2019-04-30 13:40

Bp Ignacy Dec

Homilia wygłoszona w katedrze świdnickiej w Niedzielę Palmową, Świdnica, 14 kwietnia 2019 r.

Niedziela dzisiejsza ma podwójną nazwę. Zwiemy ją niedzielą Palmową lub niedzielą Męki Pańskiej. Podczas dzisiejszej, uroczystej liturgii czytamy dwie Ewangelie: pierwszą - przy poświęceniu Palm - fragment Ewangelii ukazujący Chrystusa podczas triumfalnego wjazdu do Jerozolimy na święta paschalne - drugą stanowi opis męki Pana Jezusa, ukazujący naszego Zbawiciela w sytuacji poniżenia i cierpienia.

Najpierw, wspominamy uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy. Jezus był witany radosnymi okrzykami ""Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach" (Łk 19,38). Ludzie słali płaszcze na drodze i rzucali pod jego nogi gałązki drzew oliwnych i palmy. Była to godzina ziemskiego triumfu Syna Bożego.

Podczas dłuższej Ewangelii czytanej lub śpiewanej podczas Mszy św. patrzymy na Jezusa cierpiącego. Po Ostatniej Wieczerzy, w Ogrodzie Oliwnym Jezus został schwytany, uwięziony i osądzony. Na dziedzińcu Piłata tłum wołał: "Niech będzie ukrzyżowany!" (Łk 23,21). Owo radosne "Hosanna" sprzed kilku dni, zamieniło się na okrutne :"Ukrzyżuj go!". Nie wiadomo, czy byli to ci sami ludzie. W każdym razie, Jezusa na placu przed Piłatem nie miał kto bronić. Jezusowi włożono potem na ramiona krzyż i zaprowadzono na wzgórze Golgota i tam Go ukrzyżowano i doprowadzono do śmierci.

Te dwie sytuacje z życia Chrystusa uobecniają się w dziejach świata, w dziejach narodów a także w życiu poszczególnych ludzi. Jezus w swoich uczniach, także i w nas bywa niekiedy wychwalany, ale także i wyśmiewany, wyszydzany i skazywany na śmierć.

2. Pasja Jezusa w ujęciu św. Łukasza

W obecnym roku czytamy opis męki Pana Jezusa w z Ewangelii według św. Łukasza. Warto zauważyć, że ten Ewangelista przekazał nam w opisie męki Pana Jezusa takie szczegóły, których nie znajdujemy u pozostałych Ewangelistów. Są to: odesłanie Jezusa przez Piłata do Heroda (por Łk 23,8-12); spotkanie Jezusa w czasie drogi krzyżowej z niewiastami (por Łk 23,27-31); modlitwa Jezusa za krzyżujących Go:" Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą , co czynią" (Łk 23,34) oraz scena z dobrym Łotrem ( por. Łk 23,39-43).

Wszystkie te epizody odnotowane przez ewangelistę Łukasza są bardzo pouczające i godnie kontemplacji. Pomyślmy dzisiaj w jakich chwilach naszego życia wołaliśmy dla Chrystusa radosne, pełne uwielbienia "hosanna", a kiedy przydarzyły się sytuacje, w których byliśmy podobni do tych, którzy krzyczeli: "Ukrzyżuj!". Dziękując Chrystusowi za Jego cierpienie za nas, prośmy pokornie, abyśmy w mocy Bożego Ducha, nigdy nie zdradzali naszego Pana. Amen.

2019-11-19 12:02

Ks. Jarosław Grabowski

Przebaczenie to jedno z największych i najtrudniejszych wymagań, jakie stawia nam wiara chrześcijańska. Gdyby istniało jedno słowo wyrażające sedno chrześcijańskiego przesłania, byłoby nim niewątpliwie słowo : „przebaczenie”.

Mamy przebaczać: naszym wrogom, nieprzyjaciołom, tym, którzy nas skrzywdzili, a nawet tym, którzy zadali nam cierpienie. Jak bardzo jest to trudne, dobrze o tym wiemy. Codziennie jednak wypowiadamy słowa modlitwy: „Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom” (por. Mt 6, 12).

Podstawą przebaczenia jest odkupienie. To znaczy, że dobry Bóg wyzwolił nas z niewoli grzechu i zła. Przez grzech, który oddzielił ludzkość od Boga, wszyscy zasłużyli na potępienie. Ale w Jezusie Chrystusie – Odkupicielu człowieka – Bóg okazuje nam miłosierdzie, darowuje nam nasze długi. Ten akt przebaczenia wiele kosztuje. Krzyż Chrystusa jednak pokazuje jasno, że Pan Bóg nie przebacza grzechów, za które grzesznik nie żałuje, których nie pragnie naprawić. Przebaczenie nie polega na udawaniu, że zło nie istnieje, na zapominaniu o złu.

Przebaczyć to znaczy, pamiętając zło, stawić czoło całej jego odrazie, to znaczy żałować za nie i pokutować. Przebaczenie to wyrzeczenie się zarówno uraz, jak i pragnienia ich wyrównania (zemsty). Na poziomie emocji przebaczenie oznacza zanik osobistych animozji, pretensji, a na poziomie konkretnych działań oznacza anulowanie długu czy sprawiedliwej kary. Jezus stawia warunek: jeśli prosisz Boga o przebaczenie, musisz przebaczyć tym, którzy cię skrzywdzili. Na zakończenie Modlitwy Pańskiej, zawartej w Ewangelii według św. Mateusza, Jezus mówi wprost: „Jeśli bowiem darujecie ludziom ich przewinienia, to również i wam daruje Ojciec Niebieski” (6, 14-15).

Przebaczenie nie oznacza pobłażliwości wobec zła, zgorszenia czy wyrządzonej krzywdy. Wyjście z dobrą wolą naprzeciw komuś, kto nas skrzywdził, wymaga wielkiej siły ducha, wewnętrznej wolności, a przede wszystkim wymaga głębokiej i żywej wiary. Aby naprawdę szczerze wyznać: „przebaczam ci!”, na przykład wobec żałującego swych czynów mordercy bliskiej osoby, trzeba mieć wielką motywację, która płynie z wiar. Trzeba mieć wiarę, aby powiedzieć: „przebaczam Ci!”. To jest siła i odwaga!.

„Przebaczenie oczyszcza mnie, nie zaś mojego winowajcę. Przebaczenie oczyszcza z pragnienia odwetu” (ks. Józef Tischner). Wydaje się ono niejako sprzeczne z rozumem, bo ten zawsze będzie się sprzeciwiał, będzie szukał odwetu, wyrównania krzywd. Dlatego przebaczenie w gruncie rzeczy jest dziełem serca, a nie rozumu.

Przebaczenie w praktyce nie jest prostym gestem, nad którym potrafimy zapanować. Ono jest drogą, procesem wyzwalania się, którego nie możemy podjąć inaczej, jak tylko współdziałając z łaską Bożą. Najważniejsze jest nasze zdecydowanie się na przebaczenie, nasze: „chcę przebaczyć”. To jest punkt wyjścia do dalszej pracy nad przebaczeniem, które stopniowo ma ogarnąć nasze serce.

Ono jest trudne, ale możliwe. Zdolność przebaczenia jest oznaką naszej wielkości i duchowej siły. Jesteś wielki, gdy potrafisz przebaczyć.

Fragmenty pochodzą z książki: ks. Jarosław Grabowski „Przewodnik dla pytających o wiarę” wyd. Edycja św. Pawła, Częstochowa 2014 Zobacz

2019-11-19 22:43

wpolityce.pl

Meczem ze Słowenią Polacy kończą udane kwalifikacje do mistrzostw Europy. Polacy pokonali reprezentację Słowenii 3-2. Ostatnie spotkanie eliminacji było też pożegnaniem z kadrą Łukasza Piszczka.

Polacy już przed meczem w Warszawie ze Słowenią mieli zagwarantowane pierwsze miejsce w grupie, jednak do spotkania podeszli w pełni profesjonalnie z motywacją i wielkim zaangażowaniem.

Trener Jerzy Brzęczek już przed meczem mówił: Gramy na swoim stadionie, chcemy walczyć o zwycięstwo, o trzy punkty i to jest nasz główny cel.

Polacy zwyciężyli 3-2 po golach: Góralskiego, Lewandowskiego i Szymańskiego i już oficjalnie mogą rozpocząć przygotowania do przyszłorocznych Mistrzostw Europy, które tym razem odbędą się nie w jednym kraju, ale w miastach wielu państw europejskich.