Pierwsze siostry ze Zgromadzenia Służebnic Serca Jezusowego przybyły do Łodzi w listopadzie 1922 r. z inicjatywy Ministerstwa Spraw Wojskowych jako pielęgniarki do dwóch szpitali. 6 sióstr z przełożoną s. Anzelmą Józefą Borkowską podjęło pracę w Szpitalu Wojskowym Zakaźnym przy ul. Łomżyńskiej. Oddział, na którym pracowały, zlikwidowano w 1926 r. Inne siostry z przełożoną s. Faustyną Olszewską zostały pielęgniarkami w Wojskowym Szpitalu przy ul. Pańskiej (dziś Żeromskiego). Posługę swą pełniły nawet w czasie okupacji wśród rannych i chorych żołnierzy. W kwietniu 1953 r. zostały zwolnione z pracy w szpitalu i objęły posługę wśród 240 pensjonariuszy Zakładu dla Nieuleczalnie Chorych przy ul. Hutora 32 (obecnie 28. Pułku Strzelców Kaniowskich).
Od 20 kwietnia 1953 r. istnieje w zakładzie dom zakonny, a od 1955 r. funkcjonuje w nim kaplica poświęcona przez bp. Michała Klepacza. Po gruntownym remoncie zakładu rozpoczętym w 1983 r. część sióstr pozostała wraz z chorymi przeniesionymi do Centrum Rehabilitacyjno-Opiekuńczego przy ul. Przybyszewskiego 255. Pozostałe 16 sióstr powróciło do 2. Domu Pomocy Społecznej - tak obecnie nazywa się zakład przy ul. 28. Pułku Strzelców Kaniowskich.
Siostry sercanki pełnią posługę także w parafii Matki Bożej Zwycięskiej przy ul. Łąkowej 40 w Łodzi, gdzie pracują w kancelarii, zakrystii, zajmują się działalnością charytatywną oraz katechizują w okolicznych szkołach i przedszkolach.
Od listopada 1921 r. siostry sercanki są obecne także w Łasku. Do 1962 r. pracowały jako pielęgniarki w Szpitalu Powiatowym. Gdy zostały zwolnione, podjęły pracę przy parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Powierzono im kancelarię i zakrystię, a także grę na organach. Obecnie siostry powróciły także do pracy w Szpitalu Miejskim przy ul. Warszawskiej.
Pomóż w rozwoju naszego portalu