Dobrą tradycją w wielu szkołach podstawowych i średnich stały się szkolne rekolekcje wielkopostne czy adwentowe. Pomimo różnych sposobów ich prowadzenia, główny cel pozostaje ten sam. Jest nim duchowe przygotowanie dzieci i młodzieży do godnego przeżywania Świąt, a także zachęta do przestrzegania zasad moralnych, którymi w życiu powinien kierować się każdy chrześcijanin. Niestety, coraz bardziej powszechne staje się dzisiaj narzekanie na niewłaściwe postępowanie młodego pokolenia. Często celem życia młodych stają się wzorce ukazywane w filmach sensacyjnych, gdzie wszechobecna jest przemoc, pogoń za pieniędzmi i władza, a także zupełny brak zasad moralnych. Młody człowiek spędzając po kilka godzin dziennie przed telewizorem i oglądając drastyczne, brutalne sceny, staje się mniej wrażliwy na dobro i piękno. Natomiast trzydniowe rekolekcje stanowią dla niego pewnego rodzaju oderwanie od szarej, codziennej rzeczywistości i pozwalają skoncentrować się na poszukiwaniu sensu życia. Autentyczny udział w rekolekcjach staje się dla wielu młodych osób źródłem głębokich przeżyć duchowych prowadzących często do nawrócenia i zmiany grzesznego sposobu myślenia, a także postępowania. Dlatego rodzicom, nauczycielom i katechetom powinno zależeć na tym, aby społeczność szkolna wyniosła jak najwięcej korzyści z tych duchowych ćwiczeń.

Obecnie wiele szkół docenia znaczenie rekolekcji dla społeczności uczniowskiej i nauczycielskiej, a także podchodzi dość odpowiedzialnie do działań związanych z ich organizowaniem. Dyrekcja, nauczyciele i wychowawcy szkół, w których uczy się młodzież katolicka, uczestniczą w różnym stopniu w rekolekcjach. Znaczna grupa nauczycieli pomaga katechetom w opiece nad dziećmi i młodzieżą. Również czuwają oni nad porządkiem i bezpieczeństwem uczniów podczas drogi ze szkoły do kościoła. W takich szkołach nie ma poważnych problemów związanych z udziałem młodzieży w praktykach religijnych. Doświadczeni pedagodzy wiedzą, że oni sami mają być pierwszym i najważniejszym wzorem do naśladowania dla swoich wychowanków. Przecież młode pokolenie poszukuje autorytetów i najczęściej w oparciu o nie buduje własny system wartości. Rekolekcje szkolne są niewątpliwie dobrym sprawdzianem wzajemnego zrozumienia i współdziałania między osobami odpowiedzialnymi za wychowanie młodzieży i dzieci.

Mając na uwadze liczne dobrodziejstwa płynące z pełnego uczestnictwa w rekolekcjach należy postawić trudne i może kłopotliwe pytanie - dlaczego w niektórych szkołach oprócz katechetów, tak mało osób jest zainteresowanych udziałem w nich uczniów. Wynikiem tej bierności są fakty, z których wynika, że wielu nauczycieli pozostaje w tym czasie w szkole lub w domu, wykorzystując dni wolne od nauki do robienia przedświątecznych porządków. Natomiast znaczna część młodzieży biorąc przykład ze swoich pedagogów również nie uczestniczy w rekolekcjach. Nie ulega wątpliwości, iż takie postępowanie jest niezgodne z etyką nauczyciela, a także nie ma nic wspólnego z poczuciem dobrze rozumianej odpowiedzialności za bezpieczeństwo uczniów, którzy biorąc udział w rekolekcjach są na zajęciach poza szkołą i mają prawo do opieki. Przecież dni rekolekcji stanowią dla nauczycieli normalny okres pracy pedagogicznej i wychowawczej z młodzieżą, a nie są czasem płatnego urlopu bez żadnych zobowiązań. Nie można przecież całą odpowiedzialnością za przygotowanie i przeprowadzenie rekolekcji obarczać jednego czy dwóch katechetów, gdyż bez pomocy nauczycieli nie będą oni w stanie poradzić sobie z grupą liczącą nieraz kilkuset uczniów.

Konieczna zatem staje się wzajemna współpraca, zrozumienie i pomoc w trudnym dziele wychowania dzieci i młodzieży. Rekolekcje adwentowe są jednym z wielu sposobów duchowego formowania uczniów przez ukazywanie im trwałych i niezmiennych zasad moralnych będących podstawą życia każdej zdrowej etycznie społeczności ludzkiej. Przecież od młodego pokolenia będzie zależeć przyszłość Ojczyzny i Kościoła. Dlatego też troska o jego wychowanie jest wspólnym i najważniejszym obowiązkiem rodziny, szkoły i Kościoła.