- W ostatnim dniu tego wieku stajemy w wybranym przez Boga miejscu, aby w Roku Świętym Jubileuszowym konsekrować i oddać na służbę Bogu i ludziom świątynię pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników - powiedział 31 grudnia ks. prałat Krzysztof Jackowski. Tego dnia, podczas Mszy św. bp Kazimierz Romaniuk poświęcił już ósmy w 2000 r. kościół w diecezji warszawsko-praskiej.

Historia budowy kościoła rozpoczęła się w roku 1985, gdy Warszawa nie była jeszcze podzielona na dwie diecezje. Bp Kazimierz Romaniuk był wówczas biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i zajmował się sprawami personalnymi. To on właśnie powierzył kapłanowi z 14-letnim stażem, ks. Krzysztofowi Jackowskiemu, budowę nowego kościoła na Pradze.

Na początku ks. Krzysztof został wikariuszem w parafii Nawrócenia św. Pawła przy ul. Kobielskiej. Podczas ogłoszeń parafialnych i na katechezach mówił o budowie kościoła - zapraszał chętnych do włączenia się w to dzieło. Udało mu się dotrzeć do wielu życzliwych osób.

Jednocześnie rozpoczął wędrówkę po urzędach, by uzyskać pozwolenie na budowę kościoła. Był rok 1985. Ks. Jackowski rano oblegał biura, a wieczorem chodził od drzwi do drzwi mieszkańców Grochowa, żeby osobiście zaprosić ich na majówkę przy starej kapliczce, pochodzącej z 1829 r. Na pierwsze nabożeństwo nie przyszło zbyt wiele osób, lecz już na następne majówki i coniedzielne Msze św. zbierało się ich coraz więcej. Pierwszą Eucharystię św. ks. Krzysztof Jackowski odprawił 3 maja 1986 roku.

Na pożyczonym, drewnianym stole, pod gołym niebem Msze św. odprawiano przez 17 miesięcy bez względu na pogodę i porę roku. Podczas uroczystości Wielkanocnych w udzielaniu Komunii Świętej pomagali klerycy. Wspólnie przeżyte wydarzenia zbliżyły ludzi. Budowa kościoła stała się ich sprawą. - Msze św. odprawiane na ulicy były w tamtych czasach sposobem walki o kościół - wspomina ks. Jackowski - Takie ośrodki, gdzie sprawowano Eucharystię pod gołym niebem były trzy: na Bielanach, na Kabatach i u nas na Grochowie.

Wspólny wysiłek i poświęcenie kapłanów oraz parafian przyniosły rezultaty. Najpierw przy al. Stanów Zjednoczonych stanęła tymczasowa kaplica, którą wybudowano w trzy i pół miesiąca. - To była wtedy najpiękniejsza kaplica w Warszawie - z dumą opowiada ks. Jackowski - Bp Bronisław Dąbrowski, ówczesny sekretarz Episkopatu, poświęcił ją 28 października 1987 roku. Kaplica ma 4 sale katechetyczne, pokoiki dla księży, pomieszczenia na kancelarię, zakrystię, kuchnię i zaplecze. Dachem pokryto 250 metrów kwadratowych, co dało wiernym schronienie przed wiatrem, deszczem i mrozem. Na Msze św. przychodziło tu 3,5 do 4 tys. osób spośród 15 tys. mieszkańców parafii, którą erygowano 15 marca 1988 roku.

Pierwsze wykopy pod fundamenty kościoła zrobiono w 1989 r. Budowa trwa do dziś, nawet po uroczystej konsekracji świątyni. Cała bryła kościoła to dwa złączone trapezy. Jeden z nich kryje w sobie świątynię, drugi - część katechetyczną i dolny kościół. Nad głównym ołtarzem strop wznosi się na 24 metry, by łagodnie opadać ku drzwiom wyjściowym, gdzie dotyka ściany na wysokości dziewięciu i pół metra. Na ścianie prezbiterium znajduje się niezwykły krzyż - Chrystus jest jeszcze dzieckiem podtrzymywanym przez Matkę, lecz jego rozpostarte ramiona zapowiadają mękę krzyżową, po której Maryja jeszcze raz weźmie Syna w ramiona. Ta rzeźba to zapowiedź Piety.

Kościół ma powierzchnię 600 metrów kwadratowych i może pomieścić około tysiąca ośmiuset wiernych. Z zewnątrz wygląda na ogromną świątynię, lecz połowa budowli to część katechetyczna: 9 sal i dolny kościół - wiele miesięcy upłynie zanim będą one ukończone. W głównym kościele brakuje jeszcze ławek i witraży.

Każda wspólnota ma swój charakter, coś, co odróżnia ją od innych społeczności. Ludzi z parafii Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników łączy budowa kościoła. W zamian za ich pomoc księża starają się stworzyć ciepłą i serdeczną atmosferę podczas liturgii. Owocuje to również duchowym zaangażowaniem świeckich - przy kościele istnieje wiele wspólnot i grup modlitewnych, m.in.: oaza, Odnowa w Duchu Świętym, Droga Neokatechumenalna, kółka różańcowe, Koło Synodalne, Służba Porządkowa "Totus Tuus", bielanki i ministranci. Co tydzień odbywają się konserwatoria dla studentów, którzy wydają w parafii własny biuletyn: Myśli. Na jego łamach zamieszczają sprawozdania ze spotkaniowych dyskusji. W prowadzeniu tych wszystkich grup wspiera księdza proboszcza trzech wikariuszy. - To orły - z uśmiechem mówi ks. Jackowski - niezwykle pracowici i sympatyczni.

W prace na budowie parafianie włączyli się od początku. - To zgrana społeczność - mówi ksiądz proboszcz - Nie są zamożni, w większości to renciści, ale gdy prosiłem o pomoc, np. w sobotę przy konkretnej pracy, to nawet teraz, w grudniu, przychodziło 50-70 osób. Pod koniec roku śpieszono się, by zdążyć przed trzecim tysiącleciem. Parafianie chcieli uczcić Rok Jubileuszowy konsekracją nowej świątyni. Wybrano dzień 31 grudnia, uroczystość Świętej Rodziny. - To nie jest przypadek. Kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników, a męczennicy, tak jak zwykli ludzie, wychowują się w rodzinie. To tam otrzymują podstawy swojej wiary - powiedział ks. Jackowski.

Na Mszę św. konsekracyjną zostali zaproszeni wszyscy, którzy w jakiś sposób przyczynili się do powstania kościoła oraz znajomi i przyjaciele księdza proboszcza. Lista gości, których witał ks. Jackowski była niezwykle długa. Znaleźli się na niej m.in.: kanclerze obu Kurii, ks. prałat Grzegorz Kalwarczyk oraz ks. prałat Romuald Kamiński, rektorzy obu warszawskich Seminariów Duchownych, ks. prałat dr hab. Krzysztof Pawlina i ks. dr. Wacław Madej, prorektor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, ks. prof. Waldemar Chrostowski, dziekan grochowski, ks. prałat Zygmunt Uczciwek, przedstawiciele władz samorządowych, sybiracy, harcerze, przedstawiciele Ochotniczej Straży Pożarnej woj. mazowieckiego (ks. Krzysztof Jackowski jest ich kapelanem), dwie orkiestry strażackie oraz poczty sztandarowe.

Poświęcenia świątyni dokonał bp Kazimierz Romaniuk. On też celebrował Mszę św. w intencji wszystkich, którzy brali udział w jej budowie. W homilii zwrócił uwagę zebranym na to, że są szczególnie zobowiązani, poprzez wezwanie kościoła i parafii, do modlitwy do świętych męczenników. - Prócz tych wyniesionych na ołtarze zechciejmy mieć również na uwadze rzesze męczenników nikomu nie znanych - mówił Ksiądz Biskup. - Mają oni święte prawo do naszej pamięci, o kultywowaniu której przypomniał nam Ojciec Święty podczas wizyty w diecezji warszawsko-praskiej.

- To jedyna taka uroczystość w historii parafii - mówił wzruszony ks. prałat Jackowski. - Błogosławieni męczennicy wołają do naszych serc: uwierzcie, że Bóg jest miłością, uwierzcie na dobre i na złe. Obudźcie w sobie nadzieję, niech ta nadzieja wyda w was owoc wierności Panu we wszelkiej próbie. Tak uczył nas Ojciec Święty, gdy w Warszawie beatyfikował 108 męczenników XX - niespokojnego wieku. Niosąc modlitwę do Boga, za pośrednictwem Matki Bożej Królowej, myślą i uczuciem wdzięczności ogarniamy świętych i błogosławionych, a także niezliczoną rzeszę rodaków, którzy na ołtarzu Boga i ojczyzny we wszystkich zakątkach świata składali świadectwo miłości Boga i ojczyzny swoją poniewierką, cierpieniem, ofiarą życia.