„Refleksje sesji plenarnej o nauce i przetrwaniu ludzkości przywołują również na myśl możliwość innych podobnych scenariuszy, które mogą powstać w najnowocześniejszych laboratoriach fizycznych i biologicznych. Czyż możemy zachować milczenie w obliczu takich perspektyw?” – pyta Papież.

Franciszek zauważył, że pandemia jest przedmiotem troski całej ludzkości. Ujawniła ona zarówno nasze fałszywe zabezpieczenia, jak i niezdolność do współpracy. Pomimo doskonałych środków komunikacji, byliśmy świadkami fragmentacji, która utrudniała rozwiązywanie problemów łączących wszystkich ludzi. Papież podkreślił, że pandemia miała wpływ nie tylko na zdrowie ludzi, ale również na inne aspekty życia, w tym na szkolnictwo. Wiele dzieci zostało pozbawionych nauki i w konsekwencji bardziej są dziś narażone na wyzysk i niedożywienie. Niemożliwość zobaczenia twarzy drugiego i traktowanie go jako potencjalnego zagrożenia stało się metaforą globalnego kryzysu społecznego – zauważa Papież.

Zdaniem Franciszka aktualny kryzys wymaga sprawiedliwych decyzji ze strony władz państwowych i innych decydentów. Naprawy wymaga system służby zdrowia. Wzmocnione powinny być organizacje międzynarodowe, takie jak ONZ, WHO czy FAO, których celem jest wspieranie globalnej współpracy i koordynacji.

Papież przypomniał, że obok pandemii w naszym świecie istnieją też inne pilne problemy, takie jak globalne ocieplenie, kryzys ekologiczny i zanik różnorodności biologicznej. Wymaga to od ludzkości rozwagi i ekologicznego nawrócenia. W tym kontekście Franciszek przypomniał także swój postulat zawarty w encyklice Fratelli tutti: „Jakże wspaniale by było, gdyby rozwojowi innowacji naukowych i technologicznych towarzyszyło także zwiększenie sprawiedliwości i integracji społecznej! Jakże by było wspaniale, gdybyśmy odkrywając nowe odległe planety, odkrywali na nowo potrzeby brata i siostry na swojej orbicie” (n. 31).