Celem zwołania Konferencji - jak podkreślał na konferencji prasowej dyrektor kieleckiej Caritas ks. Stanisław Słowik - było uwrażliwienie społeczeństwa oraz zwiększenie zainteresowania nie tylko mediów, ale przede wszystkim instytucji pozarządowych i samorządów tym problemem. Pogłębiająca się recesja gospodarcza w kraju oraz zwiększające się bezrobocie, sprzyjają poszerzaniu się grupy wykluczonych społecznie, jak i osób zagrożonych w przyszłości marginalizacją. Niektóre dane, przywoływane w czasie odczytów, szacują ogólnie grupę wykluczonych społecznie na ok. 3, 5 miliona. Jak podkreślają fachowcy, nie jest to jednak pełna liczba. Chodzi tu bowiem również o dużą, nieujętą statystycznie grupę dzieci mniej zdolnych, które ukończą tylko szkołę podstawową i nie podejmą żadnej dalszej edukacji.
W przeciwdziałaniu wykluczeniu społecznemu potrzebne są instrumenty prawne. Dyskutowano zatem nad aktami prawnymi umożliwiającymi walkę z tym zjawiskiem, tj. nad przygotowaną ustawą o pomocy społecznej i projektem ustawy o zatrudnieniu socjalnym oraz ustawą o działalności pożytku społecznego i wolontariacie.
W Konferencji wzięli udział nie tylko wybitni specjaliści i znawcy tematyki z Polski: m.in. M. Titaniec z Caritas Polska, dyrektor Programu Polityki Społecznej dr M. Rymsza, dr T. Kazimierczak z Instytutu Służb społecznych, dr E. Giermanowska z ISNS Uniwersytetu Warszawskiego, T. Sadowski z "Barki" Poznań, ale również zaproszeni goście z Francji: przedstawiciele organizacji ATD Czwarty Świat, przedstawiciele Caritas Francja oraz dyrektor departamentu Aktywności Zatrudnienia w Caritas Francja w Paryżu - J. Bourgeois. Zgromadzeni uczestnicy prowadzili dyskusje panelowe, odczyty, dzielili się własnymi doświadczeniami. Dużo uwagi poświęcono roli organizacji społecznych w działaniu na rzecz integracji społeczno-zawodowej osób dotkniętych wykluczeniem społecznym. Caritas kielecka przedstawiła przykłady aktywizacji bezrobotnych i bezdomnych na swoim terenie.
Doświadczenia pokazują, że nie zawsze najważniejsze są akty prawne i odgórna pomoc świadczona osobom zmarginalizowanym. Taka walka nie jest skuteczna i tylko doraźnie rozwiązuje problem. Ważniejsze jest wyzwolenie inicjatyw, zwiększenie solidarności i wzięcie spraw we własne ręce przez głównych zainteresowanych. W ten sposób następuje ich ponowne włączenie do społeczeństwa i tylko wtedy mogą oni znowu poczuć się pełnowartościowymi obywatelami.
O wykluczeniu trzeba mówić - to nie ulega wątpliwości. Ważne jest, aby robić to umiejętnie. Można bowiem, jak podkreśla ks. S. Słowik, problem ten traktować jako piętno czasów, ale może on stanowić również wyzwanie dla współczesnego świata.