W dniach 10-15 lipca br. odbyła się Pielgrzymka do Moskwy, która prowadziła z Doliny Miłosierdzia w Częstochowie przez Jasną Górę i sławne świątynie Wilna. Wiodła przez Ostrą Bramę - królestwo Matki Miłosierdzia, Pani Wschodu i Zachodu - oraz wileńskie sanktuarium Miłosierdzia Bożego: polski kościół Świętego Ducha, gdzie cześć ogromną odbiera obraz Miłosiernego Chrystusa, z podpisem Jezu, ufam Tobie!, pędzla Eugeniusza Kazimirowskiego, powstały w 1934 r. pod natchnieniem św. s. Faustyny. Miejsce to, nieustannie wypełnione rzeszą pielgrzymów z rozmaitych okolic i krajów, słynie wieloma łaskami.
Tętniąca życiem stolica Rosji wita przybyszów czystością, a także licznymi patrolami sił porządkowych. Jako pielgrzymi, zdążamy przede wszystkim do katedry pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Moskiewska świątynia - wzniesiona prawie 100 lat temu przez Polaków, po rewolucji zabrana wiernym, oszpecona przez brutalnie wbudowane wewnątrz kondygnacje i segmenty - w ciągu długich dziesięcioleci zmieniała użytkowników, mieszcząc różne warsztaty, urzędy i składowiska złomu.
W wyniku wytrwałych interwencji oddania budynku Kościołowi, została rekonsekrowana 12 grudnia 1999 r. przez legata Ojca Świętego Jana Pawła II - kard. Angelo Sodano. Obecnie starannie odnowiona promieniuje blaskiem autentycznej sakralności, nobliwym wyglądem i pięknem.
Prezbiterium wypełnia postać Chrystusa na krzyżu. Szeroko rozwarte ramiona znaku Bożej Męki, a także ręce Zbawiciela, wsparte na dwunastu konarach drzewa - które mogą też symbolizować dwunastu Apostołów - zdają się ogarniać miłością każdego człowieka. Podobnie jak na Golgocie, towarzyszy Ukrzyżowanemu usytuowana poniżej postać Matki Bożej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty.
Do szczególnego skupienia i modlitwy zapraszają dwie artystycznie wykonane, zaciszne kaplice: po lewej stronie (stojąc twarzą do głównego ołtarza) - kaplica Miłosierdzia Bożego, a jednocześnie Wieczystej Adoracji. Nieco dalej mieści się kaplica Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, patronki katedry. Po prawej stronie urządzono ołtarz z obrazami św. Józefa, Matki Bożej Wspomożenia Wiernych i św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Prawdziwie głębokim przeżyciem jest dla nas sprawowana w tej świątyni Eucharystia i uczestnictwo w niej wielu osób.
Modlimy się ponadto - jak zawsze - w kościele św. Ludwika, skąd pieszo, odmawiając Różaniec fatimski, podążamy ulicami Moskwy na plac Czerwony, by zawierzyć Rosję i wszystkie narody Niepokalanemu Sercu Maryi.
Na terenie zespołu świątyń Kremlowskiego Wzgórza bierzemy udział w nabożeństwie prawosławnym w Soborze Uspieńskim (Wniebowzięcia). W Soborze Zwiastowania modlimy się w dużej grupie wiernych rzymskokatolickich.
Pozytywne i bogate są nasze doznania. Jak zapowiedziała Fatimska Królowa, dawne ateistyczne państwo, Rosja, duchowo się odradza. Pracuje nad tym zarówno Kościół prawosławny, jak i katolicki. Działa kilkuosobowy Episkopat, liczne wspólnoty zakonne, świeckie i gorliwi duszpasterze. W Sankt Petersburgu katolickie Wyższe Seminarium Duchowne przygotowuje rodzimych kapłanów. Nowych katechetów kształci specjalne kolegium, w celu ewangelizacji katolików wielu narodowości.
Nadchodzi nowe. Prawdziwa doba Najświętszego Serca Maryi. Ludzie rozmaitych zawodów i stanów - inteligencja, kształtujące się mieszczaństwo, pracownicy fizyczni, a także najbiedniejsi - poszukują wiary i Boga. Z radością przyjmują chrzest i chętnie się modlą. Niezwykle kochają Panią z Fatimy, zwaną tutaj Matką Ogarniającą Płaszczem Rosję - Matkę Pokrow.
Niech będzie uwielbiony Bóg w Trójcy i w Miłosierdziu!