Mamy być miłosierni wobec matki Ziemi czy człowieka? Czy miłosierdzie winniśmy okazywać najeźdźcom kulturowym? A co z miłosierdziem wobec osób zagubionych seksualnie? To jedne z zagadnień poruszanych przez ks. Bortkiewicza w książce Takie trudne miłosierdzie. Przeciw banalizacji miłosierdzia. Autor nie boi się podejmować trudnych, a nawet – w kontekście aktualnej nagonki medialnej – kontrowersyjnych tematów, takich jak choćby kwestia miłosierdzia wobec uchodźców, i odnosi je do papieskiego nauczania. Konfrontuje miłosierdzie, które ma być odpowiedzią na prawo do migracji, z prawem do bezpieczeństwa członków wspólnoty narodowej, odpowiadając na ten dylemat w sposób uczciwy, daleki od gorsetu poprawności politycznej wciskanego nam przez lewicowe media.
Ksiądz Bortkiewicz nie ogranicza się tylko do rozważań na temat bieżących spraw. Jego refleksja sięga głębiej, do tego, czym w swej istocie jest miłosierdzie. Skoro miłosierdzie samo w sobie, jako doskonałość nieskończonego Boga, jest również nieskończone – czy to oznacza, że wszystkie grzechy ludzkie mogą być bezwarunkowo darowane? To niejedyne dylematy, z którymi mierzy się ksiądz profesor. Pyta m.in., czy miłosierdzie pomaga w odzyskaniu nadziei, czy przyczyni się ono do stworzenia bardziej ludzkiego świata. Polemizuje z fałszywym pojęciem miłosierdzia zwanym mizerykordyzmem, które prowadzi do dyskretnego wyeliminowania Bożej sprawiedliwości z historii zbawienia. W refleksji na temat miłosierdzia przewodnikami dla ks. Bortkiewicza są św. Faustyna Kowalska i św. Jan Paweł II. Autor odczytuje niezwykłą aktualność miłosierdzia Bożego w naszych czasach.
Publikacja Takie trudne miłosierdzie... jest ważnym głosem w debacie na temat problemów i wyzwań stojących przed Kościołem w XXI wieku.
Takie trudne miłosierdzie. Przeciw banalizacji miłosierdzia
Ks. Paweł Bortkiewicz TChr
Wydawnictwo: Fronda
Podboje Asyryjczyków są dobrze znane z kart Biblii, ale co wiemy o ich państwie, kulturze i życiu codziennym?
Asyria w czasach swojej świetności rozciągała się od Morza Śródziemnego do Zatoki Perskiej, zawdzięczała to nieustannym podbojom. Przed królami Asyrii kolana zginali nie tylko pomniejsi władcy, ich wyższość musiał uznać również faraon, który w 671 r. uciekał przed armią asyryjskiego króla Asarhaddona, pozostawiając na pastwę najeźdźców cały swój dwór, z żonami i dziećmi, oraz poddanych. Wówczas to dziesiątki tysięcy egipskich rzemieślników zostało uprowadzonych do Niniwy, centralnego ośrodka imperium asyryjskiego. Wielu ówczesnych władców, a również ich poddani na samą myśl o Asyrii drżeli jak trzciny na wietrze. Taki obraz Asyrii został utrwalony przez greckich historyków i Biblię. Z Księgi Jonasza dowiadujemy się o Niniwie, która przyniosła zagładę Królestwu Izraela, jednak to Księga Nahuma jest w dużej mierze odpowiedzialna za czarny PR Niniwy, która została tu porównana do nikczemnej niewolnicy. W historię tego fascynującego i nadal mało poznanego pierwszego imperium w dziejach ludzkości wprowadza czytelników Eckart Frahm. Jego książka Asyria. Powstanie i upadek pierwszego imperium w historii świata jest barwną opowieścią opartą na solidnych badaniach historycznych. Książkę czyta się z zapartym tchem, choć jest dość obszerna. Autor ma rzadki dar przedstawiania rzeczy zawiłych w sposób przejrzysty i zrozumiały nawet dla osób, które nie są obeznane z archeologią czy interpretacją źródeł historycznych. Urzeka jego żywy, plastyczny język – podaje czytelnikowi w przyjazny sposób wiedzę na temat władców Asyrii, ich wasalów oraz organizacji tego rozległego państwa, kreśląc przy tym szczegółowy obraz codziennego życia poddanych, toczącego się w imperium asyryjskim. Jest to bodaj najbardziej przystępny i przejrzysty przewodnik po historii Asyrii, uznawanej za czarny charakter Starego Testamentu.
Obrzęd święceń diakonatu. Nałożenie rąk i modlitwa konsekracyjna, centralny moment liturgii, przez który kandydat zostaje włączony w stan diakonów Kościoła.
Uroczystość święceń diakonatu była dla wspólnoty parafii św. Józefa Oblubieńca NMP wydarzeniem historycznym.
W sobotę 20 grudnia alumn Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej Paweł Kulesza przyjął sakrament święceń w stopniu diakonatu z rąk bp. Marka Mendyka, który przewodniczył uroczystej liturgii w rodzinnej parafii kandydata. W wydarzeniu uczestniczyła zgromadzona wspólnota parafialna, rodzina nowego diakona, a także społeczność seminaryjna wraz z przełożonymi. Kandydata do święceń przedstawił biskupowi rektor seminarium ks. Tomasz Metelica.
Adwent był dla Jana Pawła II czasem szczególnym - nie tylko w sensie liturgicznym, ale także bardzo osobistym. Papież przeżywał go jako okres intensywnego przygotowania serca na spotkanie z Chrystusem, łącząc głęboką duchowość z prostymi, ascetycznymi gestami codzienności.
Wspomnienia jego najbliższych współpracowników, a także bogate nauczanie papieskie z lat pontyfikatu, ukazują Adwent jako czas czujności, modlitwy, nawrócenia i nadziei.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
