W samym pytaniu nie ma nic złego. Przecież można postawić prawie każde, bo jak mawiają już dzieci - „kto pyta nie błądzi”. Na dodatek to dziennikarski obowiązek. Dziennikarze powinni być dociekliwi i pytać w każdej sytuacji, nawet jeżeli pytania są dla indagowanego niewygodne. Tyle, że w tym przypadku jest to pytanie z tezą. Pytanie życzeniowe. Podstawę do zadania takiego pytania, bo przecież pytania nie biorą się z powietrza, stanowiła akcja w mediach społecznościowych pod hasłem „masowa apostazja Polek i Polaków”. Zainteresowanie nią wyraziło „ponad 5 tysięcy” użytkowników konkretnego medium społecznościowego. „Blisko 5 tysięcy”, to znaczy część z „ponad pięciu tysięcy” udostępniło dalej informacje na ten temat. Co to znaczy? W skali użytkowników Internetu to garstka, bo są akcje, które w jeden dzień potrafią mieć kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt tysięcy polubień.
Nie, nie piszę tego, żeby bagatelizować odczucia tych pięciu tysięcy osób, choć samo zainteresowanie akcją nie jest przecież równoznaczne z apostazją. Chodzi tylko o to, że jeżeli bardzo ważnym kryterium zainteresowania sprawą dużego wydawnictwa, skierowanego na dodatek do masowego odbiorcy jest liczba osób, (im więcej osób się daną sprawa interesuje tym wydarzenie ważniejsze) to pracownicy wspomnianego wydawnictwa nie powinni nic więcej robić tylko biegać po co większych kościołach w święta i uroczystości, a przynajmniej nadawać relację z co ważniejszych sanktuariów po każdej niedzieli. Przecież coniedzielnymi nabożeństwami liturgicznymi wykazuje zainteresowanie, i to niezmienne wbrew różnym zaklęciom, kilkanaście milionów Polaków.
