Przebywając w sierpniu br. na zastępstwie duszpasterskim w Niemczech, miałem okazję śledzić w prasie i w telewizji przebieg XV Światowego Spotkania Młodzieży w Rzymie z tamtej strony. Byłem zaskoczony szczupłością doniesień o tym wydarzeniu w niemieckich środkach przekazu.
Z Niemiec wybrało się do Rzymu ok. 10 tys. młodych katolików, którym przewodniczył biskup ds. młodzieży Franz-Josef Bode z Osnabruack. Telewizja Bawarska i ARD-1 towarzyszyły dwom grupom młodzieży od wyjazdu do zakończenia spotkania, rejestrując ich reakcje i przeżycia i ukazując je w półgodzinnym programie.
Pierwsze pytanie po przyjeździe do Rzymu brzmiało: "Czy przybywacie tu, aby spotkać się z Papieżem Janem Pawłem II, czy też z innych powodów?". Czterech młodych ludzi odpowiedziało, że ich celem jest spotkanie się z młodymi katolikami z całego świata, a nie z Papieżem. "Cóż może nam ten 80-letni starzec przekazać?" - powiedział jeden z nich. Niektórzy redaktorzy pytali: "A kto was zaprosił, czy nie Jan Paweł II? Przecież to on jest następcą Piotra i zwierzchnikiem Kościoła katolickiego". Jeden z komentatorów telewizyjnych dodał: "Nie ma się co dziwić naszej młodzieży. Jest ona wychowywana w atmosferze kontestacji wobec instytucji Kościoła, a o Papieżu nie słyszała od starszego pokolenia niczego dobrego".
Pierwszym zaskoczeniem 15 sierpnia br. były dla Niemców te olbrzymie tłumy rozentuzjazmowanej młodzieży z całego świata i atmosfera głębokiego przeżywania wiary w Chrystusa oraz radosnego dzielenia się nią z przypadkowo napotkanymi pielgrzymami. Jeszcze większym zaskoczeniem było powszechne, wprost dziecięce zaufanie do Ojca Świętego i jego ojcowskie odnoszenie się do młodych. Mimo stawiania młodzieży wielkich wymagań potrafił on ująć wszystkich swoją szczerością i bezpośredniością. Każde jego słowo, każdy gest świadczyły o tym, że czuje i rozumie ich problemy. Papież mówił o " laboratorium wiary", które stoi przed młodą generacją w Trzecim Tysiącleciu chrześcijaństwa. Swoim osobistym świadectwem wiary w Jezusa Chrystusa, do której dochodził przez całe swoje życie, podniósł niejednego na duchu.
Przewodniczący Związku Młodzieży Katolickiej w Niemczech Udo Theisen przyznał, że listy, dotyczące problemów celibatu kapłańskiego i święceń kapłańskich kobiet oraz innych postulatów, które przywiózł i wręczył Papieżowi, stały się w pewnej chwili mało ważne wobec centralnych prawd wiary, które entuzjastycznie przeżywa młodzież wraz z całym współczesnym Kościołem. Jeden z respondentów niemieckich przyznał, że katolicy w Niemczech przez ostatnie dziesiątki lat dali się wciągnąć w jałowe dyskusje krytykujące Kościół hierarchiczny, zwłaszcza Papieża, a zapomnieli o pogłębianiu swojej wiary i jej podstawowych prawd.
Tam, w Rzymie, młodzież niemiecka doświadczyła wielorakiego świadectwa wiary Polaków, Włochów, Hiszpanów oraz młodych z krajów, gdzie Kościół jeszcze dziś jest prześladowany, czego młodzież niemiecka w swoim kraju nie zaznała. Miliony młodych czuło w tych dniach wewnętrzną więź z Ojcem Świętym, wołając: "Myśmy przyszli do Piotra! Jesteś młody, jesteś jednym z nas!". "Bez tego człowieka nie wytrzymałbym tu, w tym upale" - mówił Fabian. Studentka włoska Angela odpierała zarzut kultu jednostki odnośnie do Ojca Świętego tak: "Papież to Pontifex, to ten, który buduje most, głosi prawdę o Bogu i o człowieku".
Na placu Tor Vergata jednemu z uczestników udało się dotrzeć do samego Ojca Świętego i rozmawiać z nim o swoich problemach. Papież wysłuchał go i na koniec przycisnął do swego serca. Działo się to na oczach wszystkich. Zagrzmiały oklaski, wybuchł entuzjazm jako wyraz radości i sympatii dla tego odważnego człowieka i dla Ojca Świętego. Każdy brał udział w tym osobistym spotkaniu tak, jakby to on był na miejscu tego chłopca.
Po sześciu dniach przeżyć w Rzymie te same osoby, które przedtem krytycznie wypowiadały się na temat Ojca Świętego, zostały porwane przez atmosferę tych niezapomnianych spotkań i podnosząc ręce, skandowały radośnie słowa: "Tyś jest Piotr!". Papież powiedział po niemiecku: "Zanieście nowy powiew wiary do Waszej Ojczyzny!".