Niniejszy utwór poświęcam ludziom, którzy zginęli z rąk terrorystów w Nowym Jorku 11 września 2001 r.

Usta zaschnięte, w krtani łamie się głos,

Przerażony wzrok zawisł w niebnym firmamencie,

Ból przeszył serce, a na głowie zbielał włos...

Przeraźliwy huk rozdarł ciszę śpiącą w transie.

Manhattan! - Alarm! - W blok samolot uderza,

W ciągu sekundy zawisł krzyk jak w Nagasaki,

W kopule ognia - śmierć życie uśmierza,

Niemoc - niewolą, gdy nad nią krążą śmierci ptaki.

Memento mori, godzina jest wciąż nieznana,

Apokalipsa rozstawia swe sieci,

Tak dużo śmierci? - Czy zagoi się ta rana?

W gruzach - potęga, wysiłek ludzkich stuleci.

Homo - homini, wilk zabija, gdy jest głodny,

Tak wiele istnień jest już po drugiej stronie...

To ludobójstwo - dokonał syn wyrodny...

Czy nasza Ziemia w chaosie wielkim utonie?

historia Ziemi, w niej trwa nasz czas zaklęty...

W Rosji - gułagi, Oświęcim, Hiroszima...

Świat pełen bólu, na drogach groby, zakręty...

Dziś, wczoraj, jutro - swe istnienie przeklina.

Matko Najświętsza, bądź portem i nadzieją,

Wyjednaj łaskę u Syna, by nas osłonił

Przed mocą Złego... Żagwie wojny zagrażają,

Narasta przemoc... Dzwon pokoju czy nam zadzwoni?...

Do Ciebie, Chryste, w imieniu człowieka -

Proszę, wysłuchaj błagalną dzieci prośbę...

O pokój proszę, bo czas szybko ucieka -

Cień wojny, nieszczęść - oddal tę straszną groźbę...