5 lipca minęła 150. rocznica urodzin bł. Annibale Maria Di Francia (1851-1927), wielkiego apostoła modlitwy o powołania, ojca sierot i biednych, założyciela dwóch zgromadzeń zakonnych - Rogacjonistów i Córek Bożej Gorliwości. Księża Rogacjoniści są obecni w Warszawie od dziesięciu lat, a przy ich klasztorze przy ul. Stromej 30 działa Instytut Antoniański dla Dzieci i Młodzieży.

"Przyjdę do Ciebie"

- "Gdzie mieszkasz?" - zapytał młody diakon Annibale Di Francia ubogiego Zancone, którego spotkał na ulicy, gdy ten z wyciągniętą ręką prosił o jałmużnę. Biedak zadowolony z ofiary, jaką otrzymał od przyszłego Błogosławionego, odpowiedział: "Mieszkam w dzielnicy Avignone, nad rzeką Zaera". - "Dobrze, przyjdę do Ciebie" - usłyszał odpowiedź. Tak rozpoczęła się działalność apostolska bł. Annibale. Po przybyciu do dzielnicy zamieszkałej przez biedaka zastał tam olbrzymie pole do apostolatu wśród ludu i dzieci, które wychowywała ulica. Święcenia kapłańskie przyjął w marcu 1878 r. Już jako kapłan i duszpasterz tych ludzi, przekształcał tak bardzo zaniedbaną moralnie i materialnie dzielnicę w ośrodek modlitwy i edukacji.

To właśnie tam powstało pierwsze sanktuarium Modlitwy o Powołania. Istotę słów Jezusa - "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo" ( Mt 9, 37-39), dostrzegł już jako siedemnastoletni młodzieniec i później całe swoje siły poświęcił temu zadaniu. Świadomość, że miliony ludzi nie zetknęło się z Ewangelią, a liczba jej głosicieli jest niedostateczna, były przyczyną jego wielkiego bólu. Rozwiązania problemów świata, nie tylko moralnych i duchowych, ale także społecznych, upatrywał w ewangelizacji poprzez obecność w świecie ewangelizatorów, dobrych robotników, którzy idą na żniwo. Znajdą się oni dzięki szczególnej modlitwie poleconej przez Chrystusa. Rozpoczyna się ona od łacińskiego słowa "rogate", czyli módlcie się, proście.

Założyciel rodzin zakonnych

Ks. Annibale Maria di Francia założył dwie rodziny zakonne: Rogacjonistów Najświętszego Serca Jezusowego i Córek Bożej Gorliwości. Sam często powtarzał, że Kościół chcąc wypełnić swoje zadanie, potrzebuje wielu świątobliwych kapłanów według Serca Bożego. Ich brak odczuwał jako problem o zasadniczym znaczeniu. Jednocześnie kładł nacisk na modlitwę i duchową formację w kształtowaniu kleru. Głównym charyzmatem założonych przez niego zgromadzeń jest modlitwa o powołania kapłańskie w całym Kościele. Każdego dnia Rogacjoniści ofiarowują Bogu swoje działania w intencji wybłagania powołań. Uczestniczą w Światowym Dniu Modlitw o Powołania, organizują spotkania modlitewne w intencji powołań, wystawy, przygotowują teksty do liturgii sprawowanych w intencji o powołania.

Zgromadzenie Rogacjonistów podejmuje też wychowywanie dzieci i młodzieży. Sam Założyciel gdziekolwiek zetknął się z ludzkimi potrzebami był prawdziwym ojcem i dobrodziejem. Pomagał dzieciom, rodzinom, zagrożonym dziewczętom, a nawet klasztorom kontemplacyjnym będącym w kłopotach materialnych. Istniejący w Warszawie Instytut Antoniański jest dziełem socjalno-wychowawczym Zgromadzenia. Przyjmuje i pracuje nad dziećmi zgodnie z potrzebami wynikającymi z ich sytuacji indywidualnej i rodzinnej. Zapewnia pomoc w nauce, rekreację oraz posiłki. W tym roku dzieci spędzą część wakacji na Mazurach. Zanim jednak wyjechały, uczestniczyły we Mszy św., którą 5 lipca, w 150. rocznicę urodzin bł. Annibale Marii Di Francia odprawili księża rogacjoniści. Warto dodać, że warszawski dom jest także miejscem organizowanych tu rekolekcji powołaniowych.

Spotkanie ze szlachcianką Jastrzębską

Zgromadzenie Księży Rogacjonistów składa się z księży i braci. Jest ich obecnie w świecie około dwustu, w tym kilku w Polsce. I choć rogacjoniści w naszym kraju obecni są dopiero od 1991 r., to charyzmat i oddziaływanie ich na nasz kraj jest dużo wcześniejszy. W marcu 1893 r. doszło do spotkania polskiej szlachcianki Marii Jastrzębskiej z Dębińskich z Ojcem Założycielem. Pragnął on spopularyzować w naszym kraju tekst modlitwy o powołania, napisanej przez niego w 1885 r. Przedsięwzięcia tego udało się dokonać i w 1896 r. modlitwa została przetłumaczona i wydana drukiem w Krakowie. (Do dziś rogacjoniści przechowują wydrukowany wówczas w Polsce egzemplarz). Wspomniana Polka pomagała później modlitewnie i materialnie bł. Annibale, przesyłając mu ofiary na prowadzone przez niego dzieła, a także opiekowała się pewnym klerykiem z diecezji krakowskiej, który miał problemy ze zdrowiem.

Warto też dodać, że bł. Annibale Maria Di Francia od początku swojej działalności pokładał wielką ufność w św. Antonim z Padwy. W 1887 r. zapoczątkował w Mesynie praktykę rozdawania ubogim chleba - tzw. Chleb Św. Antoniego. Nic więc dziwnego, że warszawski ośrodek dla dzieci nosi nazwę Instytutu Antoniańskiego.

Do chwały ołtarzy

Podczas uroczystości beatyfikacyjnej, która miała miejsce w Rzymie 7 października 1990 r. Jan Paweł II powiedział o bł. Annibale znamienne słowa: "Jego posłannictwo dla nas jest aktualne i piękne, dziedzictwo które pozostawił swoim synom i córkom, zobowiązuje. Oby przez niego rozpoczęte dzieło przynosiło w dalszym ciągu obfite owoce dla dobra całej chrześcijańskiej wspólnoty, oby Pan za Jego wstawiennictwem obdarzył Kościół świątobliwymi kapłanami według Serca Bożego".

Aktualnie badany jest domniemany cud, który za wstawiennictwem Błogosławionego miał miejsce na Filipinach. Jeżeli Stolica Apostolska potwierdzi jego autentyczność, w krótkim czasie będzie miała miejsce kanonizacja Założyciela Rogacjonistów.