Reklama

Wybrali inne życie

Niedziela Ogólnopolska 14/2008, str. 40-41

Zygmunt Chodzko-Zajko

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Stał na drabinie w mojej łazience i pokrywał zalany sufit białą farbą. Pięć razy, bo kiedy raz, drugi i następny wyschło, pokazywały się ciemne zatoki, trudne do usunięcia. Zygmunt Chodźko-Zajko postanowił sam zamalować sufit, bo szkoda powstała w czasie generalnego remontu jego mieszkania, a nie mógł znaleźć fachowca. Robił wrażenie dżentelmena w średnim wieku. Ponoć przyjechał na stałe z żoną Elżbietą z Londynu.
Sąsiad z konieczności na krótko u mnie zagościł. W pewnym momencie, kiedy tak wisiał na drabinie, zapytałam, jak to należy tłumaczyć - do Anglii raczej Polacy wyjeżdżają „za chlebem”, a oni wykonali odwrotny ruch.
- W tym wyspiarskim kraju nie da się żyć - zaczął Zygmunt. - Liczy się tam przede wszystkim wysokość konta, rodzice stosują zasady wychowania bezstresowego, toteż wyrasta pokolenie mało ambitne, materialnie nastawione do świata. Sfera duchowa nikogo nie interesuje. A my odczuwamy potrzebę działań społeczno-charytatywnych.
Uzupełnieniem tej opinii była informacja naszego korespondenta z Londynu, że nawet dzieci poniżej ośmiu lat sięgają tam bezkarnie po alkohol.

Bohaterscy przodkowie

Znajomość nasza pomału zaczęła się zacieśniać. Zostałam zaproszona przez nowych sąsiadów na uroczystą herbatę (to typowy angielski napój), związaną z 49. rocznicą urodzin pana domu. Jego małżonka (43 lata), wyglądająca jak leśna rusałka, przyciąga nie tylko urodą, ale pogodnymi, uśmiechniętymi oczami, które przemawiają za jej przyjacielskim stosunkiem do ludzi. Szczególnie do dzieci. - Pan Bóg nie obdarzył nas potomstwem, ale podpowiedział, by nadmiar miłości przekazać najmłodszym, którzy są tego uczucia spragnieni.
Skąd wzięła się ich przemożna potrzeba spieszenia z pomocą? Posłuchajmy zwierzeń Zygmunta, który z dumą opowiada o swoich protoplastach. - Mój dziadek mieszkał i kształcił się we Lwowie. Ukochał Wojsko Polskie. Jako dowódca w stopniu pułkownika w 1939 r. bronił tego miasta przed nawałą sowiecką. Został wzięty do niewoli i rozstrzelany w Starobielsku. Reszta rodziny uciekła na Wschód, gdzie syn dziadka, a mój ojciec wstąpił do armii gen. Andresa. Po długiej tułaczce znalazł się w Szkocji, a następnie w Londynie, gdzie dołączył do matki i siostry. Tam poznał uroczą Polkę, która przyjechała tu po przymusowym pobycie w Kazachstanie. Wkrótce pobrali się i mieli pięciu dorodnych synów.
Jednym z nich jest właśnie Zygmunt. Wybrał z żoną Polskę jako swój kraj zamieszkania. Trzech jego braci pozostało w Londynie, jeden osiedlił się w Ameryce.
Życiorysy moich bohaterów krzyżują się. Matka Eli, z zawodu pielęgniarka, zajmowała się głównie małymi podopiecznymi, dbała o ich edukację i znajomość polskiej literatury. Tata, jako kadet, zaciągnął się do Wojska Polskiego. Ale spotkał go podobny los jak ojca Zygmunta. Kilka lat spędził wśród stepów kazachskich, by wreszcie przez Persję, Palestynę i Włochy dotrzeć do Anglii. Tu spotkał damę swego serca, którą wkrótce poślubił. Mieli pięcioro dzieci.
Zaiste różne były drogi naszych rodaków do niepodległości. Najważniejsze, że wszyscy pozostali Polakami. Z czworga rodzeństwa Eli dwóch braci mieszka w Warszawie, dwie siostry w Londynie. A więc oboje moi bohaterowie pochodzą z polskich związków, z wielodzietnych rodzin, które kultywują, niezależnie od miejsca zamieszkania, miłość do starej ojczyzny.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Garstka wspomnień

Gdzie się poznali? Jak to zwykle bywa, młodzież lgnie do siebie. Polonijne nastolatki skupiały się wokół świątyni pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w londyńskiej parafii Ealing. Duszą tych spotkań i pomysłodawcą wielu poczynań był polski ksiądz śp. Włodzimierz Okoński MIC (jego rodzona siostra Maria była bliską współpracowniczką kard. Stefana Wyszyńskiego). Tamtejsi księża zorganizowali m.in. zespoły folklorystyczne, do których zaprosili dziewczęta i chłopców. Oczywiście, wśród nich znaleźli się Ela i Zygmunt. Wtedy między nimi coś zaiskrzyło.
- O nie! - zaprzecza moja rozmówczyni. - Mój przyszły mąż zabiegał o mnie 13 lat. Ale wreszcie przeważyły jego zalety - był rozmodlony, a przy tym pięknie śpiewał i grał na gitarze. Dodajmy, że Ela pochodzi z bardzo pobożnej rodziny.
Zygmunt wybrał się na pierwszą w życiu pielgrzymkę do Polski 24 lata temu. Od tego czasu ani jednej nie opuścił. Jakie wrażenie zrobiła na nim ta pierwsza piesza wędrówka do Częstochowy?
- Tysiące młodzieży, uśmiechniętej, rozśpiewanej przy dźwiękach gitary, umiejętnie łączyło zmęczenie z radością chrześcijańskiego przeżywania. To nic, że czasem spało się w warunkach skromnych. Najważniejsze, że była więź, która gromadziła wszystkich wokół Boga.
I gromadzi nadal.

Reklama

Na horyzoncie pojawił się Grudziądz...

...a właściwie p. Elżbieta Marzec, kierowniczka przykościelnej świetlicy „Okruszek” w tym pomorskim miasteczku. Osoba niezwykle oddana dzieciom z biednych rodzin, mających ojców alkoholików, z rodzin patologicznych, z rozbitych małżeństw. Pomocną rękę podał jej młody, pełen różnych pomysłów ks. Wacław Pokrzywnicki MIC. Plany mieli przebogate. Główne zadanie, jakie sobie postawili, to wyrwać dzieciaki z życiowego błota, przybliżyć im lepszy świat, zachęcić do nauki, sportu i czytania. Wiadomo, trzeba było zainwestować w podopiecznych wiele wysiłku. Przede wszystkim okazać im miłość - uczucie, które nic nie kosztuje, a tak potrzebne jest tym najmłodszym i nieco starszym. Postępowali dyskretnie, nawiązywali kontakty z rodzicami, często bezradnymi wobec trudności wychowawczych. Myśleli o koloniach, zimowiskach, głównie o zajęciach pozalekcyjnych. Na to wszystko poza dobrymi chęciami potrzebne były pieniądze. I wówczas o pomoc poprosili Zygmunta i Elę - młodą przedszkolankę, zarazem prezeskę Rady Ekonomiczno-Administracyjnej przy londyńskiej parafii. Dwa razy w roku po zakończonej Mszy św. Ela zwracała się do wiernych z prośbą o wsparcie finansowe grudziądzkiej świetlicy. A ponieważ młoda kobieta odznacza się dużą charyzmą i ma dar przekonywania, podobnie zresztą jak jej mąż, do „Okruszka” płynęły nie tylko pieniądze na konto, ale też nowe kurtki z małymi usterkami, koszulki z nadrukami, obuwie, a nawet kilkanaście komputerów. Nadwyżkę darów kierowano do innych świetlic w Polsce.

Reklama

Zauroczony Podhalem

Kilka lat temu jeden z księży marianów namówił Zygmunta na zwiedzenie Podhala. - Ten malowniczy widok rozmarzył mnie - opowiada. - Nie myśląc o tym, zacząłem śpiewać hymny pochwalne na cześć monumentalnych gór, dziękując Bogu, że ściągnął mnie w to cudowne miejsce. Powziąłem wówczas decyzję, że nasze dzieciaki z Grudziądza muszą zwiedzić, zresztą już nie po raz pierwszy, najpiękniejsze rejony Polski.
I stało się! W czasie ferii zimowych dwoma autokarami zawieźli swoich podopiecznych do Górzna k. Brodnicy. To malowniczy rejon między Pojezierzem Iławskim a Wysoczyną Dobrzyńską. Górzysty, pełen jezior, zabytków. W samej Brodnicy dzieci fotografowały się pod XIV-wiecznym ratuszem gotyckim, oglądały ruiny zamku ze śladami dawnej fosy i wysoką wieżę obronną. Uczestniczyli, oczywiście, w Mszach św. sprawowanych w miejscowym kościele i w codziennym Różańcu. A mieszkali w skromnym pensjonacie, gdzie w ramach „szkoły życia” pomagali przyrządzać posiłki, sprzątać, a poza tym spędzali czas na powietrzu - zima była łaskawa i posypała śniegiem. Po powrocie do domu opowiadali o udanych feriach zimowych, w czasie których zwiedzili też Olsztyn, Toruń i Bydgoszcz.
Zaangażowani małżonkowie myślą już o zorganizowaniu atrakcyjnych letnich wakacji i szukają sposobów na uzyskanie funduszy. Ale...

To nie wszystko

Los chciał, że ks. Wacław Pokrzywnicki MIC został skierowany do pracy duszpasterskiej w Warszawie, do praskiego kościoła pw. Matki Bożej z Lourdes. W stolicy spotkał się z londyńskimi przyjaciółmi Elą i Zygmuntem. Doszli do wniosku, że na Pradze - w dzielnicy zaniedbanej pod względem moralno-wychowawczym - często brakuje takich rodzin, gdzie dzieci uczą się miłości, przyjaźni, pomocy innym, dlatego wałęsają się po ciemnych ulicach, sterczą pod budkami z piwem i zaczepiają przechodniów. I to stało się następnym wyzwaniem dla wyspiarzy i nowo przybyłego duchownego. Postanowili, zgodnie z ich wielką pasją, rzucić przysłowiową rękawicę tym anomaliom. Początek zrobiono. Zygmunt prowadzi dziecięcy chór przykościelny, razem zajęli się gromadzeniem funduszy na adaptację pomieszczeń, które mają pełnić rolę świetlicy, gdzie powołane zostaną kluby zainteresowań. Tym przedsięwzięciom pilotuje ks. Wacław, który jest też katechetą w jednej z praskich szkół. Czy się powiedzie? Duchowny twierdzi, że mają doświadczenie z Grudziądza i że w trójkę, z pomocą innych wolontariuszy, postarają się krok po kroku zmieniać model egzystencji tutejszej młodzieży.
Oby im się udało! Małżonkowie każdą wolną chwilę przeznaczają na pomoc potrzebującym. Ela uczy języka angielskiego przedszkolne dzieci w szkole brytyjskiej, Zygmunt pożegnał się ze stanowiskiem kapitana statku (pływał po niemal wszystkich morzach i oceanach). Jest lektorem angielskiego i tłumaczy „na żywo”. Teraz rozpoczęli drugi rozdział w swoim życiu - bardzo intensywny, bo ich głównym celem jest zaszczepienie w młodych ludziach ducha patriotyczno-religijnego i co ważne - sportowego.
- Od czasu do czasu muszę oderwać się od przyspieszonego tempa życia i dlatego jeżdżę na rekolekcje ignacjańskie - zwierza się Ela. - Ostatnie przeżyłam w Kaliszu. Chciałam się wyciszyć, zrelaksować, przez osiem dni żyć w całkowitym milczeniu. I medytować. Wracam do pracy z nowym zapasem sił i energią. Jedno jest pewne - na najbliższą pielgrzymkę Zygmunt wyruszy z dziećmi ze świetlicy.

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nowi kanonicy

2024-03-28 12:00

[ TEMATY ]

Zielona Góra

Karol Porwich/Niedziela

Podczas Mszy Krzyżma bp Tadeusz Lityński wręczył nominacje i odznaczenia kapłanom diecezji. Życzenia otrzymali również księża, którzy obchodzą w tym roku jubileusze kapłańskie.

Pełna lista nominacji, odznaczeń i jubilatów.

CZYTAJ DALEJ

Franciszek podczas Mszy Krzyżma do kapłanów: musimy być wolni od surowości i oskarżeń, od egoizmu i ambicji!

2024-03-28 10:38

[ TEMATY ]

papież Franciszek

PAP/EPA/GIUSEPPE LAMI

Do postrzegania życia i powołania w perspektywie całej przeszłości i przyszłości oraz odkrycia na nowo potrzeby adoracji i bezinteresownej, spokojnej i przedłużonej modlitwy serca - zachęcił Franciszek w Wielki Czwartek podczas Mszy Krzyżma w watykańskiej Bazylice św. Piotra. Papież wskazał na potrzebę skruchy, która jest nie tyle owocem naszej sprawności, lecz łaską i jako taka musi być wyproszona na modlitwie.

MSZA KRZYŻMA
HOMILIA OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA

CZYTAJ DALEJ

„Bądź wieczną lampką” - od 20 lat jasnogórskie bractwo szerzy kult Eucharystii

2024-03-28 16:57

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Bractwo Eucharystyczne

Karol Porwich/Niedziela

Od 20 lat, jak św. Jan Ewangelista, głoszą w swojej codzienności, że Chrystus jest „światłością świata, a kto za Nim idzie, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia”. To Jasnogórskie Bractwo Eucharystyczne, w którego misji jest szerzenie miłości do Jezusa w Eucharystii.

- Adorujmy Chrystusa, oddajmy Mu cześć, prośmy o powołania kapłańskie, o świętość kapłanów - zachęcają członkowie Jasnogórskiego Bractwa Eucharystycznego. - Adoracja jest potrzebna wierzącym, także kapłanom, jak tlen do życia - przekonują. Co miesiąc, w pierwszy czwartek, członkowie bractwa gromadzą się na Jasnej Górze na Mszy św., a następnie na adoracji Najświętszego Sakramentu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję