Czcigodny Ojcze Generale, Ojcze Przeorze, Drodzy Ojcowie i Bracia Paulini!
W świętą noc Bożego Narodzenia Papież Jan Paweł II w Bazylice św. Piotra otworzył bramę jubileuszową i ogłosił miastu i światu Wielki Jubileusz. Dziś, w oktawie tego wydarzenia, w noc sylwestrową, przekraczamy próg czasu i wchodzimy w rok 2000. Dzieje się to tutaj, w świętym miejscu - na Jasnej Górze.
W tym doniosłym momencie dla nas, tu zebranych, i dla całej ludzkości trwajmy w postawie uwielbienia Trójcy Przenajświętszej, powtarzając słowa św. Grzegorza z Nazjanzu:
"Chwała Bogu Ojcu i Synowi,
Królowi wszechświata.
Chwała Duchowi,
bo godzien jest czci i wszystek święty.
Trójca jest jednym Bogiem,
który wszystko stworzył i napełnił:
niebo istotami niebieskimi,
a ziemię istotami ziemskimi.
(...)
Nade wszystko zaś niech zawsze
wielbi Go stworzenie rozumne
jako wielkiego Króla
i dobrego Ojca".
(Bulla Incarnationis mysterium, 3)
Oto hymn uwielbienia Trójcy Przenajświętszej za Wcielenie Syna Bożego, które dokonało się w czasie. Wraz z Wami, Drodzy Ojcowie i Bracia, odmawiamy ten hymn chwały, dziękując za łaskę czasu, który dane jest nam przeżywać. "W chrześcijaństwie czas - jak poucza Papież Jan Paweł II w liście apostolskim Tertio millennio adveniente - ma podstawowe znaczenie. W czasie został stworzony świat, w czasie dokonuje się historia zbawienia, która osiąga swój szczyt w ´pełni czasu´ Wcielenia i swój kres w chwalebnym powrocie Syna Bożego na końcu czasów. Czas staje się, w Jezusie Chrystusie Słowie Wcielonym, wymiarem Boga, który jest wieczny sam w sobie. (...) Z tego związku Boga z czasem rodzi się obowiązek uświęcania czasu. To uświęcenie czasu dokonuje się na przykład dzięki świętowaniu poszczególnych okresów, dni czy tygodni (...). Dlatego też Kościół żyje i sprawuje liturgię w granicach każdego roku" (TMA 10).
Dlatego też racją naszej tu obecności, na przełomie kończącego się roku, stulecia i tysiąclecia, jest szczera chęć uświęcenia tego doniosłego momentu, który Opatrzność Boża pozwoliła przeżywać. Zgromadziła nas tu miłość i wdzięczność.
W tę noc sylwestrową, kiedy niedługo będzie świtał poranek roku 2000, każdy z nas indywidualnie winien snuć refleksję i stawiać sobie pytania: Jak przeżyłem dany mi czas w ostatnim roku? Czy moim życiem przyniosłem owoce tak w zakresie życia duchowego, jak i pracy apostolskiej? Czy dzięki mnie wspólnota, w której żyję, stała się bagatsza?
Podobne pytania winna postawić sobie cała wspólnota: Czy wspomagała swoich członków w realizowaniu charyzmatu, w dążeniu do doskonałości, w wypełnianiu misji apostolskiej?
Ojciec Święty Jan Paweł II z okazji Roku Jubileuszowego wzywa Kościół i jego wspólnoty do rachunku sumienia. Stąd też cały Zakon winien stawiać sobie pytanie o tożsamość, o wierność charyzmatowi, o misję, jaką ma wypełnić we współczesnym Kościele i świecie. A misja ta, powierzona Wam, Drodzy Ojcowie i Bracia Paulini, jest szczególna i - śmiem powiedzieć - wyjątkowa.
Wasz Zakon Paulinów ma bogatą historię. Burzliwe dzieje, które przeżywali Wasi przodkowie, powodowały niekiedy zagrożenie jego egzystencji. Opatrzność Boża, która wszystkim kieruje, dawała siłę, by odradzać życie eremickie; Jasna Góra, dokąd Czarna Madonna przed sześcioma wiekami wezwała braci w białych habitach, odegrała i odgrywa wiodącą rolę. Tu, pod opieką Maryi Jasnogórskiej, jest Wasze trwanie i Wasza siła. Tu realizuje się czas zbawienia darowany Wam, i tym wszystkim, którzy do Was przybywają. Stąd w ostatnim stuleciu Zakon rozkrzewia się na różnych kontynentach.
Ta wspaniała misja, jak dobrze wiecie, nie jest pozbawiona niebezpieczeństw zewnętrznych, jak aktywizm, zeświecczenie, czy wewnętrznych, jak duchowe zmęczenie lub małoduszność. Dlatego potrzeba ciągłego odnawiania sił, wracania do źródeł. W adhortacji apostolskiej Papieża Jana Pawła II Vita consecrata czytamy: "Przede wszystkim potrzebna jest wierność charyzmatowi założycielskiemu oraz ukształtowanemu przez ten charyzmat duchowemu dziedzic-twu każdego Instytutu" (VC 36). Siły do realizowania charyzmatu trzeba czerpać z własnej duchowości.
W Waszą duchowość wpisane są od początku istnienia Zakonu kontemplacja, duch eremityzmu, ale połączone z działalnością, w myśl starej zasady "contemplata aliis tradere". Stałym elementem kształtującym życie duchowe Zakonu jest koncentrowanie się na aktualnych potrzebach Kościoła. Jest to jeden z istotnych elementów stale, a dziś, w naszych czasach szczególnie, aktualny. Papież Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Vita consecrata pisze: "U założycieli i założycielek dostrzegamy zawsze żywy zmysł Kościoła, którego przejawem jest ich pełny udział we wszystkich wymiarach życia kościelnego oraz gorliwe posłuszeństwo (...). Ponieważ osoby konsekrowane zajmują szczególne miejsce w Kościele, ich postawa w tej dziedzinie ma wielkie znaczenie dla całego Ludu Bożego" (VC 46).
Wasi poprzednicy w ciągu wieków, jak również ostatnie pokolenia Waszych współbraci minionego pięćdziesięciolecia, dali dowód wierności i oddania Kościołowi tu, na Jasnej Górze. Doceniał to sługa Boży Stefan Kardynał Wyszyński, docenia obecny Ksiądz Prymas wraz z Episkopatem. Ja również, kiedyś z oddali - z Rzymu, a obecnie przez 10 lat posługi w Polsce, mam sposobność obserwować tę wierność i służbę. Moja obecność dziś, w tę noc, jest wyrazem szacunku dla Waszej postawy. W tym duchu chcę też przytoczyć dłuższą wypowiedź Ojca Świętego Jana Pawła II, skierowaną do Was tu, na Jasnej Górze, w czerwcu 1983 r.:
"Pragnąłem spotkać się z Wami w tym dniu, w którym mam szczęście być na Jasnej Górze i dziękować za sześć wieków obecności Bogarodzicy w Jej Jasnogórskim Wizerunku na ziemi polskiej. Pragnąłem spotkać się z Wami i wspólnie z Wami za tę wspólną łaskę, która stała się udziałem Waszego Zakonu, podziękować. Podziękować Bogarodzicy, podziękować Trójcy Przenajświętszej przez Bogarodzicę.
Jest to naprawdę wielka i wyjątkowa łaska, jest to z pewnością także wielka, trudna i odpowiedzialna służba. Jasna Góra bowiem jest chyba najbardziej newralgicznym punktem duszpasterstwa na całej ziemi polskiej, zwłaszcza jeżeli chodzi o duszpasterstwo konfesjonału" (19 czerwca 1983 r.).
Papież Jan Paweł II podkreślił i zaznaczył, że jest to służba niełatwa, odpowiedzialna, wymagająca wielkiego wewnętrznego życia, wielkiej dojrzałości zakonnej. Zwrócił uwagę, że macie być szafarzami miłości, bo jesteście powołani do miłości dusz ludzkich. Co więcej, macie być wyrazicielami i sługami odkupieńczej miłości Chrystusa. Aby można było tę miłość na co dzień wyrażać i nią obdarzać innych, trzeba się samemu napełniać, budować, kształtować na miarę miłości, jaką Chrystus okazał człowiekowi na krzyżu. Potrzebny jest radykalizm ewangeliczny, który zawsze był, jest i będzie źródłem duchowej siły. W miłości trzeba się ćwiczyć, doskonalić z dnia na dzień. W osiąganej doskonałości należy stale odkrywać program, cel i treść powołania paulińskiego.
W cytowanym przemówieniu skierowanym do Was Ojciec Święty Jan Paweł II dodał: "To wielkie powołanie, wyjątkowe powołanie, powołanie paulińskie, a w szczególności powołanie jasnogórskie. Ja Wam tego powołania gratuluję na sześćsetlecie, bo i to gratulowanie znaczy dziękczynienie. Ale nade wszystko na to sześćsetlecie z całego serca życzę, ażeby to powołanie i ten charyzmat Waszego Zakonu przedłużał się na nowe pokolenia, żeby przez Waszą posługę rosła Jasna Góra, rosła i promieniowała" (19 czerwca 1983 r.).
Czcigodny Ojcze Generale, Drodzy Bracia Paulini!
W tę noc przekraczamy próg czasu. Wchodzimy w Jubileuszowy Rok 2000, a więc w przyszłość, tajemniczą, nieznaną. Na ten Nowy Rok składamy sobie życzenia. W tym momencie jeszcze raz pragnę podjąć myśl Ojca Świętego Jana Pawła II: "Życzę, by charyzmat Waszego Zakonu przedłużał się i wzrastał; byście wszyscy czuli się szczęśliwi i radośni w przeżywaniu swego powołania, aby - jak powiedział Ojciec Święty - dzięki każdemu z Was Jasna Góra rosła i promieniowała. (...) Wy, Drodzy Bracia, znajdujecie się jak gdyby na drodze tego promieniowania; ono przez Was przechodzi; ono się włącza w Waszą posługę, stanowi codzienną treść tej posługi, zarówno w życiu klauzurowym, zakonnym, jak też w życiu Waszym duszpasterskim" (19 czerwca 1983 r.).
Takie są również moje życzenia dla Was na ten najbliższy Rok Milenijny. O łaskę miłości, o dar Waszego promieniowania z Jasnej Góry modlę się i proszę Bożą Rodzicielkę, naszą Jasnogórską Panią. Amen.