4 czerwca br. w liturgiczną uroczystość Zesłania Ducha Świętego odbyła się uroczystość odpustowa w parafii w Bęczkowicach, Sanktuarium Matki Bożej Bęczkowickiej - Oblubienicy Ducha Świętego Pocieszyciela. Mszy św. z homilią i rozważaniom Drogi Krzyżowej na Pociesznej Górce przewodniczył abp Stanisław Nowak. Na ręce Księdza Arcybiskupa złożona została prośba o koronację słynącego łaskami obrazu Matki Bożej Wniebowziętej, nazywanego obrazem Matki Bożej Pocieszenia. Kierujący prośbę - księża dziekani 10 regionów radomszczańskich (na czele z ks. kan. Stanisławem Matysiakiem - dziekanem regionu) i wójtowie gmin, na terenie których znajduje się parafia (na czele ze Stanisławem Cubałą - starostą powiatu piotrkowskiego) - podkreślili wyjątkową rolę sanktuarium w życiu regionu: słynący łaskami obraz od wieków otaczany jest czcią wiernych, licznie przybywający pielgrzymi oddają Bogu hołd i wyrażają wdzięczność za łaski otrzymywane za wstawiennictwem Matki Bożej Pocieszenia, liczne wota i wpisy do ksiąg stanowią świadectwo szukania u Matki Pocieszenia pomocy w trudnościach życia, maryjny kult kształtuje postawy miłości i patriotyzmu.

Historia obrazu

Parafia pw. Zesłania Ducha Świętego w Bęczkowicach (dekanat Gorzkowice, województwo łódzkie) jest jednocześnie sanktuarium maryjnym, gdzie znajduje się czczony od lat obraz Matki Bożej Pocieszenia. Powstał on - jak podaje Paweł Janowski w najnowszej publikacji dotyczącej sanktuarium w Bęczkowicach - na przełomie XV i XVI wieku. W tym czasie Wniebowzięcie należało do najbardziej rozpowszechnionych tematów maryjnych. Wizerunek „Niewiasty obleczonej w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” (Ap 12, 1), namalowany techniką olejną na drewnianej tablicy, znajduje się w kaplicy bocznej kościoła parafialnego. Najstarsze wzmianki o łaskach otrzymanych przez modlących się przed tym obrazem pochodzą z 1624 r. W drugiej połowie XIX wieku zamalowano obraz Matki Bożej Wniebowziętej, nakładając na niego wizerunek Niepokalanej Maryi Panny, który ozdobiono posrebrzaną koroną z poprzedniego obrazu. Przyczyną zamalowania były najprawdopodobniej obawy o zrabowanie obrazu przez zaborcę; w czasach germanizacji i rusyfikacji niszczono wszelkie przejawy polskości. Inna hipoteza, wymagająca dokładnych badań, mówi, że wynikało to z chęci rozpowszechniania ogłoszonego w 1854 r. przez Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
Podczas konserwacji przeprowadzanej w 2003 r. w pracowni Krystyny Borkowskiej w Warszawie obraz Wniebowzięcia został odkryty. Okazało się, że pod zniszczonym malowidłem z XIX wieku zachował się bez większych ubytków średniowieczny obraz. Wykonano wówczas kopię wizerunku Niepokalanej (stojącej na sierpie księżyca, a pod nim kula ziemska opleciona wężem), pochodzącego z drugiej połowy XIX wieku. Na obraz nałożono srebrną sukienkę z koroną, ozdobiono barokową ramą i umieszczono w kaplicy na Pociesznej Górce.

Maryjna duchowość szensztacka

Od grudnia 2001 r. duszpasterzami parafii są dwaj ojcowie z Instytutu Ojców Szensztackich. Wspólnota ta odznacza się maryjną pobożnością - jej członkowie żyją w głębokiej więzi z Matką Bożą, zawierając z Nią akt, zwany przymierzem miłości. Założyciel, o. Józef Kentenich, określał to przymierze jako głęboko rozumiane odnowienie i zabezpieczenie przymierza zawartego na chrzcie św.: umacniać i odnawiać wartości chrześcijańskie i w ten sposób urzeczywistniać ewangeliczną dewizę bycia solą ziemi i światłem świata (zob. Mt 5, 13-14). W Maryi ukazywał się obraz najdoskonalszego człowieka oraz najlepszy wzór dla przeżywania chrześcijaństwa.
Jan Paweł II w 1980 r. powiedział o wspólnocie szensztackiej, że kształtuje ją głęboka cześć do Matki Bożej. Z Nią bowiem związane są tzw. „wkłady do kapitału łask”. Stanowią je ludzkie sprawy, radości i smutki, które przynoszone są do sanktuarium, aby Maryja ten kapitał ofiar pomnażała w większe dobro. Z kolei w 2004 r. prosił: „Idąc za radą waszego założyciela, udzielacie Krzyżowi i obrazowi Maryi szczególnego miejsca w waszych domach, tak, że stają się «sanktuariami domowymi Kościoła» (Familiaris consortio 55), gdzie Maryja działa jako Matka i Wychowawczyni. W ten więc sposób Maryja przychodzi ciągle do ludzi jako «Pielgrzymująca Matka Boga», żeby mogli doświadczyć Jej matczynej pomocy i miłości. Nasz Kościół potrzebuje ożywienia wiary i apostolskiego działania. To zaangażowanie łączy wiele kościelnych wspólnot i ruchów duchowych, które Duch Boży wzbudził u progu trzeciego tysiąclecia. Są one odpowiedzią Opatrzności na wiele wyzwań naszych czasów”.

Kult maryjny w Bęczkowicach

Jak przekazują Ojcowie Szensztaccy przybywającym do sanktuarium pielgrzymom, pierwsze informacje o cudach dokonanych przez Najświętszą Maryję Pannę stanowią ustne przekazy ludowe. Poprzednie pokolenia przekazały mieszkańcom wioski i okolic pewność dotyczącą niezwykłej obecności Matki Bożej w tamtejszym wizerunku. Ojcowie opowiadają także o odzyskiwanym przez wstawiennictwo Maryi zdrowiu nie tylko duszy, lecz także ciała. Świadczą o tym liczne wota umieszczone na ścianach kaplicy i na ołtarzu. Podczas pielgrzymki katechetów o. Henryk Szymański opowiedział o uzdrowieniu mężczyzny chorującego na raka krtani (na kilka dni przed wyznaczoną operacją rozpoczął się proces wysychania nowotworu, 2002 r.) i opiece Bęczkowickiej Pani, której doświadczyła kobieta z Radomska. Jej rodzina modliła się na Pociesznej Górce, błagając o pomoc, utraciła bowiem dorobek całego życia (2005 r.). Zostali wysłuchani, a w dowód wdzięczności złożyli siedem złotych pierścionków będących pamiątką rodziną.

Pielgrzymka katechetów

20 maja ponad 100 katechetów archidiecezji częstochowskiej pielgrzymowało do sanktuarium w Bęczkowicach. To modlitewne spotkanie przeżywane było w ramach całorocznej duchowej formacji, do jakiej zobowiązany jest każdy nauczycieli religii. W programie znalazły się m.in.: powitanie i konferencja o. Przemysława Lutyńskiego (proboszcza) i o. Henryka Szymańskiego (katechety), Msza św. koncelebrowana przez wizytatorów ks. prał. Mariana Szczerbę i ks. Norberta Pikułę oraz ojca duchownego katechetów świeckich ks. dr. Pawła Maciaszka, Droga Krzyżowa na Kalwarii, tzw. Pociesznej Górce. Dzięki czterem kapłanom z dekanatu gorzkowickiego służącym posługą w konfesjonale uczestnicy dnia skupienia mieli możliwość przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania.
W konferencji prezentującej parafię i historię obrazu o. Henryk Szymański ukazał niezwykłość miejsca. Przypomniał zamysł abp. Stanisława Nowaka dotyczący rychłej koronacji obrazu Matki Bożej Pocieszenia. W homilii ks. dr P. Maciaszek ukazał duchowe bogactwo, jakie staje się udziałem czcicieli Najświętszej Maryi Panny: „Uznanie Maryi za Matkę prowadzi do uznania Jej królewskości. Potrzebujemy bowiem władzy Jej serca i Jej miłości. Wynika to z potrzeby kierownictwa. Maryja nie tylko rodzi, lecz także rządzi i wychowuje. Szczęśliwi, którzy oddają Bogurodzicy swoją duszę pozwalając, by kierowała nią. Przez macierzyński udział w Odkupieniu Matka Boga ma bowiem prawo wstępu do dusz. Jeśli naszym oddaniem, zawierzeniem i modlitwą koronujemy Najświętszą Maryję Pannę w sercach, to pozwalamy, by była przewodniczką do niebieskiej ojczyzny. Zgadzamy się, by była matką naszych dusz”.
Rozważania Drogi Krzyżowej na Kalwarii, oddalonej o 3 km od kościoła parafialnego, były przypomnieniem treści Jasnogórskich Ślubów Narodu ułożonych przez Prymasa Tysiąclecia w 1956 r. i wynagrodzeniem Bogu za grzechy naszego narodu, szczególnie za niezrealizowanie przyrzeczeń.