Akt ten poprzedziła Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem Ojca diecezji, sprawowana w cmolaskim sanktuarium Przemienienia Pańskiego. Na początku nabożeństwa ks. prał. Stanisław Słowik, dyrektor Caritas Diecezji Rzeszowskiej, odczytał błogosławieństwo Ojca Świętego Benedykta XVI, w którym czytamy m.in.: „(...) udzielam całym sercem błogosławieństwa Dobroczyńcom, Parafianom, Pensjonariuszom i Pracownikom Domu Pomocy Społecznej Caritas Diecezji Rzeszowskiej im. ks. Wojciecha Borowiusza w Cmolasie (...). Wyrażam radość, że parafia podjęła tak wspaniałe dzieło miłosierdzia (...)”.
W homilii bp K. Górny nawiązał do odczytanych słów Ewangelii: „Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Kaznodzieja podkreślił, że Jezus Przemieniony i Miłosierny w sposób doskonały utożsamiał się ze wszystkimi, którzy potrzebują pomocy, m.in. osobami chorymi, niepełnosprawnymi, starszymi. Dla chrześcijan czynienie dobra przez niesienie pomocy innym to droga do spotkania z Jezusem, droga do Królestwa Bożego.
W Cmolasie dokonuje się to m.in. poprzez Dom Pomocy Społecznej. Ksiądz Biskup wspomniał postać ks. Borowiusza i wyraził radość z prężnego rozwoju dzieła, którego ks. Borowiusz był założycielem. Wskazał na zaangażowanie wielu osób i instytucji jako odpowiedź na słowa Chrystusa: „Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; (...) byłem chory, a odwiedziliście Mnie” (Mt 25, 35-36).
Jak to się stało, że fundacja dobroczynna najsłynniejszego z cmolaskich rodaków doczekała się kontynuacji. Jeszcze do 1950 r. ludzie znajdujący się w potrzebie mieszkali w historycznym, drewnianym „Domu dla ubogich”, ale w 1962 r. go rozebrano. Przełomowa była decyzja ks. K. Szkaradka i cmolaskiej rady parafialnej, by wyremontować starą plebanię i przeznaczyć ją dla osób znajdujących się w potrzebie. Prace remontowe prowadzono w latach 1992-94, a 14 czerwca 1994 r. bp K. Górny powołał do istnienia „Dom dla ubogich” Caritas Diecezji Rzeszowskiej - z piętnastoma 1- i 2-osobowymi pokojami, 6 łazienkami, jadalnią i pralnią. Pierwsi mieszkańcy przybyli do „Domu...” w sierpniu, ostatecznie zamieszkało w nim 25 osób.
Kolejną znaczącą datą był 28 lutego 1996 r., gdy „Dom dla ubogich” przekształcono w Dom Pomocy Społecznej realizujący takie same zadania jak podobne jednostki państwowe. W 1998 r. w wyremontowanym dawnym spichlerzu urządzono budynek rehabilitacyjny, a w 2000 r,. po prawie 3-letniej budowie, ukończono budynek terapii zajęciowej. W sierpniu 2001 r. zdecydowano, by budynek ten przeznaczyć dla 15 nowych pensjonariuszy DPS-u.
Wcześniej podjęto decyzje o rozbudowie głównego budynku DPS-u. W 1999 r. wykonano stosowny projekt. Prace budowlane rozpoczęto w sierpniu 2001 r. Po rozbudowie w Domu zamieszka 50, a docelowo 70 osób w 27 pokojach. Do dyspozycji mieszkańców będą: kaplica, obszerna jadalnia, kuchnia z zapleczem magazynowym, pralnia, świetlica, dyżurka pielęgniarek, winda.
Uroczystość z 22 listopada br. była ukoronowaniem działań związanych z realizacją całej inwestycji. Przybyli na nią m.in. parlamentarzyści, duchowieństwo, przedstawiciele władz województwa, powiatu i gminy. Spotkanie uświetnił minispektakl pt. Taki jest Cmolas autorstwa ks. Tymoteusza (bp. J. Zawitkowskiego), przygotowany przez młodzież LO w Kolbuszowej pod kierunkiem M. Stygi.