Parafię pw. Świętej Rodziny w Ropczycach-Czekaju erygowano 24 sierpnia br. Wspólnota tworzyła się już jednak przez dłuższy czas, przez kilka lat na zasadzie rektoratu. Kościół budowano w wielkim trudzie jeszcze w latach 80. jako kaplicę filialną parafii Przemienienia Pańskiego w Ropczycach.

Od 1994 r. obowiązki rektora, a obecnie pierwszego proboszcza pełni ks. Marian Łopatka. W katechizacji dzieci i młodzieży pomaga katechetka świecka.

Od salki - przez prokuratora - do kościoła

Jak w większości parafii, tak i tu w latach 60. ubiegłego wieku katechizacja dzieci i młodzieży odbywała się w domach prywatnych. Ks. Zbigniew Adamek zapisał się w pamięci mieszkańców, wtedy jeszcze oddzielnej miejscowości Czekaj, jako dobry organizator. Starał się o remonty salek katechetycznych, udawało mu się skupiać ludzi tworząc zaczątki wspólnoty. W 1971 r. ks. Władysław Burek zaproponował odprawianie Mszy św. w jednej z salek. Pomagał w tym ks. prał. Józef Cieśla - ówczesny proboszcz ropczyckiej fary, który do powstającej kaplicy ofiarował ołtarz Świętej Rodziny. Ze składek wiernych został zakupiony obraz. W październiku 1971 r. w salce katechetycznej została odprawiona pierwsza Msza św. Bardzo szybko okazało się, że Msza św. na miejscu jest bardzo potrzebna nie tylko ludziom starszym. Tak zrodziła się potrzeba kaplicy. Od 1973 r. opiekę duszpasterską na Czekaju objął ks. Czesław Konwent. Podjął bardzo intensywne starania o zezwolenie na budowę kaplicy. Zaczął także organizować życie parafialne: uroczystości I Komunii św., bierzmowania itd.

Listy z prośbami o zezwolenie na budowę kaplicy wysyłane były nie tylko do władz wojewódzkich, ale także do najwyższych władz państwowych. Wszystko bezskutecznie. Wobec ciągłego sprzeciwu władz, w 1975 r. do domu, gdzie był salka katechetyczna bez zezwolenia dobudowano zadaszenie. Natychmiast zaczęły się szykany ze strony władz: przesłuchania, grzywny, nakazy rozbiórki, a nawet odbył się proces osób, które pomagały w organizowaniu kaplicy. W uzasadnieniu prokuratorskim (zachowanym w kronice parafialnej) domagano się surowych kar dla ludzi, którzy " dopuścili się samowoli budowlanej - zjawiska groźnego społecznie i wykroczyli przeciwko obowiązującemu prawu". Mimo odwołań kary trzeba było płacić, a dla niektórych osób orzeczono nawet wyroki więzienia w zawieszeniu. Wiązało się to oczywiście z ogromnymi nerwami (liczne mandaty nakładane na wiernych angażujących się w budowę i wyroki sądowe również zachowano w kronice parafialnej).

Mimo tych szykan, mieszkańcy zakupili jeszcze obraz Świętej Rodziny, organy elektryczne, ornaty, złotą kapę, nagłośnienie, dywan itd. Szereg drobnych rzeczy koniecznych do sprawowania liturgii i rozwoju kultu religijnego.

W 1981 r. udało się uzyskać zezwolenie na generalny remont kaplicy i salki katechetycznej. Doktor Chałupski z Rzeszowa opracował projekt przebudowy salki tak, by powstała kaplica z domem katechetycznym i mieszkaniem dla kapłana. 31 maja 1981 r. został poświęcony plac pod budowę. Natychmiast przystąpiono do pracy, nad którą nadzór sprawował Karol Pośko.

10 października 1981 r. bp Jerzy Ablewicz wmurował kamień węgielny.

Niemal rok później, 26 września 1982 r. bp Władysław Bobowski poświęcił gotowy już dom katechetyczny, a jeszcze w następnym roku - kaplicę. Zaczęło funkcjonować regularne duszpasterstwo, na prawach rektoratu.

Wystrój dla Świętej Rodziny

Oprócz wspomnianych już ołtarza i obrazu Świętej Rodziny wystrój świątyni uzupełniają inne elementy przedstawiające Maryję, Józefa i Bożą Dziecinę, m. in.: płaskorzeźba w prezbiterium (autorstwa Malskiego) witraże Ireny Wojnickiej-Markielowskiej (ostatnie z nich pojawiły się w Roku Jubileuszowym).

Warto jeszcze wspomnieć, że w 1995 r. wybudowano dzwonnicę ( wg projektu Mariana Panka). 8 października tegoż roku bp Edward Białogłowski poświęcił ją wraz z dzwonem ufundowanym przez państwa Pośków. W 1999 r. zainstalowano kolejne 2 dzwony jako dary na Wielki Jubileusz ( jeden anonimowy, drugi - znowu z fundacji Stanisławy Pośko). W tym roku pojawiły się natomiast nowe ławki w kościele i nowe, rzeźbione stacje drogi krzyżowej. W zakrystii wstawiono nowe meble.

Życie parafii

Świątynia jest zlokalizowana w dzielnicy przemysłowej Ropczyc, niemal naprzeciw zakładów WSK. Corocznie w parafii przybywa kilka nowych domów. Poczucie współodpowiedzialności za parafię i świątynię nie zanikło wśród wiernych. Sami dbają o wystrój i porządek, pomagają w przygotowaniu dekoracji np. na Boże Ciało. Wokół ołtarza skupia się znaczna grupka ministrantów. Nabożeństwa ubogacają modlitwą i śpiewem 4 róże różańcowe. Największą frekwencją cieszą się środowe nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i piątkowe nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Prowadzone przez katechetkę Koło Misyjne przygotowują okolicznościowe nabożeństwa misyjne. Tworzy się schola. Młodzież męska stróżuje przy Grobie Bożym. W dolnym kościele jest scena, więc Ksiądz Proboszcz chciałby stworzyć zespół teatralny. Kilka lat temu taki zespół "Ave" już tutaj działał. Był też zespół " Nadzieja".

Z parafii pochodzi jeden ksiądz, trzy siostry zakonne, a w seminarium kształci się jeden kleryk.