Podczas porannej audiencji udzielonej kard. Marcello Semeraro, prefektowi Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych Ojciec Święty upoważnił tę dykasterię do promulgowania dekretów dotyczących:

- cudu przypisywanego wstawiennictwu błogosławionej Heleny Guerra, założycielki Zgromadzenia Oblatek Ducha Świętego, znanych jako „Siostry Świętej Zyty”, urodzonej 23 czerwca 1835 r. w Lucca we Włoszech i zmarłej tamże 11 kwietnia 1914 r;

- męczeństwa Sług Bożych Gaietà Clausellas Ballvé, kapłana diecezjalnego, urodzonego 5 sierpnia 1863 r. w Sabadell w Hiszpanii i zabitego z nienawiści do wiary 15 sierpnia 1936 r. w pobliżu tej miejscowości; oraz Antonio Tort Reixachsa, świeckiego i ojca, urodzonego 28 marca 1895 r. w pobliżu Barcelony w Hiszpanii i zabitego z nienawiści do wiary w grudniu 1936 r. w Montcada w Hiszpanii;

- heroiczności cnót Służebnicy Bożej Teresy Lanfranco (z domu Annunziata Addolorata), profeski zakonnej ze Zgromadzenia Córek Najświętszej Maryi Panny z Leuca, urodzonej 24 marca 1920 r. w Gallipoli we Włoszech i zmarłej 8 czerwca 1989 r. w Rzymie - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Helena Guerra urodziła się 23 czerwca 1835 r. w Lucca we Włoszech zamożnej, pobożnej, arystokratycznej rodzinie jako jedno z sześciorga dzieci; tylko troje przeżyło do dorosłości. Od najmłodszych lat Helena była oddana Duchowi Świętemu. Współpracowała ze Zgromadzeniem Księży Misjonarzy, opiekując się ubogimi i chorymi, studiując łacinę i pisma Ojców Kościoła. W wieku 22 lat zapadła na chorobę, która przykuła ją do łóżka na osiem lat, podczas których kontynuowała studia. W 1866 r. założyła Stowarzyszenie Maryi, Córki Świętej Agnieszki w Lucca we Włoszech i została jego pierwszą członkinią; wspólnota ta przekształciła się później w Siostry Oblatki Ducha Świętego (Siostry Świętej Zyty), które opiekowały się i dbały o edukację religijną dziewcząt. Jedną z jej uczennic była święta Gemma Galgani, a Oblatki kontynuują swoją pracę do dziś w domach we Włoszech, Brazylii, Kanadzie, Filipinach, Libanie i Iranie. Beatyfikował ją 26 kwietnia 1959 roku św. Jan XXIII. Wydany dzisiaj dekret o autentyczności cudu oznacza, że bł. Helena Guerra będzie kanonizowana.

Ks. Gaietà Clausellas i Ballvé urodził się w Sabadell w Katalonii 29 grudnia 1863. W wieku 14 lat wstąpił do seminarium duchownego w Barcelonie. Przyjął święcenia kapłańskie w 1886 r., by następnie podjąć posługę duszpasterską w kilku parafiach. Był znany jako „ojciec ubogich”. Został zamordowany strzałem w głowę, 15 sierpnia 1936 roku, w pobliżu Barcelony przez wojska rewolucyjne. Wydany dzisiaj dekret o jego męczeństwie, a także Antonio Tort Reixachsa, oznacza, że niebawem nastąpi beatyfikacja obydwu męczenników.

Służebnica Boża Teresa Lanfranco, zgłoszona w urzędzie stanu cywilnego pod imieniem Annunziata Addolorata, urodziła się w Gallipoli 24 marca 1920 r. Otrzymała od rodziców dobre wzorce życia chrześcijańskiego i ludzkiego. Od swojej matki zaczerpnęła wielkie nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny; wraz z nią codziennie odmawiała Różaniec, modlitwę maryjną, do której była nieustannie przywiązana.

W wieku około 17 lat Ada (jak ją powszechnie nazywano) spotkała młodą Elizę Martinez (1905-1991), i dołączyła do małej wspólnoty w Botrugno 17 września 1937 roku. Entuzjastycznie nastawiona do charyzmatu powierzonego opiece Maryi Dziewicy i początkowo zorientowana na apostolat parafialny i edukację dziewcząt, od pierwszej chwili stała się najwierniejszą uczennicą i powiernicą założycielki.

W 1938 r. wspólnota z Botrugno przeniosła się do pobliskiego Miggiano i tak rozpoczęła się działalność Pobożnej Unii Sióstr Niepokalanej. W dniu obłóczyn 20 marca 1938 r., Annunziata Addolorata przyjęła imię siostry Teresy, na cześć świętej z Lisieux. W dniu 15 sierpnia 1941 r. biskup Ugento, Giuseppe Ruotolo, erygował Unię Pobożną jako Instytut na prawach diecezjalnych, sugerując nową nazwę Instytutu: „Córki Najświętszej Maryi Panny z Leuca”, a 17 sierpnia tego samego roku pierwsze zakonnice złożyły pierwszą profesję zakonną.

Siostra Teresa, ze względu na swoją dojrzałość, przykładne życie zakonne i cnoty w wieku zaledwie 21 lat została wybrana przez Matkę Założycielkę do prowadzenia kandydatek do życia zakonnego w roli mistrzyni nowicjatu. Dla duchowego pokrzepienia i sprostania delikatnemu zadaniu, które zostało jej powierzone, nieustannie szukała schronienia u stóp Jezusa obecnego w Najświętszej Eucharystii, prosząc o światło, inspirację, wsparcie i pocieszenie.

W 1943 r., Zgromadzenie Zakonne Córek Najświętszej Maryi Panny z Leuca otrzymało Dekret Erekcji Prawa Papieskiego, co sprawiło, że nowa rodzina zakonna powiększyła się.

W 1946 r. Matka Teresa Lanfranco przeniosła się wraz z nowicjatem do Rzymu, do nowej siedziby Generalatu przy viale Gorizia. W 1958 r. zarówno Generalat, jak i Nowicjat znalazły swoją ostateczną siedzibę w Prima Porta. W tych latach, gdy Zgromadzenie kształtowało swój apostolski, charytatywny i misyjny charyzmat, na rzecz samotnych matek i opuszczonych dzieci, osób z marginesu społecznego, więźniów, emigrantów, a także na rzecz katechezy w parafiach i wczesnej edukacji dzieci.

W ostatnich latach życia Matka Teresa Lanfranco przygotowywała się na spotkanie z Boskim Oblubieńcem z wielkim duchem wiary, ofiarując swoje cierpienia i modlitwy za Kościół, rozwój Instytutu, uświęcenie każdej siostry, kapłanów i całej ludzkości.

Zmarła w Rzymie 8 czerwca 1989 r., po gorącym pragnieniu i otrzymaniu pociechy sakramentów. Ze względu na jej rosnącą opinię świętości, proces beatyfikacyjny został otwarty 14 lipca 2018 r. w Sanktuarium Bazyliki Santa Maria di Leuca. Ostatnia sesja dochodzenia diecezjalnego odbyła się 20 lipca 2019 roku.

Jej doczesne szczątki spoczywają w kaplicy Domu Generalnego Córek św. Marii z Leuca przy Via Tiberina w Rzymie, obok grobu Założycielki, błogosławionej Matki Elizy Martinez. Do beatyfikacji Teresy Lanfranco konieczny jeszcze będzie dekret o autentyczności cudu.