet i mężczyzn różnych wyznań chrześcijańskich, którzy regularnie angażują się w akcje pomocowe. Pragną na nowo uwrażliwić ludzi na wiarę w Boga i pokazać, że miłość do jazdy motocyklami oraz do pokojowego przesłania Jezusa nie muszą się wykluczać, podkreślił założyciel grupy „Jesus Biker” Thomas Draxler.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
