2019-09-26 15:28

vaticannews / Watykan (KAI)

Jako Papież czuję większy ciężar odpowiedzialności, a moja modlitwa wstawiennicza ma o wiele szerszy zasięg niż wcześniej, dotyka całego Kościoła i świata. To słowa Franciszka ze spotkania z jezuitami z Mozambiku, jaka odbyła się w czasie jego wizyty w tym kraju. Relację z tego wydarzenia oraz ze spotkania z jezuitami malgaskimi zamieścił w najnowszym numerze dwutygodnik „La Civiltà Cattolica”.

Pierwsze spotkanie miało miejsce 5 września w Mozambiku. Ojciec Święty rozmawiał tam z grupą 24 swoich współbraci. Odniósł się szczególnie do tematu wkładu w pojednanie i zjednoczenie narodowe, mówił o poważnym, otwartym i pozytywnym ekumenizmie oraz o różnicy pomiędzy ewangelizacją a prozelityzmem.

Jednak szczególną wdzięczność wyraził Franciszek za pytanie dotyczące jego życia duchowego, ponieważ jak sam wspomniał, nikt wcześniej mu go nie postawił. Jeden z młodych jezuitów, będący w trakcie formacji, zapytał go bowiem, co zmieniło się w jego osobistym doświadczeniu Boga po wyborze na najwyższy urząd w Kościele. Franciszek odpowiedział, że zasadniczo nie uległo ono zmianie. Pozostaje takie jak przedtem. Czuje jednak większy ciężar odpowiedzialności. Jego modlitwa wstawiennicza ma o wiele szerszy zasięg niż wcześniej. Zwraca się do Pana jak dawniej i czuje, że daje mu On łaskę, której aktualnie potrzebuje.

Następnie Papież odsłonił swoje pokorne oblicze. Stwierdził bowiem, że popełnia te same grzechy co wcześniej. Wybór na Następcę św. Piotra nie nawrócił go w nagły sposób, czyniąc go mniejszym grzesznikiem. Pozostał nim nadal. Dlatego spowiada się co dwa tygodnie. Dodał, że pokusy i grzechy pozostały te same. Fakt, że teraz cały ubiera się na biało nie czyni go mniejszym grzesznikiem i bardziej świętym niż wcześniej. Historia Apostoła Piotra, ukazująca jak w kontakcie z poganami oddalał się od wolności w stronę niewoli strachu, pomaga Papieżowi rozumieć, że nie ma żadnej magii w byciu wybranym na Papieża. Konklawe nie działa w sposób magiczny.

Drugie spotkanie z członkami Towarzystwa Jezusowego miało miejsce na Madagaskarze, w dniu 8 września. Odpowiadając na pytania współbraci, Papież podkreślił, że najbardziej poruszyła go zdolność ludu malgaskiego do znoszenia ubóstwa, cierpienia oraz wyzysku. Uderzyła go zdolność do wyrażania radości, również kiedy brakuje tego, co potrzebne do życia. Zapytany, co sądzi o dawaniu przez misjonarzy francuskich za pokutę w ramach spowiedzi sadzenie drzew, Franciszek odpowiedział, że to bardzo twórcza intuicja duszpasterska. Jest ona wyrazem pokuty społecznej, środowiskowej, która wywiera pozytywny wpływ na życie wspólnoty. Wspomniał, że kiedy odwiedzał „Miasto przyjaźni”, o. Pedro Opaca pokazał mu kilka drzew pinii, posadzonych przed 20 laty. To był naprawdę piękny widok – dodał Franciszek.

2019-10-18 09:30

mag / Warszawa (KAI)

Doświadczenie choroby i cierpienie uczy człowieka pokory i pozwala właściwie ustawić życiowe priorytety - powiedział Przewodniczący Zespołu KEP ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, bp Romuald Kamiński. W wigilię wspomnienia św. Łukasza, patrona środowiska medycznego w bazylice katedralnej św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika na stołecznej Pradze odbyło się doroczne spotkanie pracowników Służby Zdrowia. Zainaugurowała je uroczysta msza św., której przewodniczył biskup warszawsko-praski. Po liturgii w podziemiach świątyni odbyła się gala wręczenia medali i odznaczeń zasłużonym na polu posługi medycznej.

Chcieliśmy podziękować tym wszystkim, którzy na co dzień z całym oddaniem i zaangażowaniem służą pacjentom zarówno w wymiarze opieki lekarskiej, jak i pielęgniarskiej, czy w końcu jako wolontariusze poprzez swoja obecność, słowo oraz niesienie Najświętszego Sakramentu jak w przypadku nadzwyczajnych szafarzy komunii św. - powiedział Krajowy Duszpasterz Służby Zdrowia, ks. Arkadiusz Zawistowski.

W homilii bp Kamiński zachęcał do spojrzenia na chorobę i cierpienie w świetle wiary. Podkreślił, że zdrowie nie jest w życiu największą wartością, ale relacja z Bogiem i drugim człowiekiem. Przyznał, że trzeba czynić wszystko co jest możliwe by wesprzeć pacjenta, ale nie można nadmiernie obciążać się kiedy brakuje środków, wiedzy, czy postęp nauki okazują się nie wystarczające. - Są wartości wyższe. W tym wyścigu o zdrowie można coś ważnego przeoczyć, coś może nam umknąć i kosztem zdobytego dobrostanu fizycznego na innej płaszczyźnie naszego życia poniesiemy klęskę – ostrzegł duchowny.

Zachęcał, by w sytuacjach trudnych szukać mądrości i pomocy u Boga, który jest jedynym ratunkiem człowieka. - Nie potrzeba wiele trudu. Wystarczy delikatny poryw serca i wołanie do Chrystusa, a On przyjdzie ze swoją mocą i podniesie, umocni, da światło – przekonywał bp Kamiński nawiązując do spotkania Jezusa z uczniami zmierzającymi do Emaus.

Zwrócił uwagę, że niejednokrotnie doświadczenie choroby, które przyciska człowieka do ziemi jest dla niego czasem głębszej refleksji i przewartościowania własnego życia. - Jezus często poprzez trudne sytuacja doprowadza daną osobę do odzyskania wiary, nadając sens jej życiu, bądź pomnaża jej wiarę by wzrastała w świętości – powiedział biskup.

Jako przykład służby pacjentom wskazał postać miłosiernego Samarytanina z Ewangelii, który nie tylko zatrzymał się przy człowieku, ale również podjął konkretny wysiłek by przyjść mu z pomocą. – Trzeba mieć otwarte serce, by dostrzec cierpiącego, który potrzebuje naszej uwagi, towarzyszenia oraz wsparcia, które niekiedy będzie nas kosztowało czas i zaangażowanie – powiedział bp Kamiński.

Po liturgii w podziemiach katedry odbyła się uroczystość wręczenia medali i odznaczeń zasłużonym na polu posługi medycznej. Wśród nich znaleźli się między innymi: dr Hanna Sulikowska, dr Stanisław Nitek, dr Janusza Meder, dyr. Jarosław Chmielewski, Krystyna Starosta, Elżbieta Murawska, Iwona Stanis, Hanna Stanisławska, oraz s. Milena Kamieniecka.

Uroczystości uświetnił koncert muzyczny, który wykonał duet Beata i Jakub Paulscy.

2019-10-18 18:16

Krzysztof Bronk/vaticannews / Leuven (KAI)

W Belgii na oczach mediów rozgrywa się kolejny dramat cywilizacji śmierci. Od siedmiu miesięcy o eutanazję ubiega się tam cierpiąca na depresję 23-letnia Kelly z uniwersyteckiego miasta Leuven. Jej historia przypomina przypadek 17-letniej Noe Pothoven z sąsiedniej Holandii, która w maju tego roku skorzystała z prawa do eutanazji.

Dolegliwości młodej Holenderki wiązały się doświadczeniem gwałtu. Flamandka Kelly jest ładna, ma rodzinę i narzeczonego. Cierpi na paraliżującą nieśmiałość. Kiedy patrzę w lustro widzę potwora – opowiada dziennikarzom. I jak wielu młodych w jej wieku twierdzi, że po prostu się sobie nie podoba.

O możliwości, które oferuje eutanazyjne prawo w Belgii poinformował ją psycholog. Na eutanazję czeka już siedem miesięcy, bo aby śmiertelny zabieg został wykonany, potrzebna jest pozytywna opinia dwóch psychiatrów i jednego lekarza ogólnego. Jej rodzice i rodzeństwo, w tym siostra bliźniaczka, dowiedzieli się o całej sprawie dopiero kilka dni temu.

Przypadek Kelly budzi w Belgii zrozumiałe kontrowersje. Z powodów psychicznych jest wykonywanych w tym kraju 2,4 procent wszystkich eutanazji. Statystycznie co trzecia osoba, która wnioskuje o wspomagane samobójstwo ze względu na cierpienie psychiczne, otrzymuje aprobatę psychiatrów.

Przypadek Kelly budzi kontrowersję, bo przedostał się do mediów. W pełnym świetle ukazuje on zwyrodnienie państwa, które zamiast podać cierpiącym pomocą dłoń, oferuje im pomoc w samobójstwie. Przypomnijmy, że kiedy pół roku temu w Holandii uśmiercono 17-letnią Noę, Papież Franciszek zareagował na jej zgon tymi słowami: „Eutanazja i wspomagane samobójstwo są porażką wszystkich. Odpowiedź, do której jesteśmy wezwani to nieporzucanie nigdy tych, którzy cierpią; nie poddanie się, ale objęcie troską i miłością, by przywrócić nadzieję”