Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Zamojski Dzień Papieski

12 czerwca to wyjątkowa data dla Hetmańskiego Grodu i całej Diecezji Zamojsko–Lubaczowskiej. Tego dnia wspominamy bowiem wizytę Ojca Świętego Jana Pawła II, który przybył do Zamościa 12 czerwca 1999 roku.

[ TEMATY ]

Dzień Papieski

Zamość

Ks. Krzysztof Hawro/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

To były historyczne i bardzo ważne trzy godziny. 200 tys. - tylu wiernych z regionu i całej Polski czekało od samego rana w Zamościu na swojego papieża, który przybył do Polski podczas VII Pielgrzymki Apostolskiej do Ojczyzny.

Papież modlił się w katedrze, przejechał przez renesansowy Rynek, spotkał się z władzami miasta, poświęcił szpital swego imienia. Przy kościele Matki Bożej Królowej Polski, odbyła się liturgia słowa. Papież zwrócił się do rolników, podkreślając godność ich zawodu, apelował o odpowiedzialność za środowisko naturalne. W Zamościu powiedział słowa chyba najdobitniej wyrażające jego tęsknotę za krajem, a zarazem opisujące piękno zamojskiej ziemi i całego Roztocza: "Tu z wyjątkową mocą przemawia błękit nieba, zieleń lasów i pól, srebro jezior i rzek. Tutaj śpiew ptaków brzmi szczególnie znajomo, po polsku".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram


Dla upamiętnienia wizyty Następcy św. Piotra w Zamościu co roku 12 czerwca organizowany jest Zamojski Dzień Papieski. Obchody tego dnia wpisuje się Diecezjalny Dzień Osób z Niepełnosprawnością, który rozpoczęła Eucharystia w zamojskiej katedrze, po czym uczestnicy przeszli na Zamojski Rynek, gdzie miało miejsce wspólne śpiewanie osób niepełnosprawnych i ich opiekunów dla Jana Pawła II.

W godzinach wieczornych na scenie Zamojskiego Rynku wręczone zostały nagrody i wyróżnienia dla osób szczególne zaangażowanych w działalność Katolickiego Radia Zamość. Trzem osobom wręczono statuetki „Przyjaciel Katolickiego Radia Zamość”. Dodatkowo Katolickie Radio Zamość, jak co roku, i tym razem jako główny organizator przedsięwzięcia, dostrzegło osoby i instytucje, wręczając im nagrody Semper Fidelis (łac. zawsze wierny).

Tygodnik Katolicki „Niedziela” swoim najwyższym odznaczeniem - statuetką Sursum Corda obdarował bp. Marian Rojka, ordynariusza diecezji zamojsko-lubaczowskiej, który „ Od początku swojej posługi w diecezji otoczył opieką i życzliwością redakcję "Niedzieli Zamojsko – Lubaczowskiej". Swoją serdeczność i dobroć okazuje tym, którzy tworzą redakcję, osobom, których praca była obecna w historii redakcji, a przede wszystkim czytelnikom, do których co tydzień na łamach "Niedzieli" kieruje „Pasterski głos” i „Myśl na tydzień” – napisała w piśmie motywacyjnym Lidia Dudkiewicz, redaktor naczelna „Niedzieli”. Natomiast Medale "Mater Verbi" otrzymali od "Niedzieli": ks. Krystian Malec i Zbigniew Tracichleb, prezes firmy LHS. Wręczenia tych wyróżnień dokonali ks. Jacek Molka, redaktor z Częstochowy, i ks. Krzysztof Hawro, redaktor odpowiedzialny "Niedzieli Zamojsko – Lubaczowskiej".

Reklama

Kulminacyjnym punktem świętowania 19. rocznicy obecności Ojca Świętego w Zamościu był koncert Piotra Rubika wraz z solistami, orkiestrą i chórem. Na zamojskiej scenie wraz z Piotrem Rubikiem wystąpili soliści: Zofia Nowakowska, Agnieszka Przekupień, Marta Moszczyńska, Michał Gasz, Grzegorz Wilk, Michał Bogdanowicz, narrator Jakub Wieczorek, a także Wrocławski Chór Akademicki pod dyrekcją Alana Urbanka, Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej z Jeleniej Góry. Widzowie byli zachwyceni koncertem, a artyści wdzięczni za gromkie oklaski. Zespół Piotra Rubika kilkakrotnie bisował.

Na zakończenie koncertu bp Marian Rojek udzielił błogosławieństwa wszystkim zgromadzonym.

2018-06-13 21:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Żyjcie i nie poddawajcie się!

Niedziela zamojsko-lubaczowska 51/2019, str. VI

[ TEMATY ]

Zamość

choroba

nowotwór

Archiwum autora

Śp. Marta Szynal

Śp. Marta Szynal

Choroby nowotworowe są wielkim krzyżem naszych czasów. Pojawiają się coraz częściej i wobec tej rzeczywistości pozostajemy wciąż bezradni. Jak pomóc? Co powiedzieć całej rodzinie i samej osobie chorej na raka? Świadectwo życia Marty Szynal oraz dzieło w postaci Fundacji „Żyj!” jej imienia są światłem w obliczu ciemnej nocy cierpienia.

Marta przyszła na świat 2 marca 1999 r. w Tarnogrodzie. Pan Bóg obdarzył ją wieloma talentami, szczególnie darem pięknego śpiewu. Na przełomie maja i czerwca 2016 r. nastolatka dowiedziała się o chorobie nowotworowej. 18 kwietnia 2017 r. Marta odeszła. Jednak jej heroiczna postawa w obliczu cierpienia, zawierzenie Bogu i to, co dzieje się już po śmierci pokazują, że była kimś niezwykłym.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Wreszcie żyć - 12 kroków ku pełni życia. Zaproszenie na sympozjum

2024-04-25 15:19

materiały prasowe

Fundacja Dwanaście Kroków zaprasza na ogólnopolskie sympozjum poświęcone programowi duchowego i psychologicznego wsparcia „Wreszcie żyć - 12 kroków ku pełni życia”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję