Reklama

Zmartwychwstanie ku pełni człowieczeństwa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Stary zabytkowy kościół. Usiadłem w ławce, modliłem się, a potem spojrzałem wokoło. Panował lekki półmrok, ale mogłem dostrzec nad głównym ołtarzem duży witraż. Jego zawartość nie była jednak dobrze widoczna. Nagle zza chmury wyszło słońce i napełniło kościół swoimi promieniami. Zobaczyłem pełną wyrazu, opisaną żywymi kolorami scenę rozmowy Zmartwychwstałego z dwoma uczniami.
Dlaczego przywołuję to wydarzenie w Święta Wielkanocne? Bo podobnie jest z prawdą o człowieku. Na co dzień widzimy tylko jej kontury, pełnię zaś odkrywamy w świetle tajemnicy zmartwychwstania Jezusa. Myślę, że każdy z nas doświadczył takich chwil w swoim życiu, kiedy coś w duszy wyraźnie mówi mu, że to co doświadczamy tutaj, na ziemi, co skończone, nie jest celem naszej egzystencji; że w naszej naturze jest wpisane pragnienie życia bez końca. Przychodzą jednak wydarzenia, które wydają się nas sprowadzać na ziemię: kiedy potykamy się wielokrotnie o naszą ograniczoność. Choćby każda choroba przypomina mi, że jestem kimś słabym, niemocnym...
Oto kolejna szansa, by na swoje życie spojrzeć w świetle tajemnicy zmartwychwstania mojego Mistrza, Jezusa Chrystusa. Zmartwychwstanie jest czynem Ojca wobec Syna, który stał się człowiekiem. Zmartwychwstanie bowiem to dzieło Boga, a więc nie w porządku natury, lecz akt Jego bosko-stwórczego działania. To jakby dopełnienie dzieła stworzenia świata i człowieka. To nowe stworzenie.
Grób jest pusty. A więc istnieje życie wieczne: życie, którego grób nie niszczy, ani nie zamyka. Oto wielka prawda, której świadectwo daje Chrystus w Poranek Wielkanocny. Po to się narodził i po to przyszedł na świat, aby dać świadectwo tej właśnie prawdzie. Tak więc człowiek może żyć wiecznie. Naszego życia nie da się zamknąć w ciasnych granicach od narodzin do śmierci. Człowiek wchodzi w otchłań i ciemność grobu, ale z tego grobu może wyjść. Oto prawda, której świadectwo daje Chrystus przez 20 wieków. A dziś wobec nas. Przyjmę to świadectwo? Jak je przyjąć?
Jan Paweł II był kimś, kto mocno prowadził nas i uczył jak iść ku zmartwychwstaniu. Jak ewangeliczne ziarno, które obumiera i w ten sposób nie jest samo, lecz przynosi plon obfity... Czynił tak, bo starał się realizować myśl ostatniego Soboru, że „pełnia człowieka jest w jego bezinteresownym darze z samego siebie”. I czynił ten dar dla Kościoła do ostatniej chwili, a może szczególnie w ostatnich momentach, kiedy doświadczał swojej ludzkiej niemocy. Nigdy nie był to jednak bunt przeciw Panu Bogu. Przeciwnie, przez tę ludzką bezsilność wyrażało się właśnie to „darowanie się, ziarna obumieranie”. Było to doświadczenie głęboko ludzkie, kiedy przez różne ograniczenia stwierdzamy, że jesteśmy Bożym stworzeniem. Co prawda najpiękniejszym i najdoskonalszym, jakie wyszło z ręki Boga, to jednak ograniczonym w swej stworzoności (nie jesteśmy „jak bogowie”). Ta papieska bezsilność była jakby „kropką nad i” postawy, jaka cechowała Papieża całe życie. Prawdy o tym, że człowiek realizuje się w pełni tylko w bezinteresownym darze z samego siebie. To jedna z podstaw cywilizacji miłości, do jakiej Jan Paweł II wzywał przez całe życie i jaką głosił swoją postawą. Także w ostatnich godzinach swojego życia.
W świetle prawdy o Zmartwychwstaniu towarzyszyliśmy ostatnim ziemskim chwilom jego życia. To właśnie prawda o Zmartwychwstaniu pozwalała nam żegnać się z nim ze łzami nie rozpaczy, lecz wdzięczności. Bo jego obumieranie było właśnie tym wielkim plonem: Kościoła obecnego żywą wiarą w nas!
Chrystus Zmartwychwstały po raz kolejny staje przed każdym z nas. Jak przypominał nam Jan Paweł II w ostatnim swoim orędziu wielkanocnym, którego sam osobiście nie mógł już odczytać, człowiekowi, który czasami wydaje się być zagubiony, a nawet zdominowany przed moc zła, egoizmu czy strachu, „Zmartwychwstały Pan ofiarowuje jako dar swoją miłość, która przebacza, jedna i na nowo otwiera ludzkiego ducha na nadzieję”. W świetle tej Miłości, która „przemienia serca i obdarza pokojem”, starajmy się spoglądać na swoje życie. By odnajdywać jego sens wychodząc z samotności i stając się ziarnem, które obumierają przynosi dobry plon. Bo jak pokazał nam to nasz Wielki Papież, jest to możliwe w każdym położeniu człowieka.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Msza św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego

2024-03-28 07:18

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczynają się w Kościele katolickim obchody Triduum Paschalnego - trzydniowe celebracje obejmujące misterium Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia odwołuje się do wydarzeń w Wieczerniku, kiedy Jezus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwa i Eucharystii.

Liturgista, ks. prof. Piotr Kulbacki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiedział PAP, że część pierwsza Triduum - misterium Chrystusa ukrzyżowanego - rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek) i trwa do Liturgii na cześć Męki Pańskiej (Wielki Piątek). Po tej liturgii rozpoczyna się dzień drugi - obchód misterium Chrystusa pogrzebanego, trwający przez całą Wielką Sobotę. Nocna Wigilia Paschalna rozpoczyna trzeci dzień - misterium Chrystusa zmartwychwstałego – obchód trwający do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Pio Si/pl.fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 13, 1-15.

Wielki Czwartek, 28 marca

CZYTAJ DALEJ

Fenomen kalwarii – przegląd polskich Golgot

2024-03-29 13:00

[ TEMATY ]

kalwaria

Wojciech Dudkiewicz

Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

- Jeśli widzimy jakiś spadek wiernych w kościołach, to przy kalwariach go nie ma - o fenomenie polskich kalwarii, mówi KAI gwardian, o. Jonasz Pyka. Dzięki takim miejscom, ludzie, którzy nie mogą nawiedzić Ziemi Świętej, korzystają z łaski duchowego uczestnictwa w Męce Jezusa Chrystusa i przeżywania w ten sposób tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego. - To złota nić, która łączy wszystkie kalwarie w Polsce - podkreśla profesor Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu, o. Mieczysław Celestyn Paczkowski. Wielki Piątek, to drugi dzień Triduum Paschalnego, podczas którego w Kościele katolickim odprawiana jest liturgia Męki Pańskiej, upamiętniająca cierpienia i śmierć Chrystusa na krzyżu. Jest to jedyny dzień w roku, w którym nie jest sprawowana Eucharystia.

Kalwaria - Golgota

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję