Przez ostatnie jedenaście lat Kamerun borykał się z dwoma konfliktami zbrojnymi. W 2010 r. na północy kraju rozpoczęło się powstanie dżihadystów z Boko Haram, a na północnym i południowym zachodzie trwały walki pomiędzy armią kameruńską, a anglojęzycznymi separatystami, które trzy lata temu przerodziły się w wojnę na pełną skalę.

W związku z konfliktami sytuacja humanitarna w tych regionach ciągle się pogarsza. Ginie wiele niewinnych osób, dzieci nie chodzą do szkół, a rodziny zmuszone są do ucieczki i pozostawienia swoich domów. „Jeden z uchodźców opowiadał, że atak na jego wioskę obudził go w środku nocy. W samej bieliźnie, tak jak spał, przez wiele dni przedzierał się przez busz razem ze swoimi sąsiadami. Niektórzy nie przetrwali tego marszu. Nie mieli ze sobą nic do jedzenia, nic nie chroniło ich przed moskitami” – powiedział ks. Emmanuel Bekomson z archidiecezji Calabar. Kapłan zauważył, że z powodu napływu uchodźców miejscowe władze nie radzą sobie z ich przyjmowaniem.

„Rejestracja uchodźców może trochę potrwać, może nawet upłynąć kilka dni, zanim nowi przybysze z Kamerunu zostaną przyjęci przez władze i agencje ONZ. Zanim to nastąpi uchodźcy potrzebują dachu nad głową, wody i jedzenia. Mamy tutaj kryzys i nie zanosi się na szybkie jego rozwiązanie – powiedział ks. Emmanuel Bekomson. – Dlatego nasza archidiecezja buduje dla nich specjalne schronienie, w którym zaczekają na zakończenie procedur. Kolejnym krokiem będzie pomoc w poszukiwaniu pracy i zakładaniu niewielkich działalności gospodarczych, aby uchodźcy mogli stać się niezależni i samodzielni. Nasi biskupi są w ciągłym kontakcie z biskupami w Kamerunie. Oprócz pomocy humanitarnej, oferujemy uchodźcom także wsparcie duchowe, zwłaszcza tym, którzy są katolikami.“