Reklama

Bp Ignacy Jeż

Całe życie za Jezusem

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z biskupem seniorem koszalińsko-kołobrzeskim Ignacym Jeżem rozmawia Jerzy Walczak

Jerzy Walczak: - Czerwiec to miesiąc, w którym Ekscelencja świętuje ważne w życiu rocznice. W tym roku były to: 67. rocznica święceń kapłańskich, 44. uzyskania sakry biskupiej i 32. zostania pierwszym pasterzem w dziejach diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Zwieńczeniem jest 31 lipca, dzień św. Ignacego z Loyoli, w którym przypada 90. rocznica urodzin Księdza Biskupa. To piękny jubileusz drogi życiowej. Proszę powiedzieć, jaka była ta droga pielgrzymki za Jezusem...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Bp Ignacy Jeż: - Odmawiając Litanię do Serca Jezusowego, od najmłodszych lat słyszałem i sam to powtarzałem: „Uczyń serce moje według Serca Twego”. To jasne, że jest to problem łaski Bożej. Pan Jezus czyni nas podobnymi do swojego Serca, ale chodzi o to, aby Mu nie przeszkadzać. Należy samemu dążyć do tego, o czym mówią poszczególne wezwania, aby trafić do Serca Jezusowego. Serca, które jest gorejącym ogniskiem miłości, pełnym dobroci i miłości, źródłem życia i świętości.
Jako mały chłopiec wyrastałem w klimacie pierwszych piątków miesiąca. Wychowanie w domu i w kościele było naturalną drogą do naśladowania Chrystusa. Ucząc się w katowickim gimnazjum, należałem do Sodalicji Mariańskiej i do harcerstwa. To było prawdziwe siedem lat wzrastania duchowego. W ten sposób powoli rodziła się myśl o późniejszym powołaniu.

- Już w pierwszych latach stanu kapłańskiego spotkała Księdza Biskupa wielka tragedia - pobyt w obozie koncentracyjnym w Dachau.

- Najpierw po aresztowaniu w połowie sierpnia 1942 r. kilkutygodniowy pobyt w katowickim więzieniu Pojedyncza cela, kompletna samotność. Dużo czasu na rozmyślanie. Myślałem wówczas: a jeśli Pan Bóg chce, żebym Mu służył przez więzienie? Dlaczego nie? Nigdy nie wiadomo, czy ten pobyt w więzieniu nie przyniesie więcej dobra dla Kościoła niż praca kapłańska w parafii. Tylko jeden Bóg to wie.
Do obozu koncentracyjnego w Dachau przybyłem 7 października, w święto Matki Bożej Różańcowej. Otrzymałem numer obozowy 37196, wypisany na białej taśmie, i czerwony trójkąt z literą „P”, na określenie więźnia politycznego - Polaka. W Dachau spędziłem ponad dwa i pół roku - do kwietnia 1945 r. Ten straszny okres był dla mnie - w mojej życiowej drodze za Jezusem - okresem decydującym. Wszelkie hitlerowskie propozycje zrezygnowania z kapłaństwa, z polskości nasi polscy kapłani zdecydowanie odrzucali. Jak się weszło na tę drogę męczeństwa, to trzeba na tej drodze bez reszty trwać. Wszystko inne byłoby zdradą - tak uważałem w tej próbie wymagającej ogromnego hartu ducha i gorącej wiary. Pozostało na zawsze w mojej pamięci spotkanie biskupa Michała Kozala, który wyróżniał się swoim spokojem, swoim zrównoważeniem, swoją pogodą ducha. Takie świadectwo wiary jeszcze bardziej podnosiło na duchu takiego młodego kapłana jak ja i utwierdzało w trwaniu na tej drodze za Jezusem.

Reklama

- Dziesięć lat temu napisał Ksiądz Biskup swoje wspomnienia, zatytułowane „Błogosławcie Pana, światło i ciemności”...

- Są to słowa z psalmu Pieśń młodzieńców w piecu gorejącym, w którym po słowach: „Błogosławcie Pana, dnie i noce” w następnym wierszu jest zwrot: „błogosławcie Pana, światło i ciemności”. Tamten obozowy okres był rzeczywiście czasem panowania tych ciemności. Ale św. Paweł w Liście do Rzymian napisał: „... Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska”. I rzeczywiście, muszę powiedzieć, że obok tych strasznych przeżyć były też wspaniałe bohaterskie przeżycia wielu kapłanów. Człowiek, patrząc na te świadectwa, budował się wewnętrznie. Dla mnie był to szczególny czas formacji kapłańskiej, po którym wyszedłem oczyszczony z tego wszystkiego, co było tą ciemnością.

- Ksiądz Biskup jest też żyjącym świadkiem tego światła, jakim było działanie łaski Bożej w warunkach ciemności.

- Tak, rzeczywiście moje życie jest takim świadectwem. Najpierw w styczniu 1943 r. wybuchła epidemia tyfusu brzusznego. Ale potem wybuchł tyfus plamisty, przenoszony przez wszy. Było to pod koniec wojny, gdy do Dachau przywożono więźniów z innych obozów. Ludzie umierali jak muchy. Tak zginęło wielu polskich kapłanów. Ale mnie Pan Bóg zachował przy życiu. Chorowałem na obydwa rodzaje tyfusu i wyzdrowiałem. Tylko Bożej Opatrzności zawdzięczam to darowane życie.
Gdy zbliżały się ostatnie dni wojny, groziło nam zniszczenie obozu i wymordowanie nas wszystkich. Wtedy właśnie złożyliśmy śluby św. Józefowi, jako opiekunowi Kościoła, prosząc w modlitwie, aby nas ocalił i zachował dla Kościoła. Uwolnienie nas przez żołnierzy amerykańskich nastąpiło 29 kwietnia 1945 r., zaledwie kilka godzin przed zaplanowanym przez hitlerowców zniszczeniem obozu.

- Jaką rzeczywistość zastał 32-letni ks. Ignacy Jeż po powrocie na Górny Śląsk?

- To nie była ta sama Polska co przed 1939 r. Podstawowym zadaniem było ratować ludzi, prowadzić do zbawienia, a zarazem ocalić to, co narodowe, patriotyczne. Możliwe to było przede wszystkim przez obecność kapłana w szkole. Biskup śląski Stanisław Adamski ustanowił mnie atechetą w Katolickim Gimnazjum św. Jacka w Katowicach. Pełniłem także obowiązki prefekta internatu dla młodzieży męskiej. Podziwiałem bp. Adamskiego, że mimo szykan ze strony władz komunistycznych nigdy nie zrezygnował z katechizacji młodzieży. W 1950 r. przekształcił gimnazjum w niższe seminarium duchowne, co było niezwykle pożyteczne dla polskiego Kościoła. Z tą placówką byłem związany do 1960 r., pełniąc tam obowiązki rektora. Na tej funkcji zastała mnie nominacja biskupia.

- Proszę przybliżyć Czytelnikom 12-letni okres posługi Księdza Biskupa w gorzowskiej administracji apostolskiej...

- Dla mnie był to okres wspaniałej szkoły. Można ją scharakteryzować następująco: świątobliwy bp Wilhelm Pluta, mądry bp Jerzy Stroba i ten bardziej sercem kierujący się bp Ignacy Jeż. Patrząc dzisiaj z perspektywy czasu na tę biskupią trójkę, można stwierdzić, iż była to naprawdę wyjątkowa szkoła. Wspominając te bardzo pracowite 12 lat, należy pamiętać, jak trudne były warunki. Gorzowska administracja obejmowała wówczas 1/7 obszaru naszego kraju. Była największą diecezją nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie. Na tych terenach musieliśmy często tworzyć struktury Kościoła od podstaw, tak jak na terenach misyjnych.

- Ksiądz Biskup jest pierwszym pasterzem w dziejach diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, którą w pamiętny dzień 28 czerwca 1972 r. Ojciec Święty Paweł VI erygował historyczną bullą „Episcoporum Poloniae coteus”.

- Nowa diecezja obejmowała teren blisko 20 tys. km2. Na jej terenach mieszkała ludność napływowa, dla której Kościół stanowił oparcie, a wiara była jedyną nicią łączącą z rodzinnymi stronami. Im większa była walka komunistycznych władz z Kościołem, tym silniejsze było poparcie ludzi dla Kościoła, który dla wielu stanowił jedną z najważniejszych wartości. Wroga dla Kościoła marksistowska ideologia zakładała, że Kościół nie będzie się już rozwijał, lecz powoli obumierał. Ale właśnie Chrystusowy Kościół zawsze był, zawsze jest i zawsze przetrzyma wszystko! Świadectwem tego jest także diecezja koszalińsko-kołobrzeska, której patronują św. Wojciech i św. Maksymilian Maria Kolbe. Moje pasterzowanie trwało tam dwa dziesięciolecia.

- Szczególną troską Księdza Biskupa było przywrócenie kultu Bożego na Górze Chełmskiej.

- W średniowiecznej Europie ta święta góra pod Koszalinem była znanym miejscem pielgrzymkowym. Zostało ono całkowicie zniszczone w latach reformacji. Po powstaniu diecezji podjąłem starania o odzyskanie dla Kościoła tego miejsca i przywrócenia tam kultu Bożego. Przez wiele lat władze komunistyczne były temu przeciwne. Dopiero w listopadzie 1990 r. decyzją ówczesnych władz koszalińskich, szczyt Góry Chełmskiej został przekazany Szensztackiemu Instytutowi Sióstr Maryi. Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski od wielu lat jestem protektorem Ruchu Szensztackiego w Polsce. Założyciela Ruchu - o. Józefa Kentenicha poznałem osobiście w Dachau, kiedy potajemnie głosił rekolekcje dla polskich księży.
1 czerwca 1991 r. na Górę Chełmską przybył Ojciec Święty Jan Paweł II i dokonał uroczystego poświęcenia sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Ta święta góra czekała na ten dzień przez cztery wieki.

- Ksiądz Biskup jest kawalerem „Orderu Uśmiechu”. Na twarzy Księdza Biskupa zawsze widnieje uśmiech. Ta pogoda ducha jest zapewne szczerym świadectwem dziękczynienia za dar łask Bożej Opatrzności.

- Panu Bogu trzeba każdego dnia dziękować za dar życia, dar zdrowia oraz za dar służby Jemu i człowiekowi na tej drodze za Jezusem.

- Dziękuję za rozmowę.

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Historia według Kossaka

2024-03-28 10:54

[ TEMATY ]

Materiał sponsorowany

fot. Armando Alvarado

Mało która postać historyczna odcisnęła tak mocno swój ślad w dziejach świata, i tak bardzo wpływa na wyobraźnię współczesnych ludzi, jak Napoleon. Pisano o nim książki, wiersze, kręcono filmy, ale bodaj żadne z tych dzieł nie jest tak wymowne jak obraz Wojciecha Kossaka poświęcone temu geniuszowi wojny.

Mowa, oczywiście, o powstałym w 1900 r. dziele „Bitwa pod piramidami”. Obraz mimo upływu lat nadal wywiera ogromne wrażenie na widzach, pobudzając nie tylko ich „estetyczne synapsy”, ale i zmuszając do głębszej refleksji nad dziejami okresu, który został przedstawiony na płótnie i tego, jak wpłynął Napoleon na ukształtowanie się świata. Malowidło Kossaka intryguje nie tylko widzów, ale i ekspertów, od dawna jest obiektem wnikliwych analiz wielu badaczy. Bank Pekao S.A. zaprasza do obejrzenia krótkiego filmu pt. „Okiem liryka”, który przybliża fascynującą historię tego monumentalnego płótna.

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. Co roku we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Poświęca się wówczas krzyżmo oraz oleje chorych i katechumenów. Przez cały rok służą one przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych, oraz konsekracji kościołów i ołtarzy. Namaszczenie krzyżem świętym oznacza przyjęcie daru Ducha Świętego.. Krzyżmo (inaczej chryzma, od gr. chrio, czyli namaszczać, chrisis, czyli namaszczenie) to jasny olej z oliwek, który jest zmieszany z ciemnym balsamem.

CZYTAJ DALEJ

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję